ناپروکسن چیست؟
ناپروکسن چگونه کار می کند؟
ناپروکسن در کرونا
ناپروکسن و میگرن
نکات مهم پیش از مصرف ناپروكسن
نحوه صحیح مصرف ناپروکسن
دوز مناسب ناپروکسن برای انواع درد چه مقدار است؟
آیا میتوان قرص ناپروکسن را نصف کرد؟
ناپروکسن با چه داروهایی تداخل دارد؟
اگر یک نوبت مصرف ناپروکسن فراموش شود، چه باید کرد؟
آیا مبتلایان به آسم می‌توانند از ناپروکسن استفاده کنند؟
ناپروکسن در مقابل ایبوپروفن: چه تفاوت هایی با هم دارند؟
عوارض جانبی رایج ناپروکسن چیست؟
توصیه های اختصاصی شیاف ناپروکسن
توصیه های اختصاصی قرص ناپروکسن
توصیه های اختصاصی سافت ژل ناپروکسن
ناپروکسن 250
ناپروکسن 500
ناپروکسن و الکل: آیا می توان ناپروکسن و الکل را با هم مصرف کرد؟
احتیاطات و موارد منع مصرف ناپروکسن چیست؟
آیا ناپروکسن در دوران بارداری و شیردهی بی خطر است؟
در صورت مصرف بیش از حد ناپروکسن چه باید کرد؟
قبل از خوددرمانی با ناپروکسن
ناپروکسن چیست؟
ناپروکسن یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) است که برای کاهش التهاب، درد و تب استفاده می شود.
ناپروکسن در تسکین دردهایی نظیر آرتریت (التهاب مفاصل)، رگ به رگ شدن عضلات یا ضرب دیدگی استخوان، کمردرد، نقرس و دردهای قاعدگی کابرد دارد.
ناپروکسن چگونه کار می کند؟
این دارو با کاهش التهاب و تسکین درد به بهبود وضعیت بیمار کمک می کند.
ناپروکسن با مهار آنزیم سیکلوکسیژناز، منجر به کاهش ساخت ماده ای شیمیایی به نام پروستاگلاندين در بدن می شود که مسئول ایجاد درد و التهاب در ناحیه ی آسیب دیده می باشند.در نتیجه با مهار آنزیم های سکلوکسیژناز و کاهش تولید پروستاگلاندين، درد و التهاب کاهش می یابد.
– اين دارو بدون نسخه ي پزشك نيز در داروخانه ها بفروش مي رسد.
قرص ناپروکسن
قرص ناپروکسن به عنوان دارویی که نیاز به نسخه ندارد برای دردهای ملایم و متوسط قابل خریداری از داروخانه است. داروهایی که برای خرید آنها نیازی به نسخه وجود ندارد داروهای otc نامیده می شوند. قرص ناپروکسن 250 برای دردهای ملایم و قرص ناپروکسن 500 برای دردهای متوسط و شدید کاربرد دارد. قرص ناپروکسن برای دردهای قاعدگی، آرتریت روماتوئید و تب داروی موثری است.
ناپروکسن در کرونا
گرچه ناپروکسن در دردهای ناشی از کرونا ویروس قابل استفاده است ولی برخی از پزشکان اعتقاد دارند داروهایی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن ممکن است علائم کووید 19 را تشدید کنند بنابراین سازمان بهداشت جهانی WHO توصیه کرده است که تا دریافت نتایج دقیق حاصل از مطالعات بالینی از مصرف ایبوپروفن و ناپروکسن در بیماران مبتلا به کووید 19 پرهیز شود.
ناپروکسن و میگرن
برخی مطالعات از استفاده از ناپروکسن در درمان میگرن حاد حمایت می کنند.بر اساس دستورالعمل انجمن سردرد کانادا در سال 2013 در مورد درمان دارویی حاد برای سردرد میگرنی، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی برای درمان میگرن حاد موثر خوانده شدند و توصیه می شوند.
نکات مهم پیش از مصرف ناپروكسن
-در صورت بارداری و یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید تا داروی مناسب شرایط شما را برایتان تجویز نماید.
_در صورت سابقه ی آسم، حساسیت، زخم معده یا دوازدهه و بیماری های گوارشی(مانند کرون)، بیماری قلبی یا عروقی، لوپوس، مشکلات کبدی، کلیوی، بیماری پارکینسون، صرع و سایر موارد به پزشک خود اطلاع دهید.
_در صورتی که سابقه ی فشار خون بالا و يا وجود لخته در عروق را دارید، پزشک خود را مطلع نمایید.
-از آنجا که این دارو می تواند در عملکرد داروهای دیگر در بدن اختلال ایجادکند لازم است پیش از شروع مصرف لیستی از کلیه ی داروهای مصرفی خوددر اختیار پزشک یا داروسازتان قرار دهید.
_در صورت سابقه ی حساسیت به داروهای ضد درد (مانند آسپرین، ايندومتاسين، سلکوکسیب وایبوپروفن و…) به پزشک خود اطلاع دهید.
-در صورت سابقه ی قند یا کلسترول خون بالا به پزشک خود اطلاع دهید.
-در افراد بالای ۶۵سال این دارو باید احتیاط بیشتر و تحت نظر پزشک مصرف شود.
-در صورتی كه سيگاری هستيد، به پزشک خود اطلاع دهید.
نحوه صحیح مصرف ناپروکسن
– مقدار مصرف بسته به شرایط متفاوت است. بهتر است ناپروکسن را همراه با غذا یا شیر مصرف کنید تا احتمال ناراحتی معده کاهش یابد.
- در صورتی که قصد عمل جراحی یا درمان دندانپزشکی را دارید به پزشک خود در مورد مصرف این دارو اطلاع دهید.
_ممکن است در ابتدای مصرف پزشک شما جهت کاهش احتمال بروز عوارض گوارشی، ناپروکسن را با مقدار کم تجویز نماید.با این حال در صورتی که نیاز به مصرف طولانی مدت این دارو دارید،پزشک می تواند همراه آن،از دارو های محافظت کننده از معده تجویز نماید تا عوارض کاهش یابد.
_در صورت مصرف طولانی مدت، تحت نظر پزشک خود بمانید تا آزمایشات و معاینات دوره ای لازم ،انجام شود.
دوز مناسب ناپروکسن برای انواع درد چه مقدار است؟
_در صورت مصرف طولانی مدت، مقدار و تعداد دفعات مصرف در روز را از پزشک خود بپرسید. نسبت به شرایط، ممکن ۵۰۰میلی گرم تا ۱ گرم یعنی در یک تا دو نوبت در روز نیاز داشته باشید.
-مقدار مصرف این دارو در اطفال با توجه به سن آنها محاسبه می گردد.
-در صورت نیاز به مصرف کوتاه مدت (مانند کشیدگی تاندون و درد عضلانی)۲۵۰ميلي گرم در سه تا چهار نوبت در روز مي توان استفاده كرد. در برخي موارد توصيه مي شود در صورت شدت درد، نوبت اول، دوبرابر (٥٠٠ ميلي گرم ) مصرف گردد.
-براي حملات نقرس معمولا ٧٥٠ميلي گرم در نوبت اول و سپس ٢٥٠ميلي گرم هر هشت ساعت بايد مصرف شود تا حمله ي درد نقرس فروكش نمايد.
-در صورتي كه ناپروكسن را بدون تجويز پزشك از داروخانه تهيه نموده ايد، مصرف آن را بصورت ٢٥٠ميلي گرم تا سه نوبت در روز و حداكثر تا سه روز ادامه دهيد.
آیا میتوان قرص ناپروکسن را نصف کرد؟
امروز انواع مختلفی از قرص خوراکی ناپروکسن ساخته شده ودر بازار دارویی موجود می باشد که معمولا نوع ساخت و روکش قرص، با هم متفاوت هستند. در نتیجه برای نصف کردن، حل کردن یا خرد کردن و همچنین نحوه ی مصرف دارو حتما بروشور موجود در جعبه را مطالعه نمایید زیرا برخی از قرص ها (مانند قرص های با روکش باز شونده در روده) نباید نصف یا جویده شوند.
ناپروکسن با چه داروهایی تداخل دارد؟
ناپروکسن، به عنوان یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID)، می تواند با سایر داروها تداخل داشته باشد و به طور بالقوه بر اثربخشی آنها تأثیر بگذارد یا عوارض جانبی ایجاد کند. در اینجا برخی از تداخلات دارویی مهم با ناپروکسن آورده شده است:
-در صورتی که از ناپروکسن با روکش بازشونده در روده(EC) استفاده مي نمایید، مصرف هرگونه داروی معده و شربت ضداسید معده را حداقل دوساعت با مصرف این دارو فاصله دهید.
– ناپروکسن ممکن است خطر خونریزی را در صورت استفاده با داروهای ضد انعقاد و ضد پلاکت مانند آسپرین افزایش دهد.
– ناپروکسن می‌تواند اثربخشی داروهای فشار خون را کاهش دهد و خطر مشکلات کلیوی را افزایش دهد.
– ناپروکسن می تواند اثربخشی دیورتیک ها را کاهش داده و منجر به احتباس مایعات شود.
-مصرف ناپروکسن در کنار سیکلوسپورین و متوترکسات ممکن است خطر آسیب کلیه را افزایش دهد.
– ناپروکسن ممکن است سطح لیتیوم را در خون افزایش دهد و به طور بالقوه منجر به سمیت لیتیوم شود.
– مصرف همزمان با کورتیکواستروئیدها ممکن است خطر خونریزی گوارشی و تشکیل زخم گوارشی را افزایش دهد.
اگر یک نوبت مصرف ناپروکسن فراموش شود، چه باید کرد؟
-در صورت فراموشی یک نوبت مصرف دارو، از مصرف نوبت فراموش شده صرف نظر نمایید و نوبت بعدی را طبق برنامه مصرف نمایید. به هیچ وجه مقدار دارو در یک نوبت را دوبرابر ننمایید.
آیا مبتلایان به آسم می‌توانند از ناپروکسن استفاده کنند؟
_در صورتی که مبتلا به آسم می باشید، ممکن است علائمی مانند خس خس سینه و مشکل تنفسی در شما با مصرف این دارو تشدید شود.در صورت بروز این عوارض ،این دارو را قطع نمایید و به پزشک خود مراجعه نمایید.
ناپروکسن در مقابل ایبوپروفن: چه تفاوت هایی با هم دارند؟
ناپروکسن و ایبوپروفن هر دو داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) هستند که برای تسکین درد و کاهش التهاب استفاده می‌شوند، اما تفاوت‌های کلیدی بین آنها وجود دارد . ناپروکسن مدت اثر طولانی تری دارد و به تعداد دفعات کمتری در روز مصرف می‌شود.
ناپروکسن کمی قوی تر از ایبوپروفن در نظر گرفته می شود.از طرفی ناپروکسن ممکن است خطر بیشتری برای ایجاد مشکلات گوارشی، مانند ناراحتی معده یا خونریزی داشته باشد.
عوارض جانبی رایج ناپروکسن چیست؟
-علائم گوارشی مانند سوء هاضمه، سوزش سردل،معده درد و… از علائم شایع داروهای NSAIDs می باشد که برای کاهش آنها مصرف دارو پس از غذا توصیه می شود.در صورت ادامه دار شدن این عوارض با پزشک خود مشورت نمایید.
-جهت بهبود اسهال ناشی از مصرف این دارو،مصرف وعده های غذایی ساده و مایعات به مقدار کافی توصیه می شود.
-در صورت بروز یبوست، رژیم سرشار از فیبر(میوه و سبزیجات) و مصرف مایعات به اندازه ی کافی توصیه می شود.
-احساس تهوع ناشی از این دارو با مصرف وعده های غذایی سبک و پرهیز از غذاهای پرچرب و پرادویه کاهش می یابد.
-در صورت مشکلات تنفسی،و هرگونه علائم حساسیت دارویی (مانند ورم صورت و دهان) به پزشک خود مراجعه نمایید.
-در صورت مشاهده دفع خون یا مدفوع تیره،استفراغ حاوی خون یا شکم درد شدید، مصرف دارو را قطع و به پزشک خود مراجعه نمایید.
موارد فوق جزء عوارض ناپروکسن است که بیشتر احتمال بروز دارد و ممکن است عوارض دیگری هم بروز کند که چندان شایع نیست.
توصیه های اختصاصی شیاف ناپروکسن
-دارو را مقعدی استعمال کنید.
-قبل و بعد از مصرف دارو دست های خود را بشویید و یا از دستکش مناسب استفاده کنید.
-آزمایشات دوره ای که توسط پزشک تجویز شده برای شما الزامی است.
-این دارو با مصرف الکل و سیگار تداخل دارویی دارد.
-دارو بیشتر از مقدار توصیه شده توسط پزشک مصرف نشود.
-در سالمندان با احتیاط مصرف شود.
-در صورت بروز مشکل قلبی یا تنفسی به پزشک اطلاع دهید.
-در صورت مشاهده ی علائم التهاب شدید پوست، دهان يا چشم، سیاه شدن رنگ مدفوع و … مصرف دارو را فورا قطع و به پزشک مراجعه کنید.
توصیه های اختصاصی قرص ناپروکسن
-در صورت بروز مشکل گوارشی دارو را بعد غذا مصرف کنید.
-دارو را با 2 لیوان آب مصرف کنید.
-آزمایشات دوره ای که توسط پزشک تجویز شده برای شما الزامی است.
-این دارو با مصرف الکل و سیگار تداخل دارویی دارد.
-دارو بیشتر از مقدار توصیه شده توسط پزشک مصرف نشود.
-در سالمندان با احتیاط مصرف شود.
-در صورت بروز مشکل قلبی یا تنفسی به پزشک اطلاع دهید.
-در صورت مشاهده ی علائم التهاب شدید پوست، دهان يا چشم، سیاه شدن رنگ مدفوع و … مصرف دارو را فورا قطع و به پزشک مراجعه کنید.
توصیه های اختصاصی سافت ژل ناپروکسن
-در صورت بروز مشکل گوارشی دارو را بعد غذا مصرف کنید.
-دارو را با 2 لیوان آب مصرف کنید.
-آزمایشات دوره ای که توسط پزشک تجویز شده برای شما الزامی است.
-این دارو با مصرف الکل و سیگار تداخل دارویی دارد.
-دارو بیشتر از مقدار توصیه شده توسط پزشک مصرف نشود.
-در سالمندان با احتیاط مصرف شود.
-در صورت بروز مشکل قلبی یا تنفسی به پزشک اطلاع دهید.
-در صورت مشاهده ی علائم التهاب شدید پوست، دهان يا چشم، سیاه شدن رنگ مدفوع و … مصرف دارو را فورا قطع و به پزشک مراجعه کنید.
ناپروکسن 250
ناپروکسن 250 در واقع ضعیف ترین دوز این دارو است که بیشتر در دردهای ملایم مانند سردردهای معمولی و به عنوان تب بر استفاده می شود و برای پیشگیری از عوارض گوارشی بهتر است بعد از غذا مصرف شود و مصرف این دارو همراه با سایر داروهای مسکن توصیه نمی شود.
ناپروکسن 500
قرص ناپروکسن 500 به دلیل دوز بالایی که دارد در موارد درد شدید استفاده می شود و حتما لازم است بعد از غذا مصرف شود. در بیماران قلبی حتما لازم است با نظر پزشک استفاده شود. مصرف قرص ناپروکسن 500 در دراز مدت توصیه نمی شود.
ناپروکسن و الکل: آیا می توان ناپروکسن و الکل را با هم مصرف کرد؟
توصیه می‌شود که مصرف الکل را در حین مصرف ناپروکسن برای کاهش خطر خونریزی معده محدود کنید.
احتیاطات و موارد منع مصرف ناپروکسن چیست؟
– در صورت حساسیت به NSAID ها از مصرف ناپروکسن خودداری کنید همچنین در افراد مبتلا به بیماری های قلبی، کلیوی یا کبدی با احتیاط مصرف شود.
چقدر طول می کشد تا ناپروکسن شروع به اثر کند؟
– اثرات تسکین درد ناپروکسن معمولاً در عرض یک ساعت شروع می شود، اما مشاهده نتایج ضدالتهاب ممکن است چند روز پس از استفاده مداوم طول بکشد.
آیا ناپروکسن در دوران بارداری و شیردهی بی خطر است؟
– افراد باردار باید قبل از استفاده از ناپروکسن به ویژه در سه ماهه سوم با پزشک خود مشورت کنند.
به طور کلی مصرف این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی شود.
در صورت مصرف بیش از حد ناپروکسن چه باید کرد؟
در صورت مشکوک بودن به مصرف بیش از حد ناپروکسن، به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشید. علائم مسمومیت ممکن است شامل حالت تهوع، استفراغ، سرگیجه یا مشکل در تنفس باشد.
قبل از خوددرمانی با ناپروکسن
-اگر بیماران دچار درد یا ناراحتی مکرر معده، زخم، مشکلات خونریزی، آسم، فشار خون بالا، بیماری قلبی یا کلیوی، سایر مشکلات جدی پزشکی شده‌اند، در حال حاضر از یک داروی ادرارآور، ضد انعقاد و سایر داروهای ضددرد استفاده می‌کنند یا بالای ۶۰سال سن دارند، باید با پزشک خود تماس بگیرند.
-به علت افزایش خطر خونریزی گوارشی و سکته، از مصرف بیشتر از مقدار و مدت زمان توصیه شده خودداری شود. اگر علائم بدتر شد، یا علائم جدیدی ظاهر شد یا ادامه یافت، بیماران باید مصرف این دارو را متوقف کنند و با یک پزشک مشورت کنند.
اطلاعات تخصصی
موارد مصرف ناپروکسن
-ضدالتهاب( برای آرتریت ناشی از بیماری‌های رماتیسمی
-دیسمنوره
-تب(آلترناتیو)
-نقرس، پیشگیری در مدت شروع درمان با داروهای کاهنده اورات (آلترناتیو)
-نقرس، درمان(حمله حاد)
-میگرن، حاد، درمان(بدون برچسب)
-درد خفیف تا متوسط(تک درمانی یا به عنوان درمان کمکی)
ناپروکسن یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) است که معمولاً برای کاهش درد، التهاب و تب، تسکین علائم و نشانه های نقرس، اسپوندیلیت آنکیلوزان، بورسیت، آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان چند مفصلی (به جز قرص آهسته رهش)، استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید و تاندونوپاتی استفاده می شود. این دارو با مهار تولید برخی مواد شیمیایی در بدن که به این علائم کمک می کنند، عمل می کند. ناپروکسن که به به صورت بدون نسخه نیز در دسترس است، اغلب برای مدیریت شرایطی مانند آرتریت، دردهای قاعدگی (دیسمنوره اولیه) و آسیب های جزئی استفاده می شود.
ناپروکسن را می توان در مدیریت نقرس، نوعی آرتریت که با درد مفاصل ناگهانی و شدید مشخص می شود، که اغلب شست پا را تحت تاثیر قرار می دهد، استفاده کرد. این مسکن به عنوان یک داروی ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAID) با مسدود کردن آنزیم های خاصی که در فرآیند التهابی دخیل هستند، به کاهش التهاب و کاهش درد ناشی از حملات نقرس کمک می کند.
ناپروکسن با اسامی تجاری مختلف و با فرمولاسیون های متنوع سریع رهش و آهسته رهش در دوزهای رایج ۲۵۰ و ۵۰۰ میلیگرم به فرم خوراکی در دسترس می‌باشد. ناپروکسن با رهش تاخیری برای درمان اولیه درد حاد توصیه نمی شود.
مکانیسم اثر ناپروکسن
ناپروکسن به صورت برگشت پذیر آنزیم های سیکلواکسیژناز 1 و 2 (COX-1 و 2) را مهار می کند که منجر به کاهش تشکیل پیش سازهای پروستاگلاندین می شود و از این رو دارای خواص ضد تب، ضد درد و ضد التهابی است.
سایر مکانیسم‌های پیشنهادی که به طور کامل مشخص نشده‌اند (و احتمالاً به درجات مختلف به اثر ضد التهابی کمک می‌کنند)، شامل مهار کموتاکسی، تغییر فعالیت لنفوسیت‌ها، مهار تجمع/فعال‌سازی نوتروفیل و کاهش سطح سیتوکین‌های پیش التهابی می‌شود.
فارماکوکینتیک ناپروکسن
متابولیسم: وسیع کبدی به متابولیت ۶-۰-دزمتیل ناپروکسن؛ داروی مادر و متابولیت دزمتیل تحت متابولیسم بیشتر به متابولیت های کونژوگه آسیل گلوکورونید مربوطه خود تبدیل می‌گردند.
مدت زمان شروع اثر: ضددرد ۳۰تا۶۰دقیقه
مدت اثربخشی: کمتر از ۱۲ساعت
جذب خوراکی: ۱۰۰درصد
اتصال به پروتئین بیش از ۹۹ درصد
نیمه عمر حذف: کودکان :۸تا۱۷ساعت
بزرگسال با عملکرد کلیوی عادی: ۱۲تا۱۷ساعت ؛ در نارسایی متوسط ت) شدید کلیوی ۱۵تا۲۱ساعت
مدت زمان رسیدن به پیک سرمی: قرص ناپروکسن ۲تا۴ساعت؛ قرص ناپروکسن سدیم ۱تا۲ساعت؛ قرص آهسته رهش(معده خالی) ۴تا۶ساعت؛ قرص آهسته رهش(همراه غذا)۴تا۲۴ساعت؛ سوسپانسیون ۱تا۴ساعت؛ شیاف ۲تا۳ ساعت
دفع: ادرار(۹۵درصد عمدتاً متابولیت)؛ مدفوع (کمتر از ۳درصد)
منع مصرف ناپروکسن
-سابقه حساسیت به ناپروکسن (به عنوان مثال، واکنش های آنافیلاکتیک، واکنش های جدی پوستی) یا هر یک از اجزای فرمولاسیون
-سابقه آسم، کهیر یا واکنش های آلرژیک پس از مصرف آسپرین یا سایر NSAID ها
-آسم حساس به آسپرین
-استفاده در زمینه جراحی بای پس عروق کرونر (CABG)
-زخم معده فعال، دوازدهه یا پپتیک
-خونریزی فعال دستگاه گوارش، خونریزی عروق مغزی یا سایر اختلالات خونریزی دهنده
-بیماری التهابی دستگاه گوارش فعال
-نارسایی شدید کبد یا بیماری فعال کبدی
-نارسایی شدید کلیوی (CrCl <30 میلی لیتر در دقیقه) یا بدتر شدن بیماری کلیوی
-نارسایی شدید کنترل نشده قلبی
-هیپرکالمی مشخص شده
-سه ماهه سوم بارداری (شروع هفته ۳۰)
-شیر دهی
-ضایعات التهابی یا خونریزی اخیر رکتوم یا مقعد (فقط شیاف)
-استفاده در بیماران کمتر از 16 سال (فقط شیاف)
-استفاده در بیماران کمتر از 18 سال (قرص های ناپروکسن با پوشش روده ای و آهسته رهش و قرص ناپروکسن سدیم)
-مصرف در کودکان کمتر از 2 سال (قرص ناپروکسن و سوسپانسیون)
موارد احتیاط:
اين دارو در موارد زير بايد با احتياط فراوان مصرف شود:
-نارسایی کلیوی و کبدی
-سالمندان و افراد ناتوان
-بارداری کمتر از ۳۰هفته
-سکته قلبی اخیر
-فشارخون بالا، نارسایی احتقانی قلب، احتباس مایعات، بیمار دهیدره، PUD
-سابقه خونریزی گوارشی، اختلالات انعقادی
-مصرف مزمن الکل و سیگار
-آسم
-محدودیت استفاده از سدیم(ناپروکسن سدیم)
-بیماران خانم در حال اقدام به بارداری
-بيماري التهابي يا اولسراتيو قسمت فوقاني يا تحتاني مجراي گوارش (شامل بيماري Crohn، ديوتيكوليت، قرحه گوارشي، كوليت اوسراتيو) ، هموفيلي يا ساير اختلالات خوني شامل اختلال عملكرد انعقادي يا پلاكت‌ها، عيب‌كار كليه، استوماتيت، بيماران سالخورده(به علت عوارض كليوي و كبدي)
-بيماراني كه احتمال بروز خونريزي و زخم گوارشی در آنها زياد مي‌باشد
-سابقه خونريزي از ناحيه ركتوم و آنوس، هموروئيد، التهاب و ضايعات ركتوم و آنوس و التهاب ركتوم. (جهت مصرف شياف).
عوارض جانبی ناپروکسن
عوارض شایع:
سوء هاضمه، حالت تهوع، درد شکمی، یبوست، سردرد، سرگیجه، خواب آلودگی، راش، افزایش یافتهALT یا AST، احتباس مایعات، وزوز گوش، اکیموز، تنگی نفس، حساسیت به نور، تاخیر در تخمک گذاری
عوارض جدی:
خونریزی دستگاه گوارش، سوراخ شدن دستگاه گوارش، زخم گوارشی، سکته قلبی، سکته مغزی، ترومبوآمبولی، فشارخون بالا، نارسایی احتقانی قلب، نکروز پاپیلاری کلیه، سمیت کلیوی، سمیت کبدی، آنافیلاکسی، واکنش‌های آنافیلاکتوئید، برونکواسپاسم، درماتیت اکسفولیاتیو، سندرم استیونز-جانسون، نکرولیز اپیدرمال سمی، واکنش دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک، ترومبوسیتوپنی، آگرانولوسیتوز، کم‌خونی آپلاستیک، کم خونی همولیتیک، نوتروپنی، لکوپنی، آنژیوادم، هایپرکالمی
تداخلات دارویی ناپروکسن
مشخصات کلی تداخلات:
-سوبسترای CYP1A2 (مینور)، CYP2C9(مینور)
- مهارکننده P-gp (ضعیف)
- نفروپاتی ناشی از داروهای مسکن
- تشدید اثرات ضد پلاکت
- کاهش پرفیوژن یا عملکرد کلیوی
- افزایش خطر خونریزی یا آسیب به مخاط دستگاه گوارش
- تشدید هایپرکالمی
- تشدید اثرات افزاینده فشارخون
- تشدید هیپوناترمی
- کاهش آستانه تشنج
- تشدید سمیت گوشی
تداخلات رده X (پرهیز):
آبروسیتینیب، آسه‌متاسین، آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، آنتی اسیدها،دیفلونیزال، کتورولاک (سیستمیک و نازال)، ماسیمورلین، میفامورتید، مورنیفلومات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (اختصاصی COX2)، فنیل بوتازون، سوکرالفیت، تالنیفلومات، تنوکسیکام، اوروکیناز
کاهش اثرات داروها توسط ناپروکسن:
آلیسکایرن، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، بتابلاکرها، اپلرنون، هیدرالازین، دیورتیک های لوپ، ماسیمورلین، میفامورتید، دیورتیک های نگه‌دارنده پتاسیم، پروستاگلاندین ها (چشمی)، سالیسیلات ها، مهارکننده‌های اختصاصی باز جذب سروتونین، سینکالید، تیازید و دیورتیک های شبه تیازیدی
کاهش اثرات ناپروکسن توسط داروها:
آنتی اسیدها، عوامل کمپلکس کننده صفراوی، سالیسیلات ها، سوکرالفیت
افزایش اثرات داروها توسط ناپروکسن:
مشتقات 5-آمینوسالیسیلیک اسید، داروهای با خاصیت ضد پلاکت، آلیسکایرن، آمینوگلیکوزیدها، آمینولوولینیک اسید (موضعی و سیستمیک)، داروهای ضد انعقاد، آپیکسابان، بمیپارین، مشتقات بیس‌فسفونات ها، سفالوتین، کلاژناز (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دابیگاتران اتکسیلات، دفراسیروکس، دئوکسی کولیک اسید، دسموپرسین، دکس ایبوپروفن، دیگوکسین، دروسپیرنون، ادوکسابان، انوکساپارین، اپلرنون، هالوپریدول، هپارین، ایبریتومومب تیوکستان، لیتیم، متفورمین، متوترکسات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (اختصاصی COX2)، اوبینوتوزومب، اوماستاکسین، پورفیمر، دیورتیک های نگه‌دارنده پتاسیم، پرالاترکسات، کینولون ها، ریواروکسابان، سالیسیلات ها، تاکرولیموس (سیستیمک)، فراورده‌های تنوفوویر، داروهای ترومبولیتیک، تولپریسون، اوروکیناز، ونکومایسین، ورتپورفین، آنتاگونیست های ویتامین کا
افزایش اثرات ناپروکسن توسط داروها:
آکالابروتینیب، آسه‌متاسین، الکل (اتیل)، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، کورتیکواستروئیدها (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، داساتینیب، دکس کتوپروفن، دیکلوفناک (سیستمیک)، امولسیون چربی (برپایه روغن ماهی)، فلبیناک، فلوکتافنین، گلوکزآمین، گیاهان (با خاصیت ضد پلاکت و ضد انعقاد)، ایبروتینیب، اینوترسن، کتورولاک (سیستمیک و نازال)، لیماپروست، دیورتیک های لوپ، مورنیفلومات، مولتی ویتامین/ فلوراید (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای، کا و فولات و آهن)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ و ای، فاقد آهن)، نفتازون، اسیدهای چرب امگا 3، پلوبیپروفن، پنتوسان پلی سولفات سدیم، پنتوکسی فیلین، فنیل بوتازون، پروبنسید، آنالوگ‌های پروستاسیکلین، مهارکننده باز جذب سروتونین، سلومتینیب، مهارکننده‌های باز جذب نوراپی نفرین/ سروتونین، سدیم فسفات، تالنیفلومات، تنوکسیکام، تیازید و دیورتیک های شبه تیازید، تیپراناویر، تولپریسون، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (آمین نوع سوم)، ویتامین ای (سیستمیک)، زالتوپروفن، زانوبروتینیب
تداخل با غذا:
سرعت و مقدار جذب ناپروکسن ممکن است در صورت مصرف همراه با غذا کاهش یابد.
راهکار: به منظور کاهش عوارض گوارشی همراه غذا، شیر یا آنتی‌اسیدها مصرف شود.
تداخل با تست‌های آزمایشگاهی:
ناپروکسن ممکن است با ارزیابی ادراری 5-HIAA تداخل داشته باشد. به دلیل تداخل با ام-دی‌نیتروبنزن، ناپروکسن باید ۷۲ ساعت قبل از آزمایش عملکرد آدرنال در صورت استفاده از تست Porter-Silber، قطع شود. ممکن است در تست نسبت آلدوسترون/رنین جواب مثبت کاذب ایجاد کند.
هشدار ها ناپروکسن
-داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) باعث افزایش خطر حوادث ترومبوتیک قلبی عروقی جدی، از جمله انفارکتوس میوکارد (MI) و سکته مغزی می شوند که می تواند کشنده باشد. این خطر می‌تواند در اوایل درمان رخ دهد و در طول مدت مصرف افزایش یابد.
ناپروکسن در زمینه جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) منع مصرف دارد.
-NSAID ها باعث افزایش خطر عوارض جانبی جدی دستگاه گوارش (GI) از جمله خونریزی، زخم، و پارگی معده یا روده می شوند که می تواند کشنده باشد. این وقایع می توانند در هر زمانی در مدت استفاده و بدون علائم هشدار دهنده رخ دهند. بیماران مسن و بیماران با سابقه قبلی زخم معده و/یا خونریزی دستگاه گوارش در معرض خطر بیشتری برای عوارض جدی گوارشی هستند.
توصیه های دارویی ناپروکسن
-ناپروکسن به دو صورت پایه ناپروکسن و نمک سدیم موجود است. تمام دوزهای موجود در این مونوگراف به صورت پایه بیان شده است. ۲۰۰ میلی گرم پایه ناپروکسن معادل ۲۲۰ میلی گرم ناپروکسن سدیم است. برای تسکین درد حاد، فرمولاسیون ناپروکسن سدیم ممکن است به دلیل شروع سریع تر ترجیح داده شود.
-در کودکان در صورت نیاز به تجویز، دوز به صورت دقیق با توجه به مشکل و وزن بیمار تعیین می‌شود.
-از کمترین دوز موثر برای کوتاه ترین مدت زمان درمان استفاده شود.
-در بیمارانی که در معرض خطر بیماری قلبی عروقی، بیماری گوارشی، نارسایی کلیه، بیماری مزمن کبدی یا خونریزی هستند، به دلیل خطر بیشتر عوارض جانبی، از مصرف آن خودداری شود یا با احتیاط تجویز شود.
-در مصرف طولانی مدت CBC (اگر هموگلوبین کمتر از۱۰ در شروع درمان بود، به نظارت دوره ای هموگلوبین در طول درمان طولانی مدت ادامه دهید)، فاکتورهای شیمیایی خون، LFT، تست های عملکرد کلیوی (برون ده ادرار، BUN سرم و کراتینین)، فشارخون ( در شروع و در طول درمان) به صورت منظم ارزیابی شود.
-به علائم احتباس مایعات در بیمار توجه شود.
-در مصرف طولانی مدت، معاینه چشم پزشکی دوره ای بیمار انجام شود و هر گونه تغییر بینایی که در طول درمان طولانی مدت رخ می دهد، پیگیری شود.
-علائم خونریزی (از دست دادن خون مخفی یا شدید، به ویژه در بیماران مبتلا به اختلالات انعقادی یا کسانی که تحت درمان با داروهای ضد انعقاد هستند) در بیمار پیگیری شود.
-تجویز همراه با مهارکننده پمپ پروتون را در بیماران در معرض خطر خونریزی گوارشی در نظر بگیرید (مثلاً در مصرف‌کنندگان داروهای ضد پلاکتی یا ضد انعقاد، افراد بالای 60 سال، دوزهای بالا)
-اين دارو نبايد بيش از مقدار توصيه شده مصرف شود.
-در صورت مصرف اين دارو در درمان آرتريت ، دوره درمان بايد كامل شود. جهت دستيابي به پاسخ مطلوب ، ممكن است حداقل 2 هفته زمان نیاز باشد.
-درصورت فراموش شدن يك نوبت مصرف دارو، اگر رژيم درماني بصورت يك يا دو قرص در روز باشد، در صورت بياد آوردن طی يك يا دو ساعت پس از نوبت فراموش شده، آن نوبت بايد مصرف شود. اگر رژيم درمانی بصورت بيش از دو قرص در روز باشد ، به محض به يادآوردن ،آن نوبت بايد مصرف شود، مگر اینکه تقریبا زمان مصرف نوبت بعدي فرا رسیده باشد. مقدار مصرف بعدی نيز نبايد دو برابر شود.
-جهت کاهش عوارض گوارشی، ناپروکسن همراه با غذا، شیر یا داروهای ضد اسید مصرف شود.
-سوسپانسیون ناپروکسن قبل از مصرف به خوبی تکان داده شود.
-قرص آهسته رهش کامل بلعیده شود. از شکستن، له کردن یا جویدن آن خودداری گردد.
-مراجعه منظم به پزشك در صورت مصرف طولاني مدت، به منظور بررسي پيشرفت درمان توصيه مي‌شود.
-احتمال بروز حساسيت به نور وجود دارد.
-در صورت مشاهده علائم شبيه آنفولانزا (لرز، تب يا درد عضلاني) قبل يا همزمان با بثورات جلدي ، بايد به پزشك مراجعه شود.
-از ارائه این دارو به صورت بدون نسخه به کودکان زیر ۱۲سال خودداری شود.
-استفاده از NSAID می‌تواند خطر هیپرکالمی را به ویژه در بیماران بالای 65 سال، در بیماران مبتلا به دیابت یا بیماری کلیوی، و با استفاده همزمان از سایر عواملی که قادر به ایجاد هیپرکالمی هستند (مانند مهارکننده های ACE) افزایش دهد. پتاسیم خون در مصرف طولانی مدت یا در موارد مشکوک به دقت کنترل شود.
-مصرف این دارو ممکن است خطر مننژیت آسپتیک را (به ویژه در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) و اختلالات بافت همبند مخلوط) افزایش دهد.
-در بیماران مبتلا به آسم حساس به آسپرین منع مصرف دارد. برونکواسپاسم شدید و بالقوه کشنده ممکن است رخ دهد. در بیماران مبتلا به سایر اشکال آسم با احتیاط مصرف شود.
– از مصرف مزمن NSAID های غیرانتخابی خوراکی پس از جراحی های چاقی خودداری شود. ایجاد زخم / سوراخ های آناستوموز ممکن است رخ دهد. استفاده کوتاه مدت از سلکوکسیب یا کتورولاک وریدی به عنوان بخشی از یک استراتژی مدیریت درد چندوجهی برای درد پس از این عمل توصیه می شود.
-مصرف ناپروکسن حداقل ۴ تا ۶ نیمه عمر قبل از عمل جراحی یا دندان متوقف شود.
-در صورتی که واکنش آلرژیک رخ دهد و احساس ضعف، استفراغ خون یا مدفوع خونی/سیاه، مشکل در بلع یا سوزش سر دل، یا تب بیش از ۳ روز یا درد بیشتر از ۱۰ روز باشد، مصرف بیش از ۳ نوشیدنی الکلی در روز یا مصرف بیش از حد توصیه شده باشد، ممکن است خطر خونریزی دستگاه گوارش را افزایش دهد.
-بیماران مسن در معرض خطر بالای عوارض جانبی NSAID ها یهستند. تا 60 درصد از بیماران مسن ممکن است دچار زخم معده و/یا خونریزی بدون علامت شوند. استفاده از کمترین دوز موثر برای کوتاه ترین دوره ممکن توصیه می شود.
-طبق توصیه کارخانه سازنده، تصمیم به شیردهی در طول درمان باید با در نظر گرفتن خطر مواجهه نوزاد، فواید شیردهی برای نوزاد و مزایای درمان برای مادر گرفته شود. چنانچه نوزاد شیرخوار دارای اختلال پلاکتی، ترومبوسیتوپنی یا ductal-dependent cardiac lesion باشد، باید از مصرف NSAIDها توسط مادر خودداری شود.
