مننژیت ویروسی: معرفی بیماری، نشانه‌ها، درمان و پیش گیری

مننژیت ویروسی رایج‌ترین نوع مننژیت است که  التهاب بافتی است که مغز و نخاع را پوشش می‌دهد. این نوع  مننژیت که اغلب خفیف‌تر از مننژیت باکتریایی است و در آن  بسیاری از افراد (بدون درمان) و به صورت  خود به خودی بهتر می‌شوند. با این حال، برای هر کسی که نشانه‌های  این نوع از مننژیت را داشت،  بسیار مهم  است که فوراً به یک  مراقبت سلامت مناسب مراجعه کند، چرا که برخی از انواع مننژیت می‌تواند بسیار جدی باشد، و اگر شما به این بیماری مبتلا شده‌اید، تنها یک پزشک می‌تواند تعیین کننده‌ی  نوع مننژیت، و بهترین درمان، که گاهی اوقات نجات بخش است، باشد. نوزادن با سن  کمتر از ۱ ماه و افرادی که دارای  سیستم ایمنی ضعیف هستند، بیشتر احتمال دارد که  به فرم شدید بیماری  مننژیت ویروسی مبتلا شوند.

علل ایجاد بیماری مننژیت ویروسی

افراد در معرض ابتلای به بیماری

چگونگی انتشار عامل بیماری

اگر شما دارای تماس نزدیک با کسی که دچار بیماری  مننژیت ویروسی است باشید، شما ممکن است  در خطر آلوده شدن به ویروس است که ممکن است باعث بیماری در  فرد شود باشید. با این حال، احتمال ابتلا به مننژیت در شما زیاد نیست. دلیلش این است که تنها تعداد کمی از افرادی که آلوده به  ویروس‌های عامل مننژیت می‌شوند دچار بیماری خواهند شد.

ویروس‌هایی که می‌تواند باعث بیماری مننژیت به روش‌های مختلف شود. شامل موارد زیر است:

علائم

علائم شایع در نوزادان

• تب
• کج خلقی
• بد غذا خوردن
• خواب آلودگی یا مشکل بیدار شدن از خواب
• ضعف (کمبود انرژی)

علائم رایج این بیماری در افراد  بزرگ سال

• تب
• سردرد
• گرفتگی گردن
• حساسیت به نور
• خواب آلودگی یا مشکل بیدار شدن از خواب
• حالت تهوع
• استفراغ
• فقدان اشتها
• ضعف (کمبود انرژی)

اغلب افراد مبتلا به مننژیت ویروسی معمولاً به طور خود به خودی در عرض ۷ تا ۱۰ روز بهبود می‌یابند.

علائم اولیه مننژیت ویروسی شبیه به کسانی است که به  مننژیت باکتریایی مبتلا می‌باشند. با این حال، مننژیت باکتریایی معمولاً شدیدتر است و می‌تواند عوارض جدی مانند صدمه به مغز، از دست دادن شنوایی، یا ناتوانی‌های یادگیریرا سبب  شود. میکروب‌هایی که موجب مننژیت باکتریایی می‌شوند،  همچنین می‌توانند با یکی دیگر از بیماری‌های جدیو یا  عفونت همراه شوند. سپسیس پاسخ قاطع و تهدید کننده زندگی بدن به عفونت است که می‌تواند باعث آسیب بافت، نقص عضو، و مرگ در انسان  شود. این بسیار مهم است که اگر شما فکر می‌کنید که  شما یا فرزند شما ممکن است مبتلا به  مننژیت باشند فوراً جهت ویزیت شدن به پزشک مراجعه کنید. اگر شما به این بیماری مبتلا شده باشید یک دکتر می‌تواند تعیین کننده نوع مننژیت، و همچنین  بهترین درمان برای بیماری باشد.

تشخیص

مننژیت تنها را  می‌توان با انجام تست‌های آزمایشگاهی خاص از  نمونه‌ها یک فرد مشکوک به مننژیت تشخیص داد. اگر دکتر شما فکر می‌کند که  شما ممکن است مننژیت داشته باشید، او ممکن است هر یک  نمونه‌های زیر را  برای آزمایش‌های مورد درخواست  جمع آوری کند:

•  سواپ از بینی و / یا گلو

• سواپ از راست روده،

• گرفتن خون،

• گرفتن مایع نخاعی  از  طناب نخاعی شما،

• همچنین ممکن است از شما یک نمونه مدفوع خواسته شود.

درمان

در اغلب موارد، هیچ درمان خاصی برای مننژیت ویروسی وجود ندارد. بسیاری از افرادی که مبتلای به  مننژیت ویروسی می‌شوند، خود به  خود ظرف مدت ۷ تا ۱۰ روز به طور کامل بهبود می‌یابند. با این حال، افراد مبتلا به مننژیت که در اثر ویروس‌هایی خاص مانند هرپس و آنفولانزا ایجاد شده، معمولاً لازم است و بهتر است که از  یک دارو مانند یک داروی ضد ویروسی استفاده کنند. آنتی بیوتیک ها معمولاً به درمان  عفونت‌های ویروسی کمک نمی‌کنند، بنابراین  آنها در درمان مننژیت ویروسی مفید نیستند. با این حال، آنتی بیوتیک ها با باکتری‌ها مبارزه می‌کنند، پس آنها در هنگام درمان مننژیت باکتریایی بسیار مهم هستند. کسانی که دچار بیماری شدید، و یا در معرض ابتلا به بیماری شدید هستند، مانند کودکان، و افراد با سیستم ایمنی ضعیف ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند.

پیش گیری

هیچ واکسنی برای محافظت در برابر آنتروویروس غیر فلج اطفال، که شایع‌ترین علت مننژیت ویروسی است، وجود ندارد. شما می‌توانید مراحل زیر را برای کمک به کاهش شانس  ابتلای خود در مورد  آلوده شدن با آنتروویروس غیر فلج اطفال یا انتشار و انتقال  آنها به افراد دیگر انجام دهید:

• دستان خود را با آب و صابون بشویید، به خصوص پس از تغییر پوشک، استفاده از توالت، یا سرفه یا بینی.

• اجتناب از دست زدن به صورت خود با دست نشسته.

• اجتناب از تماس نزدیک مانند بوسیدن، بغل کردن، یا به اشتراک گذاری فنجان یا خوردن در ظروف با افرادی که بیمار هستند.

• پوشاندن  سرفه و عطسه خود با دستمال یا آستین پیراهن و  نه با دست.

• تمیز و ضد عفونی  کردن  وسایل و سطوحی که اغلب لمس می‌کنید، مانند اسباب بازی و دستگیره، به خصوص اگر کسی مریض باشد.

• استراحت در خانه هنگامی که شما بیمار هستید.

• برخی از واکسن می‌تواند در برابر بیماری‌هایی مانند سرخک، اوریون، آبله مرغان، و آنفولانزا، که می‌تواند به مننژیت ویروسی منجر شود شما را  محافظت کند. مطمئن شوید که شما و فرزندتان در حال انجام  برنامه واکسیناسیون هستید.

• جلوگیری از گزش پشه و حشرات دیگر که حامل بیماری هستند و می‌توانند انسان‌ها را آلوده کنند.

• کنترل موش. اگر شما یک جوندگان در یا در اطراف خانه خود دارید، به دنبال تمیز کردن  خانه و کنترل احتیاط ذکر شده در وب سایت CDC در مورد ویروس لنفوسیت کوریومننژیت باشید.