اطلاعات تخصصی
موارد مصرف لوراتادین
لوراتادین در درمان علامت رینیت آلرژیک ملتحمه ، خارش، کهیر عطسه و آب ریزش از بینی و همچنین در کاهش علائم ناشی از آسم آلرژیک مصرف می شود.
مکانیسم اثر لوراتادین
*آنتی هیستامین سه حلقه ای طولانی اثر (آنتاگونیست اختصاصی گیرنده محیطی H1)
فارماکوکینتیک لوراتادین
*جذب: سریع (غذا باعث افزایش 48-40 درصدی فراهمی زیستی می شود.)
شروع اثر: 3-1 ساعت
اوج اثر: 12-8 ساعت
طول اثر: بیش از 24 ساعت
پیک سرمی:
لوراتادین: 1.3 ساعت
متابولیت: 2.3 ساعت
اتصال به پروتئین:
لوراتادین: 99-97%
متابولیت: 76-73%
متابولیسم: کبدی گسترده، (توسط CYP2D6, 3A4 به متابولیت فعال)
نیمه عمر:
لوراتادین افراد سالم: 8.4 ساعت، بیمار با نارسایی کبدی: 24 ساعت
متابولیت افراد سالم: 28 ساعت، بیمار با نارسایی کبدی: 37 ساعت
دفع: ادرار (40%)، مدفوع (40%)
عوارض جانبی لوراتادین
*عوارض نسبتا شایع (%10-1):
سیستم اعصاب مرکزی: سردرد، سدیشن، خواب آلودگی، خستگی، عصبانیت
گوارشی: خشکی دهان، درد شکمی، استفراغ، اسهال
عصبی، عضلانی و اسکلتی: هایپرکینزی عضلات
سایر عوارض (درصد نامشخص):
پوستی: راش پوستی
گوارشی: گاستریت، تهوع
ازدیاد حساسیت: واکنش ازدیاد حساسیت
تداخلات دارویی لوراتادین
*مشخصات کلی تداخلات:
اطلاعاتی گزارش نشده است.
تداخلات رده X (پرهیز):
آکلیدینیوم، آزلاستین (بینی)، برومپریدول، سیمتروپیوم، الوکسادولین، گلیکوپیرولات (استنشاق دهانی)، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، ایپراتروپیوم (استنشاق دهانی)، لاسمیدیتان، لووسولپیراید، ارفنادرین، اوکساتومید، اوکسوممازین، پارالدهید، پیتولیسانت، پتاسیم کلراید، پتاسیم سیترات، روفناسین، تالیدومید، تیوتروپیوم، اومکلیدینیوم
کاهش اثرات داروها توسط لوراتادین:
مهار کننده های استیل کولین استراز، بنزیل پنیسیلوئیل پلی لیزین، بتاهیستین، عوامل معده -روده ای (پروکینتیک ها)، هیالورونیداز، ایتوپرید، لووسولپیرید، نیتروگلیسرین، پیتولیسانت، سکرتین
کاهش اثرات لوراتادین توسط داروها:
مهار کننده های استیل کولین استراز، آمفتامین ها، لوماکافتور و ایواکافتور، القا کننده های P-gp/ABCB1
افزایش اثرات داروها توسط لوراتادین:
اتانول، آمزینیوم، داروهای آنتی کولینرژیک، آزلاستین (بینی)، بلونانسرین، برکسانولون، بوپرنورفین، سیمتروپیوم، کلوزاپین، سرکوب کننده های CNS، الوکسادولین، فلونیترازپام، گلوکاگون، گلیکوپیرولات (استنشاق دهانی)، متوتریمپرازین، متیروزین، میرابگرون، اگونیست های اپیوئیدی، ارفنادرین، اوکسی کدون، پارالدهید، پیریبدیل، پتاسیم کلراید، پتاسیم سیترات، پرامی پکسول، راموسترون، روفناسین، روپی نیرول، روتیگوتین، SSRIها، سوورکسانت، تالیدومید، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تیوتروپیوم، توپیرامات، زولپیدم
افزایش اثرات لوراتادین توسط داروها:
آکلیدینیوم، آلیزاپرید، آمانتادین، آمیودارون، فراورده های حاوی توکسین بوتولینیوم، بریمونیدین (موضعی)، بروموپرید، برومپریدول، کانابیدیول، کانابیس، کلرال بتائین، کلرمتیازول، کلرفنسین کاربامات، دیمتیندن (موضعی)، دوکسیلامین، درونابینول، دروپریدول، اردافیتینیب، اسکتامین، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، هیدروکسی زین، ایپراتروپیوم (استنشاق دهانی)، کاوا کاوا، لاسمیدیتان، لمبورکسانت، لوفکسیدین، لوماکافتور و ایواکافتور، منیزیم سولفات، متوتریمپرازین، متوکلوپرامید، میانسرین، مینوسیکلین (سیستمیک)، نابیلون، اوکساتومید، اوکسوممازین، پرامپانل، مهار کننده های P-gp/ABCB1، پراملینتید، رانولازین، روفینامید، سدیم اکسیبات، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول، تریمپرازین، اومکلیدینیوم
تداخل با غذا:
مصرف همراه با غذا، موجب افزایش فراهمی زیستی و تاخیر در پیک غلظتی می شود. راهکار: بدون ملاحظات غذایی مصرف شود.
هشدار ها لوراتادین
*در بیماران کلیوی، سطح کراتینین در ابتدای درمان پایش شود.
