درمان سرطان سینه؛ راهنمای جامع سرطان سینه، بخش دوم

در بیماری سرطان سینه، بافت سینه دچار تومور بدخیم می‌شود و این تومور می‌تواند به روش‌های مختلفی به قسمت‌های دیگر بدن گسترش یابد. گزینه‌های مختلفی برای درمان سرطان سینه وجود دارد. ما در این مقاله هم درباره‌ی انواع سرطان سینه در خانم‌ها و هم درباره گزینه‌های درمانی هر یک از آن‌ها صحبت کرده‌ایم.

ما برای کسب اطلاعات معتبر در این زمینه به موسسه ملی سرطان آمریکا (www.cancer.gov) مراجعه کرده و مقاله‌ی حاضر را تهیه نموده‌ایم. با اینکه مطالب این مقاله از اعتبار بالایی برخوردار است همواره به‌یاد داشته باشید که درباره‌ی هر مداخله‌ی درمانی یا حتی مداخله در سبک زندگی‌تان با پزشک یا متخصص معتبر آن حوزه مشورت نمایید. ارائه‌ی اطلاعات مربوط به حوزه‌ی سلامت به معنی تجویز دارو یا رفتار خاصی نیست و فقط جنبه‌ی ارائه‌ی اطلاعات دارد. بنابراین مطالب مربوط به حوزه‌ی سلامت که در فضای اینترنت موجود است را از فیلتر مسئولیت‌پذیری خود عبور دهید.

این مقاله درواقع یکی از سری‌مقالات «راهنمای جامع سرطان سینه» است. در این سری‌مقالات ما درباره موضوعات زیر صحبت می‌کنیم:

• مراحل سرطان سینه
• درمان سرطان سینه
• سرطان سینه التهابی
• سرطان سینه در مردان
• سرطان سینه در کودکان
• داروهای سرطان سینه
• پیشگیری از سرطان سینه

پیش‌نیاز مطالعه‌ی این مقاله، خواندن مقاله‌ی «مراحل سرطان سینه؛ راهنمای جامع سرطان سینه، بخش اول» است.

مقاله‌ی مرتبط: تغییرات سینه؛ کدام تغییرات، طبیعی هستند و کدام خطرناک؟

فهرست مطالب ارائه شده در این مقاله به‌صورت زیر است:

• بررسی اجمالی گزینه درمانی سرطان سینه
• برای بیماران مبتلا به سرطان سینه انواع مختلفی از درمان وجود دارد.
• گزینه‌های درمانی مورد استفاده برای درمان سرطان سینه
• پرتو درمانی
• شیمی درمانی برای درمان سرطان سینه
• هورمون درمانی
• درمان هدفمند
• ایمنی درمانی
• عوارض جانبی درمان ها و داروهای سرطان سینه
• درمان سرطان پستان در مراحل اولیه، موضعی یا قابل عمل
• درمان سرطان پستان موضعی پیشرفته یا التهابی
• درمان سرطان پستان عود کننده موضعی
• درمان سرطان سینه متاستاتیک

بررسی اجمالی گزینه درمانی سرطان سینه

نکات کلیدی:

• برای بیماران مبتلا به سرطان سینه انواع مختلفی از درمان وجود دارد.
• برای درمان سرطان گزینه‌های زیر استفاده می‌شود:

1. عمل جراحی
2. پرتو درمانی
3. شیمی‌درمانی
4. هورمون‌درمانی
5. درمان هدفمند
6. ایمنی‌درمانی (Immunotherapy)

• در آزمایشات بالینی انواع جدیدی از درمان‌ها در حال آزمایش هستند.
• درمان سرطان سینه می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند.

برای بیماران مبتلا به سرطان سینه انواع مختلفی از درمان وجود دارد.

برای بیماران مبتلا به سرطان سینه انواع مختلفی از درمان در دسترس است. برخی از درمان‌ها استاندارد هستند (درمان‌هایی که در حال حاضر استفاده می‌شود)، و برخی از ان‌ها در آزمایش‌های بالینی در حال آزمایش هستند. کارآزمایی بالینی درمانی یک مطالعه تحقیقاتی است که به منظور کمک به بهبود درمان‌های فعلی یا به دست آوردن اطلاعات درمورد درمان‌های جدید انجام می‌شود.

وقتی آزمایشات بالینی نشان می‌دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد عمل می کند، درمان جدید می‌تواند به درمان استاندارد تبدیل شود.

گزینه‌های درمانی مورد استفاده برای درمان سرطان سینه

عمل جراحی: اکثر بیماران مبتلا به سرطان سینه برای برداشتن سرطان جراحی می‌شوند.

بیوپسی (biopsy) غدد لنفاوی نگهبان درواقع برداشتن غده لنفاوی نگهبان در حین جراحی است. غدد لنفاوی نگهبان اولین گره لنفاوی در گروهی از غدد لنفاوی هستند که سرطان را از تومور اولیه دریافت می‌کنند. درواقع این اولین گروه از غدد لنفاوی است که احتمال دارد سرطان از تومور اولیه به آن سرایت کند.

برای بیوپسی ابتدا یک ماده رادیواکتیو و/یا رنگ آبی در نزدیکی تومور تزریق می‌شود. این ماده یا رنگ، از طریق مجاری لنفاوی به غدد لنفاوی جریان می‌یابد. اولین غده لنفاوی دریافت‌کننده ماده یا رنگ برداشته می‌شود. یک آسیب‌شناس بافت را زیر میکروسکوپ می‌بیند تا سلول‌های سرطانی را شناسایی کند. اگر سلول‌های سرطانی یافت نشوند، ممکن است نیازی به برداشتن غدد لنفاوی بیشتر نباشد.

پس از بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان، جراح تومور را با استفاده از جراحی حفظ پستان یا ماستکتومی خارج می‌کند. اگر در زیر میکروسکوپ سلول‌های سرطانی یافت شوند،از طریق یک برش جداگانه غدد لنفاوی بیشتری برداشته می‌شوند. به این عمل دیسکسیون (dissection) غدد لنفاوی می‌گویند.

انواع جراحی سینه شامل موارد زیر است:

• جراحی حفظ پستان: عملی است برای برداشتن سرطان و برخی بافت‌های طبیعی اطراف آن، اما نه خود سینه. اگر سرطان در نزدیکی آن باشد، ممکن است بخشی از دیواره قفسه سینه نیز برداشته شود. این نوع جراحی ممکن است لامپکتومی، ماستکتومی جزئی، ماستکتومی سگمنتال، کوادرانکتومی یا جراحی حفظ سینه نیز نامیده شود.
• ماستکتومی کامل (Total mastectomy): جراحی برای برداشتن کل پستانی که سرطان دارد. به این روش ماستکتومی ساده نیز می‌گویند. در این جراحی ممکن است برخی از غدد لنفاوی زیر بازو برداشته شده و از نظر سرطان بررسی شوند. این کار از طریق یک برش جداگانه انجام می شود و می‌تواند همزمان با جراحی سینه یا بعد از آن انجام شود.
• ماستکتومی رادیکال اصلاح‌شده: جراحی برداشتن کل پستان مبتلا به سرطان. این جراحی ممکن است شامل برداشتن نوک پستان، آرئول (پوست تیره‌رنگ اطراف نوک پستان) و پوست روی سینه باشد. در این جراحی بیشتر غدد لنفاوی زیر بازو نیز برداشته می‌شوند.

در ماستکتومی رادیکال اصلاح‌شده کل سینه و بیشتر غدد لنفاوی زیر بازو برداشته می‌شوند.

ممکن است قبل از جراحی، برای برداشتن تومور، شیمی‌درمانی انجام شود. وقتی قبل از جراحی، شیمی‌درمانی انجام می‌شود، تومور کوچک شده و مقدار بافتی که باید در طول جراحی برداشته شود، کاهش می‌یابد. درمان انجام‌شده قبل از جراحی، درمان قبل از عمل یا درمان نئوادجوانت ( neoadjuvant) نامیده می‌شود.

پس از اینکه پزشک تمام بافت‌های سرطانی که در زمان جراحی مشاهده می‌شود را برداشت، ممکن است پس از جراحی برای برخی از بیماران پرتودرمانی، شیمی‌درمانی، درمان هدفمند یا هورمون‌درمانی تجویز شود تا سلول‌های سرطانی باقی‌مانده را از بین ببرد. درمان پس از جراحی برای کاهش خطر بازگشت سرطان، درمان پس از عمل یا درمان کمکی نامیده می‌شود.

اگر قرار است برای بیمار ماستکتومی انجام شود، ممکن است بازسازی سینه (جراحی برای بازسازی شکل سینه پس از ماستکتومی) هم در نظر گرفته شود. بازسازی سینه می‌تواند در زمان ماستکتومی یا مدتی بعد از آن انجام شود. سینه بازسازی‌شده می‌تواند با بافت (غیر از سینه) خود بیمار یا با استفاده از ایمپلنت‌های پرشده با سالین یا ژل سیلیکون ساخته شود.

پرتو درمانی

پرتودرمانی نوعی درمان سرطان است که از اشعه ایکس یا انواع دیگر پرتوها برای کشتن سلول‌های سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می‌کند. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد:

• پرتودرمانی خارجی: این نوع پرتودرمانی برای ارسال پرتو به ناحیه‌ای از بدن که مبتلا به سرطان شده، از دستگاهی در خارج از بدن استفاده می‌کند.
• پرتودرمانی داخلی: این نوع پرتودرمانی از یک ماده رادیواکتیو که در سوزن‌ها، دانه‌ها، سیم‌ها یا کاتترهایی ( catheters:) که مستقیماً در داخل یا نزدیک بافت سرطانی قرار می‌گیرند استفاده می کند.

نحوه انجام پرتودرمانی به نوع و مرحله سرطان تحت درمان بستگی دارد. برای درمان سرطان سینه از پرتودرمانی خارجی استفاده می‌شود. پرتودرمانی داخلی با استرانسیم-۸۹ (یک رادیونوکلئید) برای تسکین درد استخوان ناشی از سرطان سینه‌ای که به استخوان‌ها گسترش یافته است، استفاده می‌شود. در این روش استرانسیوم ۸۹ به داخل ورید تزریق می‌شود و به سطح استخوان‌ها می‌رود. سپس تشعشع آزاد شده و سلول‌های سرطانی موجود در استخوان‌ها را از بین می‌برد.

شیمی درمانی برای درمان سرطان سینه

شیمی‌درمانی نوعی درمان سرطان است که برای متوقف کردن رشد سلول‌های سرطانی ( از طریق کشتن سلول‌ها یا جلوگیری از تقسیم آن‌ها) از داروها استفاده می‌کند. در طی شیمی‌درمانی داروها از طریق دهان مصرف شده یا به ورید یا ماهیچه تزریق می‌شود. این داروها وارد جریان خون می‌شوند و می‌توانند به سلول‌های سرطانی موجود در سراسر بدن برسند (شیمی‌درمانی سیستمیک).

هورمون درمانی

هورمون‌درمانی یک روش درمان سرطان است که هورمون‌ها را حذف کرده یا عملکرد آن‌ها را مسدود می کند تا رشد سلول‌های سرطانی را متوقف کند. هورمون‌ها موادی هستند که توسط غدد بدن ساخته شده و در جریان خون گردش می‌کنند. برخی از هورمون‌ها می‌توانند باعث رشد برخی از سرطان‌ها شوند.

اگر آزمایش‌ها نشان دهند که سلول‌های سرطانی دارای مکان‌هایی هستند که هورمون‌ها می‌توانند به آن متصل شوند (به این مکان‌ها گیرنده گفته می‌شود)، برای کاهش تولید هورمون‌ها یا جلوگیری از عملکرد آنها می‌توان از داروها، جراحی یا پرتودرمانی استفاده کرد.

هورمون استروژن که باعث رشد برخی از انواع سرطان سینه می‌شود، عمدتاً توسط تخمدان‌ها ساخته می‌شود. روش درمانی برای جلوگیری از تولید استروژن توسط تخمدان‌ها، ابلیشن ( ablation) تخمدان نامیده می‌شود.

اغلب برای بیماران مبتلا به سرطان پستان موضعی در مراحل اولیه که با جراحی قابل برداشتن است و مبتلایان به سرطان سینه متاستاتیک (سرطانی که به سایر نقاط بدن گسترش یافته است) از هورمون‌درمانی با تاموکسیفن (tamoxifen) استفاده می‌شود.

هورمون‌درمانی با تاموکسیفن یا استروژن می‌تواند بر روی سلول‌های سراسر بدن اثر گذاشته و ممکن است احتمال ابتلا به سرطان آندومتر را افزایش دهد. زنانی که تاموکسیفن مصرف می‌کنند باید هر سال معاینه لگنی داشته باشند تا علائم سرطان در آن‌ها بررسی شود. هر گونه خونریزی واژینال، به‌غیر از خونریزی قاعدگی، باید در اسرع وقت به پزشک اطلاع داده شود.

برای برخی از زنان یائسه که در آن‌ها به‌تازگی سرطان سینه با گیرنده هورمونی مثبت تشخیص داده شده است هورمون‌درمانی با آگونیست هورمون آزادکننده هورمون لوتئینیزه‌کننده (LHRH مخفف  luteinizing hormone-releasing hormone) تجویز می‌شود. آگونیست‌های LHRH استروژن و پروژسترون بدن را کاهش می‌دهند.

​​برای برخی از زنان یائسه که دارای سرطان سینه با گیرنده هورمونی مثبت هستند هورمون‌درمانی با مهارکننده آروماتاز (aromatase) تجویز می‌شود. مهارکننده‌های آروماتاز ​​با مسدود کردن آنزیمی به نام آروماتاز ​​از تبدیل آندروژن به استروژن، استروژن بدن را کاهش می‌دهند. آناستروزول ( Anastrozole)، لتروزول (letrozole) و اگزمستان ( exemestane) انواعی از مهارکننده‌های آروماتاز ​​هستند.

برای درمان سرطان پستان موضعی زودرس که با جراحی قابل برداشتن است، برخی از مهارکننده‌های آروماتاز ​​ممکن است به‌عنوان درمان کمکی به جای تاموکسیفن یا پس از ۲ تا ۳ سال استفاده از تاموکسیفن استفاده شوند.  برای درمان سرطان سینه متاستاتیک، مهارکننده‌های آروماتاز در آزمایش‌های بالینی در حال آزمایش هستند تا با هورمون‌درمانی با تاموکسیفن مقایسه شوند.

در زنان مبتلا به سرطان سینه با گیرنده هورمونی مثبت، حداقل ۵ سال هورمون‌درمانی کمکی خطر عود سرطان را کاهش می‌دهد.

انواع دیگر هورمون‌درمانی شامل مژسترول استات (megestrol acetate) یا درمان ضداستروژن مانند فولوسترانت ( fulvestrant) است.

درمان هدفمند

درمان هدفمند نوعی درمان است که در آن برای شناسایی و حمله به سلول‌های سرطانی خاص از دارو یا مواد دیگر استفاده می‌شود. درمان‌های هدفمند معمولاً نسبت به شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی آسیب کمتری به سلول‌های طبیعی وارد می‌کنند.

آنتی‌بادی‌های مونوکلونال ( Monoclonal)، مهارکننده‌های تیروزین کیناز ( tyrosine kinase inhibitors)، مهارکننده‌های کیناز وابسته به سیکلین (cyclin-dependent kinase inhibitors)، مهارکننده‌های راپامایسین در پستانداران (mTOR مخفف mammalian target of rapamycin)، و مهارکننده‌های PARP انواعی از درمان‌های هدفمند هستند که در درمان سرطان پستان استفاده می‌شوند. در ادامه به شرح هر یک از این موارد می‌پردازیم.

• آنتی‌بادی‌های مونوکلونال: آنتی‌بادی‌های مونوکلونال پروتئین‌های سیستم ایمنی هستند که برای درمان بسیاری از بیماری‌ها از جمله سرطان در آزمایشگاه ساخته می‌شوند. این آنتی‌بادی ها به‌عنوان یک روش درمان سرطان، می‌توانند روی سلول‌های سرطانی یا سلول‌های دیگری که ممکن است به رشد سلول‌های سرطانی کمک کنند، به یک هدف خاصی بچسبند.

آنتی‌بادی‌ها می‌توانند سلول‌های سرطانی را بکشند، رشد آن‌ها را مسدود کرده یا از گسترش آن‌ها جلوگیری کنند. آنتی‌بادی‌های مونوکلونال می‌توانند به‌تنهایی یا بوسیله‌ی حمل داروها یا مواد رادیواکتیو مستقیماً روی سلول‌های سرطانی استفاده شوند. آنتی‌بادی های مونوکلونال ممکن است به‌عنوان درمان کمکی در ترکیب با شیمی‌درمانی استفاده شوند.

انواع آنتی‌بادی مونوکلونال شامل موارد زیر است:

1. تراستوزوماب (Trastuzumab) یک آنتی‌بادی مونوکلونال است که اثرات پروتئین فاکتور رشد HER2 را که سیگنال‌های رشد را به سلول‌های سرطان سینه ارسال می‌کند، مسدود می‌کند. این آنتی‌بادی می‌تواند برای درمان سرطان سینه HER2 مثبت همراه با سایر روش‌های درمانی استفاده شود.
2. Trastuzumab deruxtecan یک ترکیب آنتی‌بادی دارویی است که تراستوزوماب را به‌نوعی شیمی‌درمانی مرتبط می‌کند. وقتی این درمان پیوندی، به سلول‌های سرطان سینه HER2 مثبت متصل می‌شود، شیمی‌درمانی وارد سلول‌ها می‌شود و آن‌ها را می‌کشد. Trastuzumab deruxtecan می‌تواند برای درمان برخی از بیماران مبتلا به سرطان پستان HER2 مثبت که قبلاً درمان شده و متاستاز شده است (به سایر قسمت‌های بدن پخش شده است) استفاده شود.
3. Pertuzumab یک آنتی‌بادی مونوکلونال است که می‌تواند برای درمان سرطان سینه با تراستوزوماب و شیمی‌درمانی ترکیب شود. این آنتی‌بادی می‌تواند برای درمان برخی از بیماران مبتلا به سرطان سینه HER2 مثبت که متاستاز شده است (به سایر نقاط بدن پخش شده است) استفاده شود. همچنین می‌تواند به‌عنوان درمان نئوادجوانت در بیماران مبتلا به سرطان پستان پیشرفته، التهابی یا در مراحل اولیه استفاده شود. همچنین ممکن است در بیماران خاص مبتلا به سرطان پستان HER2 مثبت در مراحل اولیه به‌عنوان درمان کمکی استفاده شود.
4. Ado-trastuzumab emtansine یک آنتی‌بادی مونوکلونال مرتبط با یک داروی ضدسرطان است. این ترکیب، آنتی بادی-دارو نامیده می‌شود. این آنتی‌بادی برای درمان سرطان سینه HER2 مثبت که به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته یا عود کرده است استفاده می شود. همچنین برای درمان سرطان سینه HER2 مثبت در بیمارانی که پس از جراحی بافت سرطانی باقی‌مانده دارند، به‌عنوان درمان کمکی استفاده می‌شود.
5. Sacituzumab govitecan یک آنتی‌بادی مونوکلونال است که یک داروی ضدسرطان را به بافت تومور حمل می‌کند. این ترکیب، آنتی بادی-دارو نامیده می‌شود. این دارو برای درمان سرطان سینه سه‌گانه منفی متاستاتیک، در بیمارانی که حداقل دو برنامه شیمی‌درمانی دریافت کرده‌اند استفاده می‌شود.

• مهارکننده‌های تیروزین کیناز: این درمان، سیگنال‌های مورد نیاز برای رشد تومورها را مسدود می‌کند. مهارکننده‌های تیروزین کیناز می‌توانند همراه با سایر داروهای ضدسرطان به‌عنوان درمان کمکی استفاده شوند. مهارکننده‌های تیروزین کیناز شامل موارد زیر است:

1. توکاتینیب (Tucatinib): یک مهارکننده تیروزین کیناز است که همراه با تراستوزوماب و کپسیتابین ( capecitabine) برای درمان سرطان سینه HER2 مثبت  که پیشرفته است و با جراحی قابل برداشتن نیست یا به سایر قسمت‌های بدن از جمله مغز گسترش یافته است استفاده می‌شود. این دارو در بیمارانی استفاده می شود که سرطان آن‌ها قبلاً با حداقل یک درمان دیگر ضد HER2 درمان شده است.
2. Neratinib: یک مهارکننده تیروزین کیناز است که اثرات پروتئین HER2 و سایر پروتئین‌ها را در داخل سلول های تومور مسدود می‌کند. این دارو همراه با کپسیتابین در بزرگسالانی که بیماری آن‌ها پیشرفته است یا به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است و قبلاً با حداقل دو درمان دیگر ضد HER2 درمان شده است استفاده می شود. همچنین ممکن است برای درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان HER2 مثبت در مراحل اولیه پس از درمان با تراستوزوماب استفاده شود.
3. لاپاتینیب (Lapatinib):یک مهارکننده تیروزین کیناز است که اثرات پروتئین HER2 و سایر پروتئین‌ها را در داخل سلول‌های تومور مسدود می کند. لاپاتینیب می‌تواند برای درمان بیماران مبتلا به سرطان سینه HER2 مثبت که پس از درمان با تراستوزوماب پیشرفت کرده است، با سایر داروها استفاده شود.

• مهارکننده‌های کیناز وابسته به سیکلین: این درمان، پروتئین‌هایی به نام کینازهای وابسته به سیکلین (CDKs مخفف  cyclin-dependent kinases) که باعث رشد سلول‌های سرطانی می‌شوند را مسدود می‌کند. ترکیب مهارکننده‌های CDK4/6 با هورمون‌درمانی می‌تواند در درمان سرطان پستان پیشرفته‌ی HER2 منفی گیرنده‌های هورمونی مثبت، مؤثر باشد. مهارکننده‌های کیناز وابسته به سیکلین شامل موارد زیر است:

1. Palbociclib یک مهارکننده کیناز وابسته به سیکلین است که همراه با داروی لتروزول (letrozole) برای درمان سرطان سینه ای که گیرنده استروژن مثبت و HER2 منفی است و به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است استفاده می‌شود. این دارو در زنان یائسه که سرطان آن‌ها با هورمون‌درمانی درمان نشده است استفاده می‌شود. Palbociclib همچنین ممکن است در زنانی که بیماری آن‌ها پس از درمان با هورمون‌درمانی بدتر شده است همراه با فولوسترانت (fulvestrant) استفاده شود.
2. Ribociclib یک مهارکننده کیناز وابسته به سیکلین است که همراه با لتروزول برای درمان سرطان سینه‌ای که گیرنده هورمونی مثبت و HER2 منفی است و برگشته یا به سایر قسمت‌های بدن سرایت کرده است استفاده می‌شود. این دارو در زنان یائسه که سرطان آن‌ها با هورمون‌درمانی درمان نشده است استفاده می‌شود. همچنین در زنان یائسه با گیرنده هورمونی مثبت و سرطان پستان HER2 منفی که به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته یا عود کرده است، همراه با فولوسترانت استفاده می‌شود. همچنین در زنان یائسه دارای سرطان سینه با گیرنده هورمونی مثبت و HER2 منفی که به سایر نقاط بدن گسترش یافته یا عود کرده است، استفاده می‌شود.
3. Abemaciclib یک مهارکننده کیناز وابسته به سیکلین است که برای درمان سرطان پستان با گیرنده هورمونی مثبت و HER2 منفی که پیشرفته است یا به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است، استفاده می‌شود. این دارو می‌تواند به‌تنهایی یا همراه با سایر داروها استفاده شود.
4. Alpelisib یک مهارکننده کیناز وابسته به سیکلین است که همراه با داروی fulvestrant برای درمان سرطان پستان با گیرنده هورمونی مثبت و HER2 منفی که دارای یک تغییر ژنی خاص است و پیشرفته است یا به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است استفاده می‌شود. این دارو در زنان یائسه که سرطان سینه آن‌ها در طول یا بعد از هورمون‌درمانی بدتر شده است استفاده می‌شود.

• مهارکننده‌های هدف پستانداری راپامایسین (mTOR مخفف Mammalian target of rapamycin): این درمان، پروتئینی به نام mTOR را مسدود می‌کند. این مسدود کردن می‌تواند از رشد سلول‌های سرطانی و رشد رگ‌های خونی جدید که تومورها برای رشدشان با آن‌ها نیاز دارند، جلوگیری می‌کند. مهارکننده های mTOR شامل موارد زیر است:

1. Everolimus یک مهارکننده mTOR است که در زنان یائسه دارای سرطان پستان گیرنده هورمونی مثبت پیشرفته که در آن HER2 منفی است و با درمان‌های دیگر بهتر نشده است استفاده می‌شود.

• مهارکننده‌های PARP: این درمان از ترمیم DNA جلوگیری می‌کند و می‌تواند باعث مرگ سلول‌های سرطانی شود. مهار کننده‌های PARP شامل موارد زیر است:

1. اولاپاریب (Olaparib) یک مهارکننده PARP است که برای درمان بیماران مبتلا به سرطان سینه‌ای که دارای جهش ژنی BRCA1 یا BRCA2 و HER2 منفی هستند که به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است، استفاده می‌شود. درمان با مهارکننده PARP برای درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان سه‌گانه منفی و به‌عنوان درمان کمکی در بیماران مبتلا به سرطان پستان اولیه HER2 منفی و جهش در ژن BRCA1 یا BRCA2 در حال مطالعه است.
2. تالازوپاریب (Talazoparib) یک مهارکننده PARP است که برای درمان بیماران مبتلا به سرطان سینه‌ی داریا جهش در ژن‌های BRCA1 یا BRCA2 و HER2 منفی که به‌صورت موضعی پیشرفته است یا به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است، استفاده می‌شود.

ایمنی درمانی

ایمنی‌درمانی (Immunotherapy) درمانی است که برای مبارزه با سرطان از سیستم ایمنی بدن بیمار استفاده می‌کند. در این روش برای تقویت، هدایت یا بازیابی قدرت دفاعی طبیعی بدن در برابر سرطان، موادی که ساخته‌شده توسط بدن یا ساخته‌شده در آزمایشگاه هستند استفاده می‌شود.

ایمنی‌درمانی یک نوع درمان بیولوژیک است.

انواع مختلفی از ایمنی‌درمانی وجود دارد:

• درمان با مهارکننده‌های PD-1 و PD-L1: ماده‌ی PD-1 درواقع پروتئینی روی سطح سلول‌های T است که به کنترل پاسخ‌های ایمنی بدن کمک می‌کند. PD-L1 نیز پروتئینی است که روی برخی از انواع سلول‌های سرطانی یافت می‌شود. وقتی پروتئین PD-1 به پروتئین PD-L1 متصل می‌شود، سلول‌های T را از کشتن سلول سرطانی بازمی‌دارد. مهارکننده‌های PD-1 و PD-L1، پروتئین‌های  PD-1 و PD-L1 را از اتصال به یکدیگر بازمی‌دارد. این کار به سلول‌های T اجازه می‌دهد تا سلول‌های سرطانی را از بین ببرند. آتزولیزوماب (Atezolizumab) یک مهارکننده PD-L1 است که برای درمان سرطان سینه‌ای که به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است استفاده می‌شود.

ایمنی‌درمانی، از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان استفاده می‌کند.

عوارض جانبی درمان ها و داروهای سرطان سینه

برخی از انواع روش‌های درمانی سرطان سینه ممکن است عوارض جانبی‌ای ایجاد کند که ماه‌ها یا سال‌ها پس از پایان درمان ادامه پیدا کند یا ظاهر شود. به این اثرات، اثرات یا عوارض پسین (late effects) می‌گویند.

عوارض جانبی پرتودرمانی خیلی رایج نیست، اما می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• التهاب ریه پس از پرتودرمانی در پستان، به‌ویژه هنگامی‌که همزمان با آن شیمی‌درمانی هم انجام شود.
• ورم لنفاوی ( lymphedema) بازو، به‌ویژه هنگامی‌که پرتودرمانی پس از شکاف غدد لنفاوی انجام شود.
• در زنان کمتر از ۴۵ سال که پس از ماستکتومی، پرتودرمانی دیواره قفسه سینه انجام می دهند، ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه، در سینه دیگر بیشتر باشد.

عوارض جانبی شیمی‌درمانی به داروهای مورد استفاده بستگی دارد، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• نارسایی قلبی.
• لخته شدن خون.
• یائسگی زودرس.
• سرطان دوم، مانند سرطان خون.

عوارض جانبی درمان هدفمند با تراستوزوماب، لاپاتینیب یا پرتوزوماب ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات قلبی مانند نارسایی قلبی.

درمان سرطان پستان در مراحل اولیه، موضعی یا قابل عمل

درمان سرطان پستان اولیه، موضعی یا قابل جراحی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

عمل جراحی

• جراحی حفظ پستان و بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان: اگر در غدد لنفاوی، سرطان یافت شود، ممکن است تشریح غدد لنفاوی انجام شود.
• ماستکتومی رادیکال اصلاح‌شده: ممکن است جراحی بازسازی سینه نیز انجام شود.

پرتودرمانی بعد از عمل

برای زنانی که تحت عمل جراحی حفظ سینه قرار گرفته‌اند، پرتودرمانی در کل پستان انجام می‌شود تا احتمال عود سرطان کاهش یابد. پرتودرمانی ممکن است در غدد لنفاوی این ناحیه نیز انجام شود.

برای زنانی که ماستکتومی رادیکال اصلاح‌شده انجام داده‌اند، در صورت صحت هر یک از موارد زیر، ممکن است برای کاهش احتمال عود سرطان، پرتودرمانی انجام شود:

• سرطان در ۴ عدد (یا بیشتر) از غدد لنفاوی یافت شود.
• سرطان به بافت اطراف غدد لنفاوی گسترش یافته باشد.
• تومور بزرگ باشد.
• در بافت سینه یا نزدیک به بافت و نزدیک لبه‌های جایی که تومور برداشته شده تومور باقی مانده باشد.

درمان سیستمیک بعد از عمل

درمان سیستمیک، درواقع استفاده از داروهایی است که می‌توانند وارد جریان خون شده و در سراسر بدن به سلول‌های سرطانی برسند. درمان سیستمیک بعد از عمل، پس از جراحی برداشتن تومور برای کاهش احتمال بازگشت سرطان انجام می‌شود.

درمان سیستمیک بعد از عمل، وابسته به موارد زیر انجام می‌شود:

• تومور گیرنده هورمونی منفی یا مثبت است.
• تومور HER2/neu منفی یا مثبت است.
• تومور گیرنده هورمونی منفی و HER2/neu منفی (سه‌گانه منفی) است.
• اندازه تومور.

در زنان پیش از یائسگی و دارای تومورهای گیرنده هورمونی مثبت، ممکن است نیازی به درمان بیشتری نباشد یا درمان پس از عمل شامل موارد زیر باشد:

• درمان با تاموکسیفن با یا بدون شیمی‌درمانی.
• درمان با تاموکسیفن برای توقف یا کاهش میزان استروژن ساخته‌شده توسط تخمدان‌ها. برای این مورد ممکن است از دارودرمانی، جراحی برای برداشتن تخمدان‌ها یا پرتودرمانی استفاده شود.
• درمان با مهارکننده آروماتاز ​​برای توقف یا کاهش میزان استروژن ساخته‌شده توسط تخمدان‌ها. برای این مورد ممکن است از دارودرمانی، جراحی برای برداشتن تخمدان‌ها یا پرتودرمانی استفاده شود.

در زنان یائسه‌ی دارای تومورهای گیرنده هورمونی مثبت، ممکن است نیازی به درمان بیشتری نباشد یا درمان پس از عمل شامل موارد زیر باشد:

• درمان با مهارکننده آروماتاز ​​با یا بدون شیمی‌درمانی.
• درمان با تاموکسیفن و به دنبال آن درمان با مهارکننده آروماتاز، با یا بدون شیمی‌درمانی.

در زنانی که تومورهای گیرنده هورمونی منفی دارند، ممکن است نیازی به درمان بیشتری نباشد یا درمان بعد از عمل می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• شیمی‌درمانی

در زنان مبتلا به تومور HER2/neu منفی، درمان پس از عمل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی‌درمانی

در زنان دارای تومورهای کوچک HER2/neu مثبت و بدون سرطان در غدد لنفاوی، ممکن است نیازی به درمان بیشتری نباشد. اگر سرطان در غدد لنفاوی وجود داشته باشد یا تومور بزرگ باشد، درمان پس از عمل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی‌درمانی و درمان هدفمند (تراستوزوماب).
• هورمون‌درمانی، مانند تاموکسیفن یا درمان با مهارکننده آروماتاز، برای تومورهایی که گیرنده هورمونی مثبت هستند.
• درمان‌های متصل به آنتی‌بادی (Antibody-drug conjugate) با آدو-تراستوزوماب امتانسین ( ado-trastuzumab emtansine).

در زنانی که دارای تومورهای کوچک گیرنده هورمونی منفی و HER2/neu منفی (سه‌گانه منفی) و بدون سرطان در غدد لنفاوی هستند، ممکن است نیازی به درمان بیشتری نباشد. اگر سرطان در غدد لنفاوی وجود داشته باشد یا تومور بزرگ باشد، درمان پس از عمل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی‌درمانی
• پرتو درمانی.

درمان سیستمیک قبل از عمل

درمان سیستمیک، درواقع استفاده از داروهایی است که می‌توانند وارد جریان خون شده و در سراسر بدن به سلول‌های سرطانی برسند. درمان سیستمیک قبل از عمل، قبل از جراحی و برای کوچک کردن تومور انجام می‌شود.

شیمی‌درمانی قبل از عمل می‌تواند جراحی حفظ پستان را در بیمارانی که واجد شرایط نیستند، ممکن کند. شیمی‌درمانی قبل از عمل ممکن است نیاز به تشریح غدد لنفاوی را در بیماران مبتلا به سرطان سینه که به غدد لنفاوی نیز گسترش یافته است کاهش دهد.

در زنان یائسه‌ی دارای تومورهای گیرنده هورمونی مثبت، درمان قبل از عمل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی‌درمانی
• هورمون‌درمانی، مانند تاموکسیفن یا درمان با مهارکننده آروماتاز، برای زنانی که نمی‌توانند شیمی درمانی کنند.

در زنانی که قبل از یائسگی هستند و دارای تومورهای گیرنده هورمونی مثبت هستند، درمان قبل از عمل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شرکت در کارآزمایی‌های بالینی هورمون‌درمانی، مانند تاموکسیفن یا درمان با مهارکننده آروماتاز (یادداشت مترجم: زیرا این روش برای این بیماران هوز اثبات نشده است.)

در زنان مبتلا به تومور HER2/neu مثبت، درمان قبل از عمل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی‌درمانی و درمان هدفمند (تراستوزوماب).
• درمان هدفمند (پرتوزوماب).

در زنان مبتلا به تومورهای HER2/neu منفی یا تومورهای سه‌گانه منفی، درمان قبل از عمل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی‌درمانی
• شرکت در کارآزمایی بالینی درمان آنتی‌بادی مونوکلونال.

برای بیماران مبتلا به تومورهای سه‌گانه منفی یا HER2 مثبت، پاسخ به درمان قبل از عمل، می‌تواند به‌عنوان راهنمای انتخاب بهترین درمان پس از جراحی مورد استفاده قرار گیرد.

درمان سرطان پستان موضعی پیشرفته یا التهابی

درمان سرطان پستان موضعی پیشرفته یا التهابی ترکیبی از درمان‌هایی است که ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• جراحی (جراحی حفظ پستان یا ماستکتومی کامل) با تشریح غدد لنفاوی.
• شیمی‌درمانی قبل و/یا بعد از جراحی.
• پرتودرمانی بعد از جراحی.
• هورمون‌درمانی پس از جراحی برای تومورهایی که گیرنده استروژن مثبت یا گیرنده استروژن نامعلوم هستند.
• درمان هدفمند (تراستوزوماب و پرتوزوماب).
• شرکت در آزمایش‌های بالینی که داروهای جدید ضد سرطان، ترکیب‌های دارویی جدید و روش‌های جدید درمان را آزمایش می‌کنند.

درمان سرطان پستان عود کننده موضعی

درمان سرطان پستان عودکننده موضعی (سرطانی که پس از درمان، در خود پستان، دیواره قفسه سینه یا در غدد لنفاوی مجاور عود کرده است) می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• شیمی‌درمانی
• هورمون‌درمانی برای تومورهایی که گیرنده هورمونی مثبت هستند.
• پرتودرمانی.
• عمل جراحی.
• درمان هدفمند (تراستوزوماب و پرتوزوماب).
• شرکت در کارآزمایی بالینی یک درمان جدید.

درمان سرطان سینه متاستاتیک

گزینه‌های درمانی برای سرطان سینه متاستاتیک (سرطانی که به نقاط دوردست بدن گسترش یافته است) می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

هورمون‌درمانی

در زنان یائسه‌ای که به‌تازگی در آن‌ها سرطان سینه متاستاتیک تشخیص داده شده است که گیرنده هورمونی آنها مثبت است یا نامعلوم است، درمان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• درمان با تاموکسیفن
• درمان با مهارکننده آروماتاز ​​(آناستروزول، لتروزول یا اگزمستان). گاهی اوقات درمان با مهارکننده کیناز وابسته به سیکلین (palbociclib، ribociclib، abemaciclib یا alpelisib) نیز انجام می‌شود.

در زنانی که پیش از یائسگی هستند و به‌تازگی در آن‌ها سرطان سینه متاستاتیکی با گیرنده هورمونی مثبت تشخیص داده شده است، درمان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• تاموکسیفن، آگونیست LHRH یا هر دو.
• درمان با مهارکننده کیناز وابسته به سیکلین (ribociclib).

در زنانی که تومورهای آن‌ها گیرنده هورمونی مثبت یا گیرنده هورمونی نامعلوم است و سرطان فقط به استخوان یا بافت نرم گسترش یافته و تحت درمان با تاموکسیفن قرار گرفته‌اند، درمان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• درمان با مهارکننده آروماتاز
• سایر درمان‌های هورمونی مانند مژسترول استات، درمان با استروژن یا آندروژن، یا درمان ضداستروژن مانند فولوسترانت.

درمان هدفمند

در زنان مبتلا به سرطان سینه متاستاتیک که گیرنده هورمونی مثبت است و به درمان‌های دیگر پاسخ نداده است، گزینه‌های درمانی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• مهارکننده های تراستوزوماب، لاپاتینیب، پرتوزوماب یا mTOR.
• درمان‌های متصل به آنتی‌بادی (Antibody-drug conjugate) با آدو-تراستوزوماب امتانسین ( ado-trastuzumab emtansine).
• مهارکننده کیناز وابسته به سیکلین (palbociclib، ribociclib یا abemaciclib) که می‌تواند با هورمون‌درمانی ترکیب شود.

در زنان مبتلا به سرطان سینه متاستاتیک که HER2/neu مثبت است، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درمان هدفمند مانند تراستوزوماب (trastuzumab)، تراستوزوماب دروکستکان (trastuzumab deruxtecan)، پرتوزوماب (pertuzumab)، آدو-تراستوزوماب امتانسین (ado-trastuzumab emtansine) یا لاپاتینیب (lapatinib).
• درمان هدفمند با توکاتینیب ( tucatinib)، یک مهارکننده تیروزین کیناز که با تراستوزوماب و کپسیتابین (capecitabine) استفاده می‌شود.

در زنان مبتلا به سرطان سینه متاستاتیک که HER2 منفی است، با جهش در ژن‌های BRCA1 یا BRCA2، که قبلا تحت شیمی‌درمانی قرار گرفته‌اند، گزینه‌های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درمان هدفمند با یک مهارکننده PARP (اولاپاریب یا تالازوپاریب).

شیمی درمانی

در زنان مبتلا به سرطان سینه متاستاتیک که گیرنده هورمونی منفی است و به هورمون درمانی پاسخ نداده است، به اندام‌های دیگر سرایت کرده یا در آن‌ها علائمی ایجاد کرده است، گزینه‌های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی‌درمانی با یک یا چند دارو.

شیمی‌درمانی و ایمنی‌درمانی

در زنان مبتلا به سرطان سینه متاستاتیک که گیرنده هورمونی منفی و HER2 منفی است، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی درمانی و ایمونوتراپی (اتزولیزوماب).

عمل جراحی

• ماستکتومی کامل برای زنان دارای ضایعات باز یا دردناک پستان. ممکن است پس از جراحی، پرتودرمانی انجام شود.
• جراحی برای حذف سرطانی که به مغز یا ستون فقرات گسترش یافته است. ممکن است پس از جراحی، پرتودرمانی انجام شود.
• جراحی برای حذف سرطانی که به ریه گسترش یافته است.
• جراحی برای ترمیم یا کمک به حمایت از استخوان‌های ضعیف یا شکسته. ممکن است پس از جراحی، پرتودرمانی انجام شود.
• جراحی برای برداشتن مایعی که در اطراف ریه یا قلب جمع شده است.

پرتو درمانی

• پرتودرمانی استخوان‌ها، مغز، نخاع، سینه یا دیواره قفسه سینه برای تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی.
• استرانسیوم ۸۹ (Strontium-89: یک رادیونوکلئید) برای تسکین درد ناشی از سرطانی که به استخوان‌ها در سراسر بدن گسترش یافته است.

سایر گزینه های درمانی

سایر گزینه های درمانی برای سرطان سینه متاستاتیک عبارتند از:

• درمان دارویی با بیس‌فسفونات‌ها ( bisphosphonates) یا دنوزوماب ( denosumab) برای کاهش بیماری استخوان و درد در زمانی که سرطان به استخوان گسترش یافته است.
• درمان با داروی متصل به آنتی‌بادی (Antibody-drug conjugate) با ساسیتوزوماب گوویتکان (sacituzumab govitecan) برای بیماران خاص مبتلا به سرطان سینه سه‌گانه منفی متاستاتیک.
• شرکت در کارآزمایی بالینی شیمی‌درمانی با دوز بالا و با پیوند سلول‌های بنیادی.
• شرکت در آزمایش‌های بالینی که داروهای جدید ضدسرطان، ترکیب‌های دارویی جدید و روش‌های جدید درمانی را آزمایش می‌کنند.

ترجمه اختصاصی توسط داروباکس

منبع:

“Breast Cancer Treatment (Adult) (PDQ®)–Patient Version was originally published by the National Cancer Institute.”

“The National Cancer Institute (NCI) does not endorse this translation and no endorsement by NCI should be inferred”

“موسسه ملی سرطان (NCI) این ترجمه را تصدیق نمی‌کند و این مقاله نباید تاییدیه‌ای توسط NCI استنباط شود.”