بیماریهای منتقله از راه جنسی (STD) یا عفونتهای منتقله آمیزشی (STI) می‌توانند بر همه اثر بگذارند اما علائم و نشانه‌های بیماریهای آمیزشی در مردان با زنان متفاوت است.
مردان لازم است که که از نشانه‌ها و علائم بیماریهای آمیزشی شایع که در زنان کمتر هستند آگاه باشند و آزمایشهایی برای این عفونتها انجام دهند. افراد مبتلا به عفونتهای آمیزشی در صورت درمان اولیه، درمان موفقی خواهند داشت.
در این مقاله، ما به بعضی از بیماریهای آمیزشی در مردان که بیشترین شیوع را دارند صحبت خواهیم کرد و در مورد نشانه‌ها و علائم آنها، روشهای پیشگیری و گزینه‌های درمانی در دسترس بحث خواهیم کرد.
نشانه‌ها و علائم بیماریهای آمیزشی در مردان
در بعضی موارد بیماری آمیزشی موجب هیچ علامت قابل مشاهده‌ای نمی‌شود بنابراین امکان دارد شخصی بیماری داشته باشد اما در مورد آن چیزی نداند. افراد همچنین ممکن است این علائم را با سایر بیماریهای دیگر اشتباه بگیرند.
در زیر ما نشانه‌ها و علائم شایعترین بیماریهای آمیزشی در مردان را مورد بحث قرار خواهیم داد.
بیماریهای آمیزشی در مردان: کلامیدیا
کلامیدیا یک عفونت باکتریایی مقاربتی است که شخص بیمار می‌تواند از طریق داشتن رابطه جنسی دهانی، واژنی یا مقعدی بدون وسایل پیشگیرانه مثل کاندوم دچار آن شود. مردان می‌توانند کلامیدیا را به مجرای مثانه، رکتوم یا گلو منتقل کنند.
به کلامیدیا به عنوان عفونت خاموش اشاره می‌شود چون افراد از داشتن آن آگاه نیستند. اکثر عفونتهای کلامیدیا در مردان موجب هیچ علامتی نمی‌شوند اما بعضی از مردان چند هفته پس از عفونت دچار علائمی می‌شوند.
نشانه‌ها و علائم شایع کلامیدیا در مجرای مثانه در مردان عبارتند از:
- ترشح از آلت تناسلی
- درد موقع ادرار کردن
- سوزش یا خارش اطراف مجرای آلت ناسلی
- درد و تورم در یک یا هر دو بیضه
عفونتهای کلامیدیا در مقعد کمتر شایع است اما گاهی ممکن است بوجود آید. اگر چه این عفونتها معمولا علامتی ندارند، اما می‌توانند موجب علائم زیر شوند:
- درد مقعد
- خونریزی
- ترشح
در مواردی نادر، کلامیدیا می‌تواند اپیدیدیم را عفونی کند که لوله‌ای ست که اسپرم را از بیضه‌ها به وازدفران منتقل می‌کند. این می‌تواند موجب علائم زیر شود:
- تب
- درد
- در مواردی نادر، مشکلات باروری
تشخیص
کارشناسان درمانی معمولا نمونه ادرار را برای آزمایش کلامیدیا در مردان جمع آوری می‌کنند اما ممکن است در عوض اینکار از نمونه برداری با پنبه از مجرای ادرار استفاده کنند.
درمان
درمان کلامیدیا با آنتی بیوتیکهای خوراکی نسبتا راحت است. درمان شامل یک تک دوز یا یک دوره ۷ روزه یک آنتی بیوتیک است. تکرار عفونت شایع است بنابراین پس از اتمام درمان، آزمایش دیگری برای کلامیدیا انجام می‌شود.
بیماریهای آمیزشی در مردان: تبخال
تبخال، عفونت با ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) است. دو نوع ویروس هرپس سیمپلکس وجود دارد که بر بخشهای متفاوتی از بدن اثر می‌گذارند:
- ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ (HSV-1): که تبخال دهانی نیز نام دارد، موجب تبخال داخل و اطراف دهان می‌شود.
- ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۲ (HSV-2): تقریبا همیشه از طریق رابطه جنسی بدون وسایل پیشگیرانه گسترش می‌یابد و موجب تبخال تناسلی می‌شود.
علائم معمولا ۲ تا ۱۲ روز بعد از عفونت ظاهر می‌شوند. گاهی اوقات تاولهای تبخال خیلی خفیف هستند طوری که می‌توان آنها را با جای نیش حشرات، موهای در حال رشد یا اثر اصلاح موها اشتباه گرفت.
نشانه‌ها و علائم شایع عفونت تبخال در مردان عبارتند از:
- تاولهای دردناک یا زخمهای باز در اطراف دهان
- تاول روی اندام تناسلی، مقعد، باسن یا کشاله رانها
- احساس سوزن سوزش شدن، خارش یا سوزش روی پوست اطراف تاولها
- درد عضلات در پایین کمر، باسنها و بالای پا
- تب
- کاهش اشتها
تشخیص
کارشناسان درمانی می توانند از آزمایشهای زیر برای کمک به تشخیص تبخال تناسلی استفاده کنند:
- تست واکنش زنجیره پلیمراز (PCR). این آزمایش DNA فرد را برای داشتن تبخال، بررسی می‌کند. این برای کسانی که هیچ علامت مشخصه‌ای ندارند مفید است.
- آزمایش خون
- کشت سلول. کارشناسان درمانی از این آزمایش به هنگامی که شخصی زخمهای قابل مشاهده اطراف ناحیه تناسلی داشته باشد استفاده می‌کنند. این تست شامل جمع اوری نمونه مایع داخل زخمهاست.
درمان
هیچ درمانی برای تبخال وجود ندارد و ممکن است دوباره عود کند. درمانها بر کنترل علائم و افزایش زمان بین دو شیوع بیماری تمرکز می‌کنند.
بیماریهای آمیزشی در مردان: گنوره یا سوزاک
گنوره یا سوزاک عفونتی ست که بوسیله باکتری Neisseria gonorrhoeae ایجاد می‌شود. سوزاک می‌تواند بر مجرای ادراری، مقعد یا دهان اثر بگذارد. افراد این باکتریها را از طریق رابطه جنسی واژنی، مقعدی یا دهانی بدون وسایل پیشگیرانه انتقال می‌دهند.
اکثر مردانی که سوزاک دارند هیچ علامتی را نشان نمی‌دهند. وقتی سوزاک در مجرای مثانه علائمی را ایجاد می‌کند، این علائم ۱ تا ۱۴ روز بعد از عفونت ظاهر می‌شوند.
نشانه‌ها و علائم شایع گنوره در مردان شامل موارد زیر هستند:
- ادرار دردناک
- ترشحات سفید، زرد یا خاکستری از مجرای ادراری
- درد در بیضه‌ها
- خارش و درد درد مقعد
- حرکات روده دردناک
- ترشحات خونی از مقعد
درمان سوزاک
کارشناسان درمانی می‌توانند گنوره را با آنتی بیوتیکها درمان کنند. CDC درمان دوگانه با سفتریاکسون و آزیترومایسین توصیه می‌کند. دارو عفونت را متوقف می‌کند اما آسیبهایی که بیماری ایجاد می‌کند، ترمیم نمی‌کند.
کارشناسان درمانی نگران روند در حال افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی عامل سوزاک هستند که درمان موفق را اگر نگوییم غیر ممکن اما مشکلتر می‌کند.
بیماریهای آمیزشی در مردان: سیفلیس
باکتریها مسئول بیماری سیفلیس نیز هستند که افراد از طریق رابطه جنسی واژنی، مقعدی یا دهانی بدون وسایل پیشگیرانه منتقل می‌کنند. مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند در معرض افزایش خطر انتقال سیفلیس هستند. تقریبا ۷۰ بیماری سیفلیس اولیه و ثانویه در سال ۲۰۱۷ در مردانی بود که با مردها رابطه داشتند.
سیفلیس همچنین به عنوان «متظاهر قدرتمند» شناخته می شود به دلیل اینکه علائم آن ممکن است با علائم بیماریهای دیگر اشتباه گرفته شود. علائم معمولا ۱۰ تا ۹۰ روز بعد از عفونت ظاهر می‌شوند و بطور میانگین ۲۱ روز بعد.
علائم سیفلیس در طی مراحلی که به عنوان اولیه، ثانویه، پنهان و مرحله سوم شناخته می شوند، پیشرفت می‌کند. هر مرحله مجموعه علائم مخصوص به خود را دارد که می‌تواند برای هفته‌ها، ماهها یا حتی سالها طول بکشد.
علائم سیفلیس اولیه شامل:
- یک زخم کوچک و سفت که باکتری در ابتدا از آن طریق وارد بدن شده و معمولا روی آلت تناسلی مردانه، مقعد، دهان یا لبها ظاهر می‌شود
- این زخمها می‌توانند روی انگشتان یا باسن هم ظاهر شوند
- تورم غده‌های لنفاوی در گردن، کشاله ران یا زیر بغل
سیفلیس ثانویه می‌تواند موجب علائم زیر شود:
- بثورات جلدی روی کف دستها یا کف پاها
- ضایعات خاکستری یا سفید رنگ بزرگ در دهان، مقعد، زیر بغل یا کشاله ران
- خستگی
- سردرد
- گلو درد
- تورم غده‌های لنفاوی
- ریزش مو
- درد عضلات
مرحله نفهته یا پنهان سیفلیس، که در طی این مرحله هیچ علامت قابل مشاهده‌ای وجود ندارد می‌تواند تا چند سال طول بکشد.
سیفلیس مرحله سوم بسیار نادر است. این وضعیت می‌تواند اختلالات سلامتی شدیدی بوجود آورد که بر سیستمهای چندگانه اثر می‌گذارد. علائم سیفلیس مرحله سوم عبارتند از:
- مننژیت
- سکته
- زوال عقل
- کوری
- مشکلات قلبی
- بی حسی
تشخیص
کارشناسان بهداشت احتمالا آزمایش خون یا بررسی مقداری از مایع بدست آمده از زخم را برای سیفلیس انجام می‌دهند.
درمان
یک مسئول درمانی ممکن است یک آنتی بیوتیک به نام بنزاتین بنزیل پنی سیلین را برای درمان سفلیس اولیه، ثانویه، نهفته و سیفلیس مرحله سوم استفاده کند. افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند باید از یک آنتی بیوتیک دیگر استفاده کنند از جمله داکسی سایکلین یا آزیترومایسین.
اگر چه آنتی بیوتیکها از پیشروی عفونت پیشگیری می‌کنند اما نمی توانند هیچ آسیب دائمی ناشی از عفونت را ترمیم کنند.
بیماریهای آمیزشی در مردان: ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)
ویروس پاپلیومای انسانی یک گروه از ویروسهای مرتبط شامل ۱۵۰ سویه است.
پاپیلوما انسانی یک از شایعترین بیماریهای آمیزشی است. با توجه به گزارش CDC، HPV به میزان زیادی بر افراد در انتهای نوجوانی و اوایل دهه ۲۰ اثر می‌گذارد. اکثر مردان مبتلا به HPV هرگز علامتی را ایجاد نمی‌کنند اما بعضی از آنها ممکن است چند ماه یا حتی چند سال پس از عفونت اولیه متوجه علائمی شوند. شایعترین علائم ویروس پاپلیوما انسانی در مردان زگیلهایی در دهان یا گلو و زگیلهای تناسلی است که برجستگی‌های کوچک اطراف آلت تناسلی یا مقعد است.
پیشگیری
HPV را می‌توان با واکسن زدن پیشگیری کرد. در حقیقت دو نوع واکسن HPV پذیرفته شده توسط FDA وجود دارد که گارداسیل و سرواریکس نام دارند. این واکسنها در مقابل ۱۶ و ۱۸ نوع ویروس پاپیلومای انسانی موثر هستند که سویه‌های پرخطر هستند که مسئول ایجاد انواع خاصی از سرطان هستند.
CDC توصیه می‌کند که پسران بزرگسال و مردان تا حداکثر سن ۲۶ سالگی در صورت دریافت نکردن واکسن در سنین پایین، باید این واکسن را انجام دهند.
تشخیص
در حال حاضر هیچ غربالگری عادی برای آزمایش مردان در مورد ویروس پاپیلومای انسانی وجود ندارد و هیچ آزمایش قابل اتکایی برای HPV در دسترس نیست. البته کارشناسان سلامت ممکن است قادر به تشخیص آن بر اساس زگیلهای تناسلی ظاهر شده باشند.
درمان
اکثر موارد HPV بدون درمان، رفع می‌شوند و هیچگونه عوارض بهداشتی ایجاد نمی‌کنند. با این وجود اگر HPV از بین نرود و شخص درمان را دریافت نکند، می‌تواند موجب مشکلات بهداشتی از جمله انواع خاصی از سرطان شود.
هیچ درمان تایید شده‌ای برای HPV وجود ندارد اما امکان دارد علائم و اختلالات درمان شود. به عنوان مثال مردان می‌توانند از داروهای موضعی و خوراکی و برای درمان زگیلهای تناسلی استفاده کنند.
بیماریهای آمیزشی در مردان: ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)
ویروس نقص ایمنی انسانی ویروسی ست که به سلولهای ایمنی بدن حمله می‌کند. HIV از طریق تماس با مایعات بدن شخص آلوده همانند منی، مایعات واژن و خون منتقل می‌شود. داشتن رابطه جنسی بدون وسایل پیشگیرانه شایعترین راه انتقال است و هم اکنون در کشور ما نیز انتقال ویروس از طریق رابطه جنسی بر انتقال از طریق تزریق مشترک پیشی گرفته است.
بسیاری از افرادی که مبتلا به عفونت HIV هستند تا ۲ تا ۶ هفته پس از عفونت دچار علائمی همانند آنفولانزا می‌شوند. علائم شایع HIV در مردان عبارتند از:
- تب
- گلو درد
- بثورات بدن
- سردرد
علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- خستگی
- درد مفاصل و عضلات
- تورم غدد لنفاوی
- تهوع و استفراغ
درمان
هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد اما کارشناسان درمانی می‌توانند درمانی موثر برای پیشگیری از علائم، انتقال و پیشرفت آن به مرحله ۳ HIV که سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) نام دارد، انجام دهند.
کارشناسان درمانی می‌توانند از درمان رترو ویروسی (ART) برای درمان HIV استفاده کنند. ART مقدار HIV را در خون و مایعات دیگر بدن کاهش می‌دهد. وقتی که افراد این داروها را طبق دستور مصرف می‌کند، خطر انتقال بیماری به افراد دیگر را از بین می‌برند. وقتی HIV غیر قابل شناسایی باشد، قابل انتقال نیست. به این معنی که نمی‌تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. با درمانهای موجود امروزی تبدیل HIV به ایدز بسیار نادر است.
بیماریهای آمیزشی در مردان: هپاتیت B
هپاتیت التهاب کبد است که اغلب به دلیل عفونت ویروسی بوجود می‌آید. یکی از شایعترین ویروسهای هپاتیت، ویروس هپاتیت B (HBV) است. ویروس هپاتیت B می‌تواند در بین افراد در خون از طریق خون، منی و سایر مایعات بدن پخش شود.
کارشناسان سلامت عفونت ویروسی هپاتیت B را به صورت حاد و مزمن طبقه بندی می‌کنند. در صورتی که حاد باشد به این معناست که موقتی است و نهایتا چند هفته طول می‌کشد یا مزمن است که در این مورد شدید است و یک بیماری مادام العمر خواهد بود.
اکثر افراد مبتلا به هپاتیت ب هیچ علائمی را نشان نمی‌دهند و در صورت داشتن علامت ممکن است آنها را با علائم سرماخوردگی یا آنفولانزا اشتباه بگیرند. وقتی علائم بوجود می‌آیند بطور میانگین ۹۰ روز پس از قرار گرفتن در معرض HBV ظاهر می‌شوند.
علائم هپاتیت B شامل موارد زیر هستند:
- تب
- خستگی
- کاهش اشتها
- درد شکم
- تهوع
- استفراغ
- درد عضلات و مفاصل
- زردی که موجب تیرگی ادرار و زرد شدن پوست می‌شود
پیشگیری
هپاتیت قابل پیشگیری است. همانند HPV یک واکسن موجود است که در مقابل هپاتیت B پیشگیری می‌کند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) حداقل ۳ بار واکسن هپاتیت B را برای همه نوزادان توصیه می کند.
تشخیص
کارشناسان بهداشتی به دنبال علائم صدمه به کبد همانند زردی خواهند بود. بعضی از آزمایشاتی که می‌تواند به تشخیص بیماری هپاتیت B کمک کنند عبارتند از:
- آزمایش خون
- سونوگرافی کبد
- نمونه برداری کبد
درمان
اخیرا هیچ درمانی برای هپاتیت B حاد وجود ندارد. البته افراد می‌توانند از داروهای هپاتیت B مزمن استفاده کنند و دانشمندان در حال ساخت داروهای جدید هستند. افرادی که هپاتیت B مزمن دارند نیازمند بررسی پزشکی برای علائم بیماری کبد هستند.
چشم انداز درمان بیماریهای آمیزشی درمردان
بسیاری از مردانی که مبتلا به عفونتهای مقاربتی هستند هیچ علامتی ندارند به این معنی که تعداد واقعی موارد عفونتهای آمیزشی بسیار بیشتر از مواردی ست که به مراکز بهداشتی و درمانی مراجعه می‌کنند. مردان مبتلا به بیماریهای آمیزشی در صورت درمان چشم انداز خوبی خواهند داشت. البته عفونتها در صورت درمان نشدن می‌توانند بصورت مزمن یا بیماریهای مادام العمر در بیایند.
مردان می‌تواند با استفاده از وسایل پیشگیرانه و مراقبتی به هنگام رابطه جنسی از بیماریهای آمیزشی پیشگیری کنند. همچنین چندین عفونت مقاربتی با استفاده از واکسن قابل پیشگیری هستند.
مردانی که به لحاظ جنسی فعال هستند باید آزمایشهای مربوط به بیماریهای آمیزشی در مردان را انجام دهند. شناسایی اولیه این عفونتها باعث درمان سریعتر و توقف انتقال عفونت از این مردان به سایر افراد است.
ترجمه اختصاصی توسط داروباکس
منبع: medicalnewstoday
