بیماری گریوز یک اختلال سیستم ایمنی است که منجر به تولید بیش‌ازحد هورمون‌های تیروئید (هیپرتیروئیدیسم) می‌شود. این عارضه یک اختلال خود ایمنی است که بدان معنی است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول‌های خود به‌جای محافظت از آن‌ها در برابر مهاجمان بیرونی حمله می‌کند. گرچه تعدادی از اختلالات ممکن است به هیپرتیروئیدیسم (پرکاری تیروئید) منجر شود، اما بیماری گریوز یک علت شایع است. غده تیروئید یک اندام پروانه‌ای است که در قسمت گردن شما یافت می‌شود. هورمون‌های تیروئید تنظیم دمای بدن، ضربان قلب و وزن بدن را تنظیم می‌کنند. ازآنجایی‌که هورمون‌های تیروئید روی تعدادی از دستگاه‌های مختلف بدن تأثیر می‌گذارند، علائم و نشانه‌های مرتبط با بیماری گریوز می‌تواند گسترده باشد و به‌طورکلی بر سلامت عموم بدن شما تأثیر می‌گذارد. اگرچه این بیماری ممکن است بر هرکسی تأثیر می‌گذارد، ولی شیوع آن در میان زنان و قبل از ۴۰ سال بیشتر رایج است. اهداف درمان اولیه این است که مانع از تولید بیش‌ازحد هورمون‌های تیروئید و در نتیجه کاهش شدت علائم شوند.
عوامل خطر در ابتلای به بیماری گریوز
گرچه هرکسی می‌تواند به بیماری گریوز مبتلا شود، تعدادی از عوامل می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. این عوامل خطر عبارت‌اند از:
- سابقه خانوادگی: ازآنجایی‌که سابقه خانوادگی دربیماری گریوز یک عامل خطر شناخته‌شده است، احتمال دارد که یک ژن یا ژن‌هایی وجود داشته باشد که می‌تواند یک فرد را بیشتر در معرض این اختلال قرار دهد.
- جنسیت: زنان به‌احتمال‌زیاد بیماری گریوز را بیشتر از مردان تجربه می‌کنند.
- سن: بیماری گریوز معمولاً در افراد زیر ۴۰ سال ایجاد می‌شود.
- سایر اختلالات خود ایمنی افراد مبتلابه اختلالات دیگر سیستم ایمنی مانند دیابت نوع ۱ یا آرتریت روماتوئید، احتمال بیشتری برای ابتلای به این بیماری دارند.
- استرس عاطفی یا جسمی حوادث و یا بیماری‌های شدید زندگی ممکن است به‌عنوان یک عامل برای شروع بیماری گریوز در میان افرادی که به علت ژنتیکی نسبت به ابتلای به این بیماری حساس هستند، عمل کنند.
- بارداری: بارداری یا زایمان ممکن است خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهد، به‌ویژه در زنان که به‌طور ژنتیکی نسبت به ابتلای به این بیماری حساس هستند.
- سیگار کشیدن: کشیدن سیگار می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تحت تأثیر قرار دهد و درنتیجه خطر ابتلای به بیماری گریوز را افزایش دهد. افراد سیگاری که دچار بیماری گریوز هستند نیز در معرض خطر ابتلا به عارضه بیرون‌زدگی چشم گریوز هستند.
علائم بیماری گریوز
بیرون‌زدگی چشم در بیماری گریوز
حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به بیماری گریوز علائم و نشانه‌هایی از مشکلی که به نام مشکل چشم گریوز شناخته می‌شوند را نشان می‌دهند. در این عارضه، التهاب و سایر حوادث سیستم ایمنی بدن بر روی ماهیچه‌ها و دیگر بافت‌های اطراف چشم تأثیر می‌گذارد. علائم و نشانه‌های حاصل ممکن است عبارت‌اند از:
- چشمان محدب (exophthalmos)
- احساس اینکه چیزی در چشم است
- فشار یا درد در چشم
- پلک‌های پف کرده یا جمع شده
- چشم‌های قرمز یا متورم
- حساسیت به نور
- دوبینی
- از دست دادن بینایی
- درماتوپاتی گریوز
تظاهرات ناگوار بیماری گریوز، گریوز پوستی نامیده می‌شود که شامل قرمزی و ضخیم شدن پوست است، اغلب بر روی سینه‌های شما و یا پاهای پا این تظاهرات بروز می‌کند.
علائم عمومی بیماری گریوز شامل موارد زیر است:
- علائم عصبی
- بی‌خوابی
- نوسانات احساسی
- تعریق
- لرزش دست
- تپش قلب
- کاهش وزن غیرقابل توضیح (اغلب باوجود افزایش اشتها)
- حساسیت به درجه حرارت گرم (احساس داغی تمام‌وقت)
- ضعف عضلانی
- تنگی نفس
در زنان، دوره‌های قاعدگی ممکن است کمتر یا به‌طور کامل متوقف شوند. در افراد مسن، به‌خصوص افرادی که مبتلابه بیماری‌های قلبی هستند، این بیماری ممکن است باعث ناراحتی قلبی یا درد قفسه سینه در قلب شود که این مشکل نیازمند بررسی توسط آنژیوگرافی است.
بیماری گریوز همچنین ممکن است باعث مورد زیر شود:
- گواتر: گواتر یک تورم در قسمت جلویی پایین گردن ناشی از بزرگی غده تیروئید است.
عوارض بیماری گریوز
عوارض بیماری گریوز می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- مشکلات در بارداری: عوارض احتمالی بیماری گریوز در دوران بارداری شامل سقط جنین، زایمان زودرس، اختلال عملکرد جنین تیروئید، رشد جنین ضعیف، نارسایی قلبی مادر و پره اکلامپسی است. پره اکلامپسی یک مشکل در دوران بارداری است که منجر به فشارخون بالا و سایر علائم و نشانه‌های جدی می‌شود.
- اختلالات قلبی و عروقی: اگر این بیماری درمان‌نشده باقی بماند، می‌تواند منجر به اختلالات ریتم قلب، تغییر ساختار و عملکرد ماهیچه‌های قلب و عدم توانایی قلب برای پمپ خون کافی در بدن (نارسایی احتقانی قلب) شود.
- طوفان تیروئیدی: یک عارضه ناخوشایند اما تهدیدکننده زندگی بیماری گریوز، طوفان تیروئیدی است که همچنین به‌عنوان پرکاری تیروئید تسریع‌کننده یا بحران تیروتوکسی شناخته می‌شود. احتمال بیشتر وجود دارد که پرکاری تیروئید شدید درمان نشود یا درمان نگردد.
- افزایش ناگهانی و شدید هورمون‌های تیروئید می‌تواند اثرات متعددی ازجمله تب، عرق فراوان، استفراغ، اسهال، دلیریم (هذیان –سرسام)، ضعف شدید، تشنج، ضربان قلب نا منظم، زردی پوست و چشم (یرقان)، فشارخون پایین شدید و کاما و طوفان تیروئید که درنتیجه نیاز به مراقبت‌های اورژانس را در پی داشته باشد.
- استخوان‌های شکننده: هیپرتیروئیدیسم بدون درمان همچنین می‌تواند به عارضه استخوان‌های ضعیف و شکننده (پوکی استخوان) منجر شود. استحکام استخوان‌های شما به میزان کافی بستگی به میزان کلسیم و دیگر مواد معدنی موجود در آن دارد. وجود بیش ازحد هورمون تیروئید با توانایی بدن شما در ترکیب کلسیم در استخوان‌های شما تأثیر می‌گذارد.
تشخیص بیماری گریوز
پزشک شما به دنبال شواهد فیزیکی بیماری Graves، از جمله گواتر، نشانه‌های چشمی و نشانه‌های پوستی خواهد بود. او همچنین درباره کاهش وزن، نگرانی، لرزش، تشدید عرق، تپش قلب، حرکات غیرعادی مکرر روده، بی‌نظمی در قاعدگی و اینکه آیا شما همیشه احساس گرمی می‌کنید، از شما سؤال می‌کند.
در طول معاینه فیزیکی شما، پزشک شما تیروئید شما را برای یافتن گره‌های غیرطبیعی (توده‌ها) احساس خواهد کرد که ببیند آیا بزرگ شده است یا نه. او همچنین ممکن است از استتوسکوپ برای مشاهده علائم جریان خون غیرطبیعی در نزدیکی غده تیروئید استفاده کند. در سایر قسمت‌های بدن شما پزشک برای نشانه‌های اضافی هیپرتیروئیدیسم، از جمله سرعت سریع ضربان قلب، ریتم قاعدگی نامنظم، لرزش (ترمور) دست، رفلکس‌های سریع در زمانی که به تاندون توسط یک چکش نرم ضربه‌ای زده می‌شود و با محدب بودن چشم‌ها موردبررسی قرار می‌گیرد.
پزشک شما آزمایش خون را برای تعیین اینکه آیا تیروئید تولید و آزاد هورمون بیش از حد است، انجام خواهد داد. اگر پزشک شما در مورد مشکلات احتمالی چشم مشکوک باشد، ممکن است شما یک اسکن کامپیوتری (CT) یا اسکن مغناطیسی رزونانس مغناطیسی (MRI) چشم شما را درخواست کند. اگر پزشک شما فکر می‌کند که قلب شما درگیر است، ممکن است لازم باشد که الکتروکاردیوگرام (EKG) و / یا سایر آزمایش‌های قلبی انجام شود.
مدت بیماری
تقریباً تمام بیماران مبتلا به گریوز نیاز به دریافت درمان از ابتدای بیماری دارند. علائم مربوط به سطوح بالای هورمون در گردش خون به‌سرعت با داروهایی مانند مسدودکننده‌های بتا و آرام‌کننده‌ها بهبود می‌یابد. چندین هفته طول می‌کشد تا داروهای ضد تیروئید سطوح خونی تیروئید را به سمت طبیعی برسانند. داروهای ضد تیروئید برای حداقل یک سال، مگر اینکه درمان دیگری استفاده شود، مورداستفاده قرار می‌گیرد.
پیشگیری از بیماری گریوز
هیچ راهی برای پیشگیری از بیماری گریوز وجود ندارد.
درمان بیماری گریوز
درمان بر دو هدف تمرکز دارد: تسریع در بهبود علائم هیپوتیروئید و کاهش تولید تیروئید از هورمون تیروئید.
علائم تپش قلب، افزایش ضربان قلب، لرزش و نگرانی با داروهای بتا بلاکر مانند پروپرانول (Inderal) درمان می‌شوند. برای اضطراب و بی‌خوابی، پزشک ممکن است دیازپام (والیم)، لورازپام (Ativan) یا یک دارو مشابه را تجویز کند.
برای جلوگیری از تولید بیش‌ازحد هورمون تیروئید، سه درمان احتمالی وجود دارد: داروهای ضد تیروئید، ید رادیواکتیو و جراحی.
بیماری گریوز اغلب با داروهای ضد تیروئید متی مازول (Tapazole، نسخه‌های عمومی) درمان می‌شود. متی مازول تشکیل هورمون‌های تیروئید را مسدود می‌کند. یکی دیگر از داروهای ضد تیروئید که propylthiouracil نامیده می‌شود نیز موجود است. بااین‌حال، فقط باید در بیمارانی که نمی‌توانند متی مازول را تحمل کنند و در زنان که فقط قبل و در طول سه‌ماهه اول بارداری تحمل کنند استفاده شود. هنگامی‌که سطح هورمون تیروئید به حد طبیعی برسد، شما و پزشک شما می‌توانند تصمیم بگیرید که آیا مصرف داروهای ضد تیروئید را به‌صورت روزانه ادامه یا درمان ید رادیواکتیو را انتخاب کنید.
ید رادیواکتیو از طریق خوراکی می‌شود. اکثر متخصصان توصیه می‌کنند که به‌اندازه کافی دوز برای جلوگیری کامل از تولید تیروئید تجویز شود. پس‌ازآن شما باید روزانه برای بقیه زندگی خود داروهای تیروئیدی را مصرف کنید. ازآنجاکه افراد مبتلابه درمان ید رادیواکتیو موقتاً مقدار کمی از ید رادیواکتیو را در تیروئید خود ذخیره می‌کنند، آن‌ها باید چندین روز پس از درمان از تماس طولانی‌مدت با زنان باردار و کودکان جلوگیری کنند. ید رادیواکتیو در شیر مادر ترشح می‌شود و اگر زنان این درمان را انتخاب کنند، باید شیردهی کودک خود را متوقف کنند.
جراحی برای بیماری گریوز امروز به‌ندرت انجام می‌شود. بااین‌حال، افرادی که غده بسیار بزرگی دارند احتمال مؤثر داروهای ضد تیروئید و یا ید رادیواکتیو برای رفع مشکل آن‌ها کم است و در اکثر موارد غده تیروئید باید توسط جراحی برداشته شود (تیروئیدکتومی زیر جلدی).
بیماران مبتلا به علائم چشم بیماری گریوز ممکن است قطره‌های چشمی را برای نگه‌داشتن چشم به‌صورت مرطوب و عینک برای محافظت از چشم‌ها در مقابل نور خورشید، باد و گردوغبار استفاده کنند. در افراد مبتلا به علائم شدید چشمی، داروهای گلوکوکورتیکوئید ممکن است به‌تنهایی یا همراه با پرتودرمانی برای درمان عضلاتی که وظیفه کنترل حرکات چشم را دارند مورداستفاده قرار گیرند. علائم پوستی بیماری گریوز را می‌توان با کرم‌های گلوکوکورتیکوئید و پماد درمان کرد.
چه هنگامی باید به یک پزشک متخصص مراجعه کنید؟
اگر علائم پرکاری تیروئیدی از جمله موارد زیر را دارید، به پزشک مراجعه کنید:
- احساس مستمر اضطراب
- سختی در خوابیدن
- عرق کردن غیرطبیعی یا حساسیت غیرمعمول به هوای گرم
- نفخ شکمی، ضعف نفس یا درد قفسه سینه
- کاهش وزن، به رغم اشتهای طبیعی یا افزایش آن
- ضعف عضلانی یا بی‌حال شدن
- همچنین اگر دچار تورم یا تغییرات پوستی در پای خود شدید، یا دچار تغییر ظاهر چشم و یا عملکرد چشم خود شدید، به پزشک خود در این زمینه اطلاع دهید.
چه زمانی باید به اورژانس پزشکی مراجعه کرد؟
- شما تشنج دارید.
- شما احساس می‌کنید که ممکن است ضعف کنید.
- درد ناگهانی قفسه سینه یا تنگی نفس دارید.
- اگر شما تب دارید.
- شما در فکر کردن دچار مشکل هستید.
- شما تکان می‌خورید یا عرق می‌کنید.
- ضربان قلب شما سریع‌تر از حد معمول است و یا یک ضربان قلب نامنظم دارید.
پیش‌آگهی بیماری گریوز
بسیاری از بیماران پس از یک دوره داروهای ضد تیروئید، به‌خوبی درمان می‌شوند، اما در هر زمانی ممکن است عود مجدد این بیماری اتفاق بیفتد. درمان به‌وسیله ید رادیواکتیو بسیار مؤثر است اما اغلب به کم شدن غیرطبیعی میزان هورمون‌های تیروئید (کم‌کاری تیروئید) منجر می‌شود. جراحی همچنین می‌تواند باعث کاهش سطح هورمون‌های تیروئید شود. علائم چشمی بیماری گریوز با درمان داروی ضد تیروئید بهبود می‌یابند. با این‌حال، برخی از علائم مانند ظاهر خیره اغلب باقی می‌ماند.
موافقت‌نامه مراقبت
شما حق دارید به برنامه‌ریزی مراقبت‌های خود کمک کنید. در مورد وضعیت سلامتی خود و نحوه درمان آن مطلع شوید. در مورد گزینه‌های درمان با مراقبین خود صحبت کنید تا تصمیم بگیرید چه مراقبت‌هایی را دریافت کنید. شما همیشه حق دارید که از درمان استفاده نکنید. اطلاعات فوق تنها یک مطلب کمک‌آموزشی است. این مقابله به‌عنوان توصیه پزشکی برای مشکلات و درمان‌های فردی در نظر گرفته نشده است. قبل از پیروی از هر رژیم پزشکی، به پزشک یا پرستار خود بگویید که آیا برای استفاده از این روش درمانی برای شما امن و مؤثر است یا نه.
منبع: drugs.com
این مقاله توسط داروباکس به صورت اختصاصی، ترجمه شده است.
