اریترومایسین

نام فارسی: اریترومایسین

نام انگلیسی: Erythromycin

گروه دارویی: ماکرولیدها

نمایش سه بعدی (کلیک نمایید)

میزان مصرف:

بزرگسالان: مقدار مصرف این دارو از راه خوراکی در بزرگسالان و کودکان با سن بیش از ۸ سال، ۵۰۰-۲۵۰ میلی‎گرم هر ۶ ساعت یا ۱-۵/۰ گرم هر ۱۲ ساعت و حداکثر تا۴g/day  در عفونت‌های شدید می‌باشد. مقدار مصرف اریترومایسین در درمان مراحل اولیه سیفلیس ۵۰۰ میلی‎گرم هر ۶ ساعت بر مدت ۱۴ روز می‌باشد. در عفونت کلامیدیایی تناسلی و عفونت غیرگنوکوکی پیشابراه ۵۰۰ میلی‎گرم هر ۶ ساعت برای ۷ روز مصرف می‌شود.

کودکان: این دارو در کودکان با سن کمتر از ۲ سال به مقدار ۱۲۵ میلی‎گرم هر ۶ ساعت و در کودکان ۸-۲ سال به مقدار ۲۵۰ میلی‌گرم هر ۶ ساعت مصرف می‌شود. مقدار مصرف در عفونت‌های شدید ممکن است تا دو برابر افزایش یابد. تزریقی: در عفونت‌های شدید، در بزرگسالان و کودکان ۵۰mg/kg/day از راه انفوزیون پیوسته وریدی یا مقادیر منقسم هر ۶ ساعت مصرف می‌شود.

توضیحات دارو:

اریترومایسین (Erythromycin) بعنوان جایگزین پنی سیلین‎ها در بیمارانی که به این دارو حساسیت مفرط دارند، مصرف می‌شود. همچنین، این دارو در درمان برونشیت، آنتریت ناشی از کامپلیوباکتر، دیفتری، بیماری لژیونر، کونژنکتویت نوزادان، سیاه سرفه، پنومونی، سینوزیت، سیفلیس، التهاب مزمن پروستات، آکنه ولگاریس و همراه با نئومایسین برای پیشگیری از عفونت‎های جراحی هاضمه مصرف می‌شود.

هشدارها و عوارض جانبی:

در صورت ابتلای بیمار به بیماری کبدی یا کلیوی، تاکی‎کاردی بطنی و پورفیری باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

از عوارض جانبی این دارو می‎توان اسهال، دردهای شکمی، تهوع و استفراغ، زخم‌های دهانی یا زبان، کهیر، ضایعات پوستی، خارش یا ترشح واژن، کاهش برگشت‌پذیر قدرت شنوایی (با مقادیر زیاد)، پلاک‌های سفید در دندان یا روی زبان، تب، خواب‌هایپریشان، واکنش‎های حساسیت به نور، بی‎اشتهایی، افسردگی، حواس پرتی، درد مفصلی یا بثورات جلدی، سندرم استیون جانسون و نفریت را نام برد.

تداخلات دارویی: غلظت سرمی دیسوپیرامید در صورت مصرف همزمان با اریترومایسین افزایش می‎یابد و ممکن است موجب بروز مسمومیت و آریتمی شود. اثر وارفارین در صورت مصرف همزمان با اریترومایسین ممکن است افزایش یابد. این دارو متابولیسم کاربامازپین، بروموکریپتین، تئوفیلین و سیکلوسپورینرا مهار می‎کند و ممکن است موجب افزایش غلظت سرمی این داروها گردد. اریترومایسین متابولیسم ترفنادین را نیز مهار می‌کند و خطر بروز آریتمی در بیمار را افزایش می‎دهد (از مصرف همزمان این دو دارو باید خودداری کرد). اثر دیگوکسین بر قلب در صورت مصرف همزمان با اریترومایسین ممکن است افزایش یابد. غلظت سرمی این دارو توسط سایمتیدین افزایش می‎یابد و این موضوع احتمال بروز جانبی و مسمومیت، به ویژه ناشنوایی ناشی از اریترومایسین را افزایش می‌دهد.

موارد منع مصرف: این دارو (به ویژه کپسول آن) باید یک ساعت قبل از غذا یا دو ساعت بعد از غذا مصرف شود.

در صورت وجود نارسایی کبد، این دارو نباید مصرف شود.

!!! هشدار !!!
همراهان گرامی دارومارو، مصرف و تعیین دوز دارو به عهده پزشک معالج شما می باشد و مجله پزشکی داروماروهیچگونه مسئولیتی در خصوص مصرف خود سرانه داروها ندارد.
لطفا قبل از مصرف هرگونه دارو به صورت خود سرانه با پزشک معالج خود مشورت نمایید.

مجله پزشکی دارومارو