آمپول ترومبوز TROMBOVAR® 1% 2ML AMP

ترومبوز وریدی عمقی (DVT) لخته خونی است که در یکی از رگ‌های عمقی بدن ایجاد می‌شود. این لخته خون معمولاً در پا‌ها اتفاق می‌افتد و باعث درد شدید و متورم شدن آن پا می‌شود. گاهی ممکن است که این لخته خون به سمت ریه‌های فرد حرکت کند و باعث ایجاد آمبولی ریه شود.

رگ‌های عمقی پا رگ‌های بزرگتری هستند که از قسمت ابتدای ساق پا تا ران‌ها را در برمی‌گیرند. این رگ‌ها را نمی‌تواند به سادگی در زیر پوست مشاهده کرد. همچنین مانند رگ‌های واریسی نیز نیستند. هنگامی‌که فردی مبتلا به DVT است جریان خون در رگ به طور جزئی یا کامل توسط لخته خون مسدود می‌شود.

رگ‌های نرمی ساق پا شایع‌ترین محل برای ترومبوز وریدی عمقی هستند. رگ‌های موجود در قسمت ران پا کمتر دچار این عارضه می‌شوند. در موارد نادر ممکن است که سایر رگهای عمقی موجود در بدن نیز بر اثر تشکیل لخته‌های خون مسدود شوند. ترومبوز وریدی عمقی بخشی از گروهی از مشکلات است که به آن ترومبو آمبولی وریدی گفته می‌شود.

ترومبو آمبولی وریدی چیست؟

ترومبو آمبولی وریدی همان تشکیل لخته خون در ورید است. آمبولی زمانی ‌اتفاق می‌افتد که ترومبوز از جایی که تشکیل شده خارج ‌شود و در داخل خون به سایر قسمت‌های بدن حرکت ‌کند. سپس کار به جایی می‌رسد که ایت لخته خون متحرک در رگ‌های خونی باریک‌تر گیر کرده و منجر به انسداد مسیر می‌شود. در این حالت به ترومبوز، آمبولی گفته می‌شود.

آمبولی ریه زمانی اتافق می‌افتد که لخته خون تشکیل شده در ورید عمقی خرد شده و به سمت ریه‌ها حرکت کرده و در یکی از رگ‌های خونی آنجا گیر کند. آمبولی ریه نیز بخشی از ترومبو آمبولی وریدی محسوب می‌شود.

 ترومبوز سیاهرگی عمقی و تعریف، علائم ابتلا و نحوه کنترل و درمان این عارضه

چرا رگ‌های پا دچار لخته خون می‌شوند؟  

خون به طور طبیعی در رگهای ما با سرعت بالایی جریان دارد و معمولاً جامد (لخته) نمی‌شود. حرکات پا به بهبود روند جریان خون در رگ‌های آن کمک می‌کند زیرا عملکرد عضلات باعث انقباض رگ‌های بدن می‌شود. گاهی اوقات ترومبوز وریدی عمقی بدون اینکه دلیل مشخصی داشته باشد، رخ می‌دهد. با این حال موارد زیر خطر ابتلا به ترومبوز وریدی عمقی را افزایش می‌دهد:

ویکی پدیا

بی‌تحرکی  

بی‌تحرکی باعث می‌شود که سرعت جریان خون در رگ‌ها کند شود. احتمال تشکیل لخته خون در مواقعی که سرعت جریان آن کند باشد به مراتب بیشتر از جریان طبیعی آن است:

• عمل جراحی‌هایی که در آن بیش از ۱ تا ۵ ساعت فرد بیهوش است شایع‌ترین علت ابتلا به ترومبوز وریدی عمقی است. زمانی که فرد بیهوش است در واقع پاهای وی کاملا بی‌حرکت هستند و عضلات فرد به طور موقت از کار می‌افتند. در این حالت، جریان خون در رگ‌های ساق پا بسیار کند شده و احتمال لخته شدن آن بیشتر می‌شود. احتمال وقوع ترومبوز وریدی عمقی در انواع خاصی از جراحی (خصوصاً عمل روی لگن یا پا) بسیار زیاد است.
• هرگونه بیماری یا جراحتی که باعث بی‌تحرک شدن فرد شود، خطر تشکیل لخته خون در وی را افزایش می‌دهد. گچ‌ گرفتن پا پس از شکستگی یکی از این موارد است. بنا به دلایل مختلفی، افرادی که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری می‌شوند نیز در معرض خطر ابتلا به DVT قرار دارند. یکی از این دلیل‌ها این است که این دسته از افراد هیچ‌گونه تحرکی ندارند و حتی گاهی ممکن است که بر اثر تزریق داروهای بیهوشی تا مدت‌ها به خواب بروند.
• سفرهای طولانی با هواپیما، قطار یا ماشین نیز ممکن است باعث افزایش جزئی ‌احتمال ابتلا به ترومبوز وریدی عمقی شود. دلیل این امر این است که در این شرایط افراد غالبا در یک گوشه‌ نشسته‌اند و امکان داشتن هیچ‌گونه تحرکی را ندارند.