خرید داروی توپوتکان | سرطان تخمدان
سرطان تخمدان یکی از شایعترین بدخیمیهای دستگاه تناسلی زنان است که تقریبا 3% از کل سرطانهای زنان را تشکیل میدهد و عامل اصلی مرگومیر ناشی از سرطان دستگاه تناسلی زنان در کشورهای توسعهیافته به حساب میآید. مدیریت اولیه مناسب با جراحی توسط یک متخصص انکولوژیست ژنیکولوژیست، برای بقای بیماران اهمیت زیادی دارد. بیماران مبتلا به تومورهای مراحل اولیه و کمخطر، ممکن است فقط با جراحی درمان شوند. مدیریت خط اول کنونی درمان برای سرطان تخمدان پیشرفته، شامل جراحی کاهنده سلول (cytoreductive) و به دنبال آن شیمیدرمانی است. اکثر بیماران بین 18 تا 22 ماه بعد دچار عود بیماری میشوند. مدیریت عود سرطان تخمدان یک چالش اساسی باقی مانده است. اهداف درمانی برای عود سرطان تخمدان شامل بهبود علائم، افزایش کیفیت زندگی (QOL) و طولانی شدن بقا است. عواملی که بهطور بالقوه برای فواصل درمانی طولانی مناسب هستند، ممکن است شامل بعضی ویژگیها مانند عدم سمیت تجمعی، مقاومت غیرمتقاطع، مزیت مثبت در QOL و برنامه مناسب و راحت باشند. از میان عوامل درمانی موجود برای درمان عود کارسینوم تخمدان، توپوتکان یکی از پرکاربردترین و مشخصترین داروهای مطالعه شده است. این مرور، با هدف ارزیابی اثربخشی و ایمنی توپوتکان در مدیریت سرطان تخمدان انجام شد.
شش مطالعه چندمرکزی، با طراحی خوب و قبل از ورود دارو به بازار دارویی، با حضور 5640 شرکتکننده، واجد شرایط برای این مرور بودند. تجزیهوتحلیل تجمعی در چهار کارآزمایی انجام نشد، به دلیل اینکه دادهها به اندازه کافی مشابه نبودند، اما برای دو کارآزمایی انجام شد. به نظر میرسد توپوتکان سطح اثربخشی مشابهی با پاکلیتاکسل (paclitaxel)، توپوتکان بهعلاوه تالیدومید (thalidomide) دارد و برتر از ترئوسولفان (treosulfan) باشد، اما بقای کلی بیماران با آن کوتاهتر از بقای بیماری است که با دوکسوروبیسین لیپوزومال پگیله شده (pegylated liposomal doxorubicin) درمان میشود. توپوتکان پیشرفت بیماری را نسبت به پاکلیتاکسل، ترئوسولفان به تأخیر میاندازد؛ توپوتکان به همراه تالیدومید بهتر از توپوتکان بهتنهایی از نظر بقای بدون پیشرفت (PFS) بیماری است، اما توپوتکان بهتنهایی بهطور قابلتوجهی کوتاهتر از توپوتکان بهعلاوه تالیدومید است. درمان تثبیتکننده بیشتر با توپوتکان، PFS را در شرکتکنندگان مبتلا به سرطان تخمدان پیشرفته که به شیمیدرمانی اولیه با کربوپلاتین (carboplatin) و پاکلیتاکسل پاسخ میدهند، بهبود نمیبخشد.
شواهد حاصل از سه مطالعه کيفيت بالایی داشتند، کیفیت مطالعات دیگر به علت گزارشدهی و روششناسايی ضعیف، پائین یا متوسط بود. برای رسیدن به نتایج دقیقتر که بیانگر واقعی تاثیر دارو باشند، کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده بزرگتر و با طراحی مناسبتر بعد از ورود دارو به بازار، در آینده مورد نیاز است.
اگر نیاز به مشاوره یا خرید دارید، کارشناسان ما آماده پاسخگویی به شما هستند.
تیم پشتیبانی داروباکس در خدمت شماست
موارد مصرف توپوتکان
دوز درمانی این دارو با توجه به پروتکل ها و شرایط و وزن بیمار محاسبه می شود و حداکثر دوز در یک نوبت تزریق دارو، ۴ میلی گرم می باشد.
همچنین در افراد با نقص کلیوی در صورتی که CrCl در محدوده ی ۲۰-۳۹ باشد، نیاز به کاهش دوز می باشد.
فرم دارویی:
این دارو به صورت تزریقی در دوز های مختلف از جمله ویال ۱ میلی گرم و ۴ میلی گرم موجود می باشد و همچنین کپسول خوراکی آن در دوز ۰/۲۵ و ۱میلی گرم با نام تجاری Hycomtin تولید شده است
مکانیسم اثر توپوتکان
– اتصال به آنزیم توپوایزومراز I، شکست DNA تک رشته و دو رشته ای، پایدار کردن رشته های شکسته DNA و ممانعت از اتصال این رشته ها برای تشکیل DNA جدید
کیست تخمدان را با ۸ درمان خانگی کنترل و درمان کنید
فارماکوکینتیک توپوتکان
کپسول خوراکی بزرگسالان 40%، کودکان (18-1 سال) متغیر؛ مصرف اشکال تزریقی به صورت خوراکی 40%
پیک پلاسمایی:
کودکان (18-1 سال) تزریقی 2-0.75 ساعت
بزرگسالان خوراکی 2-1 ساعت (با غذای چرب 4-3 ساعت)
اتصال به پروتئین: 35%
متابولیسم: کبدی (به متابولیت ان-دمتیله)
نیمه عمر:
کودکان (18-0 سال) 7.1-0.2 ساعت،
بزرگسالان خوراکی 6-3 ساعت، وریدی 3-2 ساعت
دفع:
وریدی ادرار (51%)، مدفوع (18%)
خوراکی ادرار (20%)، مدفوع (33%)
عوارض جانبی توپوتکان
سیستم اعصاب مرکزی: خستگی
پوستی: ریزش مو
گوارشی: تهوع، بی اشتهایی، اسهال، استفراغ
هماتولوژی و انکولوژی: آنمی، نوتروپنی (فروکش: 15-12 روز، طول دوره عارضه: 7 روز)، ترومبوسیتوپنی (فروکش: 15 روز، طول دوره عارضه: 5-3 روز)، تب نوتروپنی، عفونت نوتروپنی
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
سیستم اعصاب مرکزی: درد
گوارشی: درد شکمی، یبوست، انسداد روده
کبدی: افزایش سطح سرمی آلانین آمینوترانسفراز، افزایش سطح سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز، افزایش بیلی روبین سرم
عصبی، عضلانی و اسکلتی: سستی
تنفسی: تنگی نفس
متفرقه: تب، سپسیس
سایر عوارض (درصد نامشخص):
هماتولوژی و انکولوژی: سرکوب مغز استخوان
تداخلات دارویی توپوتکان
– سوبسترای BCRP
– سوبسترای P-gp
– عامل انکولوژیک سرکوبکننده ی سیستم ایمنی
– عامل انکولوژیک سرکوبکننده ی مغز استخوانتداخلات رده X (پرهیز):
ب.ث.ژ (داخل مثانهای)، مهارکنندههای BCRP/ABCG2 ، کلادریبین، دیپیرون، لاسمیدیتان، ناتالیزومب، مهارکنندههای P-gp/ABCB1، پیمکرولیموس، تاکرولیموس (موضعی)، اوپاداسیتینیب، واکسن (زنده)، ولپاتاسویر، وکسیلاپرویرکاهش اثرات داروها توسط توپوتکان:
ب.ث.ژ (داخل مثانهای)، تست پوستی کوکسیدیوئید ایمیت، لنوگراستیم، لیپگفیلگراستیم، نیوولومب، پیدوتیمود، سیپولوسل-تی، واکسن آبله و آبله میمونی (زنده)، ترتوموتید، واکسن (زنده)، واکسن (غیرفعال)کاهش اثرات توپوتکان توسط داروها:
اکیناسه، فوس فنیتوئین-فنیتوئینافزایش اثرات داروها توسط توپوتکان:
باریسیتینیب، کلوزاپین، دفریپرون، فینگولیمود، ناتالیزومب، اوزانیمود، سیپونیمود، توفاسیتینیب، اوپاداسیتینیب، واکسن (زنده)افزایش اثرات توپوتکان توسط داروها:
مهارکنندههای BCRP/ABCG2، کلرامفنیکل (چشمی)، کلادریبین، دنوزومب، دیپیرون، فاکتور محرک کلونی گرانولوسیت (GCSFs)، اینبلیزومب، لاسمیدیتان، مزالامین، اوکرلیزومب، پالیفرمین، مهارکنندههای P-gp/ABCB1، پیمکرولیموس، مشتقات پلاتین، پرومازین، روفلومیلاست، تاکرولیموس (موضعی)، تافامیدیس، تولواپتان، تراستوزومب، ولپاتاسویر، وکسیلاپرویرتداخل با غذا:
ذکر نشده است.
هشدار ها توپوتکان
2- شمارش افتراقی سلول های خونی (CBC with diff) در ابتدای درمان و سپس به صورت دوره ای ارزیابی گردد.
3- سطح پلاکت، بیلی روبین و وضعیت هیدراسیون بیمار پایش شود.
4- عملکرد کلیوی بیمار (مانند سطح کراتینین) ارزیابی شود و در صورت نیاز تنظیم دوز صورت گیرد.
5- بیمار از لحاظ بروز بیماری بینابینی ریوی، واکنش های محل تزریق و اسهال پایش شود و به بیمار گوشزد شود که عوارضی از قبیل تنفس دشوار، اسهال و دهیدراسیون را به سرعت گزارش کند.
6- برای جلوگیری از نشت دارو به بافت، محل انفوزیون به دقت پایش شود.
7- تنظیم دوز دارو در افراد با اضافه وزن، بر اساس توده بدون چربی بدن انجام گیرد.
– ضرورت مصرف منظم دارو و تکمیل دوره درمان به بیمار گوشزد شود و راهکار مناسب در صورت فراموش کردن یک دوز به بیمار آموزش داده شود.
توصیه های دارویی توپوتکان
-ممکن است با مصرف این دارو میلوساپرشن شدید در بیمار رخ دهد در نتیجه تنها با وجود سطح اولیه ANC>1500 و Pt>100,000 تجویز گردد و تعداد و وضیعت سلول های خونی بصورت مرتب چک شود.
-سطح cr و CBC/diff در شروع درمان و سپس بصورت دوره ای بررسی گردد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.