– درمان مسمومیت با سرب در کودکان دارای سطح سرمی سرب بیشتر از 45mcg/dL
– درمان مسمومیت با سرب در بزرگسالان علامت دار

– آنالوگ دیمرکاپرول است و با فلزات سنگین تشکیل یک شلات محلول در آب داده و از طریق کلیه دفع می شود. سوکسیمر به فلزات سنگین متصل می شود ولی ساختار شیمیایی این شلات ها شناخته نشده است.

– جذب: سریع ولی ناکامل
– اتصال به پروتئین: بطور وسیع به آلبومین متصل می شود.
– متابولیسم: به سرعت و بسیار زیاد به مخلوط دی سولفیدهای سیستئینی سوکسیمر تبدیل می شود.
– نیمه عمر: 2 روز
– زمان رسیدن به پیک سرمی: حدود 2-1 ساعت
– دفع: ادرار (حدود 25 %)، با پیک دفع ادراری بین 4-2 ساعت ( 90 % بصورت مخلوط کنژوگه سوکسیمر-دی سولفید سیستئین و 10 % بصورت داروی تغییر نیافته)، مدفوع (داروی جذب نشده)

– ازدیاد حساسیت به سوکسیمر یا سایر ترکیبات فرمولاسیون

– گوارشی: کاهش اشتها، اسهال، علائم هموروئید، مزه فلزی، مدفوع شل، تهوع و استفراغ، کرامپ های شکمی، تحریک موکوس، گلودرد
– قلبی عروقی: آریتمی
– سیستم عصبی مرکزی: لرزش، گیجی، خستگی، تب، سردرد، خواب آلودگی
– پوستی: راش، خارش
– اندوکرین و متابولیک: افزایش کلسترول
– ادراری تناسلی: دفع پروتئین، کاهش حجم ادرار، مشکل در دفع ادرار
– کبدی: افزایش آلکالین فسفاتاز، ALT، AST
– عصبی عضلانی و اسکلتی: درد کمر، درد پهلو، درد پا، نوروپاتی، بی حسی، درد دنده
– چشمی: هاله ابری در چشم، خیس شدن چشم ها
– گوشی: عفونت گوش میانی، گرفتگی گوش
– تنفسی: سرفه، احتقان بینی، آبریزش بینی
– متفرقه: سندروم شبه آنفلوانزا، مونیلیازیس

– تاکنون مطالعه ای در خصوص تداخل احتمالی این دارو انجام نشده است.

– منابع مواجهه با سرب را قبل از شروع درمان دور کنید.
– سوکسیمر نباید جهت درمان انسفالوپاتی ناشی از مسمومیت با سرب استفاده شود.
– در بیماران با اختلال کبدی یا کلیوی با احتیاط مصرف شود.
– هیدراتاسیون کافی باید در حین درمان فراهم شود.
– سوکسیمر قابل دیالیز شدن است ولی شلات های سرب این قابلیت را ندارد.
– سطوح سرمی سرب می تواند بعد از درمان مجددا افزایش یابد.

– کپسول ها می تواند باز شده و محتویات آن در غذایی نرم ریخته شده و یا در قاشق ریخته و با آب میوه بلعیده شود.