مگزیلتین مانند لیدوکائین جریان داخلی سدیم را مهار کرده ، سرعت افزایش فاز صفر را کاهش داده و باعث افزایش سرعت در طول مدت پتانسیل عمل با دوره موثر مقاومت می شود.
مگزیلتین زمان مقاومت موثر در فیبرهای پورکینژ (ERP) را کاهش میدهد.کاهش در ERP از لحاظ مقدار کمتر از کاهش در در طول مدت پتانسیل عمل(APD) می باشد و نتیجه آن افزایش نسبت ERP/APD می باشد .

مگزیلتین هیدروکلراید یک بی حس کننده موضعی و از عوامل ضدآریتمی می باشد که ساختاری مشابه لیدوکائین دارد با این تفاوت که بصورت خوراکی فعال می باشد.

مگزیلتین بپس از مصرف خوراکی به خوبی ازطریق دستگاه گوارش جذب می گردد(تقریبا 90%). برخلاف لیدوکائین متابولیسم عبور اول آن کم است.
حداکثر غلظت پلاسمایی پس از دو الی سه ساعت بدست می آید.
نیمه عمر حذفی مگزیلتین تقریبا 10 الی 12 ساعت می باشد. مگزیلتین 50-60% به پروتئینهای پلاسما متصل می گردد. مگزیلتین عمدتا در کبد متابولیزه می شود. تقریبا 10% مقدار مصرفی بصورت تغییرنیافته از طریق ادرار دفع می گردد.
دفع ادراری N-متیل مگزیلتین کمتر از 0.5% می باشد.بطور کلی دفع دارو از طریق صفرا و ادرار می باشد.

آریتمی بطنی

مقدار مصرف معمول برای تاکی کاردی بطنی:بزرگسالان:

مقدار اولیه: 200 mg خوراکی هر 8 ساعت در موارد غیراورژانس
توصیه می شود تنظیم مقدار مصرف دارو حداکثر هر 2-3 روز انجام پذیرد.
مقدار مصرف ممکن است 50 تا 100 mg در هر نوبت افزایش یا کاهش پیدا کند.

مقدار مصرف معمول برای آریتمی:کودکان:

1.4 تا 5 mg/kg/dose هر 8 ساعت .با کمترین مقدار شروع شده و سپس تا رسیدن به نتیجه مطلوب و غلظت سرمی مناسب تنظیم می گردد.

ازدیادحساسیت به این دارو و ترکیبات آن , شوک با منشائ قلبی , انسداد گره دهلیزی-بطنی درجه 2 یا 3

تهوع , سردرد2 , درد قفسه سینه , گیجی , استفراغ , خستگی مفرط , تاری دید , بثورات جلدی , تنگی تنفس , تپش قلب , گز گزاندامها , ادم , سردرگمی , لرزش , آریتمی بطنی , وزوزگوش , ضعف , سوزش قلب

تئوفیلین , فلووکسامین , اپرپیتانت , استامینوفن+کافیین , بورتزومیب , سایمتیدین , سلکسیب , سیلوستازول , سیناکلست , کارودیلول , کلاریترومایسین , کلروکین فسفات , پگ اینترفرون آلفا 2بی , پیرفنی دون , دی سولفیرام , دوفتیلید , پروبوکول , تاسیملتئون , بندروفلومتازید , کانابیدیول

1-استفاده از مگزیلتین مانند سایر داروهای ضد آریتمی باید برای بیماران مبتلا به آریتمی بطنی تهدید کننده زندگی باشد.
2-در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کبد مصرف دارو با احتیاط فراوان صورت پذیرد.کاهش مقدار مصرف ممکن است ضروری باشد.
3-تجویز مگزیلتین دربیماران دارای فشار خون پایین و نارسایی احتقانی قلب به دلیل پتانسیلی که در وخیم تر کردن شرایط دارد باید با احتیاط فراوان صورت پذیرد.
4-در صورت مشاهده تغییرات هماتولوزیک قابل توجه بیمار باید به دقت مورد بررسی قرار گرفته و در صورت اثبات مصرف مگزیلتین قطع گردد.تعداد سلولهای خونی معمولا طی یک ماه از قطع مصرف به مقدار طبیعی برمی گردد.
5- مگزیلتین در بیماران دارای اختلالات تشنج شناخته شده باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

1-مقدار مصرف روزانه مگزیلتین نباید از 1200 mg/day تجاوز کند زیرا با افزایش دوز شدت عوارض جانبی CNS افزایش می یابد.
2-بیماران دارای بیماری شدید کبدی باید تحت مراقبت بیشتری قرار بگیرند.
3-داروی مگزیلتین را پرای کاهش عوارض جانبی همراه با غذا مصرف نمایید.