اثر درمانی پسیلیوم به واسطه تورم موسیلاژ موجود در پوسته دانه آن ظاهر می گردد. موسیلاژ احتمالا از طریق جذب آب باعث افزایش حجم و رطوبت مدفوع شده و این افزایش حجم موجب تحریک روده بزرگ و افزایش حرکات پریستالتیک و کوتاه شدن زمان عبور مواد از روده و افزایش دفعات دفع می گردد.

پسیلیوم باعث کاهش جذب برخی از مواد معدنی (نظیر کلسیم ،منیزیم ،مس و روی) ویتامین B12، گلیکوزیدهای قلبی و مشتقات کومارینی می گردد. مصرف همزمان پسیلیوم با نمکهای لیتیم موجب کاهش غلظت پلاسمایی لیتیم و وقفه جذب آنها از مجرای گوارشی می شود. پسیلیوم ممکن است موجب کاهش سرعت و میزان جذب کاربامازپین شود.

-مصرف حداقل 8-6 لیوان آب در روز برای کمک به نرم شدن مدفوع و جلوگیری از کاهش آب بدن بیمار ضروری است. این امر به دلیل خروج حجم زیادی از آب با مدفوع اهمیت دارد.
-مصرف طولانی مدت این داروها که به صورت عادت درآمده باشد ممکن است باعث وابسته شدن کار روده ها به این داروها شود.
-داروهای ملین را نباید بیشتر از یک هفته (مگر با دستور پزشک) یا در موارد غیر ضروری (مانند اجابت مزاج طی یک یا دو روز) مصرف نمود.
-از مصرف داروهای ملین تا دو ساعت بعد از مصرف سایر داروها خودداری شود.
-داروهای حجیم کننده مدفوع حاوی مقادیر قابل توجهی قند و یا سدیم هستند، این موضوع در مورد بیماران مبتلا به دیابت و افرادی که محدودیت مصرف سدیم دارند اهمیت دارد.

این فرآورده ها در آپاندیسیت و یا نشانه های آن ،خونریزی رکتوم با علت نامشخص ،نارسایی احتقانی قلب و انسداد روده ،دیابت و در صورت وجود اشکال در بلع نباید مصرف شوند.

مصرف مقادیر زیاد پسیلیوم باعث انسداد روده و مری (معمولا به دلیل مصرف کم مایعات) می گردد. همچنین واکنشهای آلرژیک با مصرف دارو گزارش شده است. در شروع درمان ممکن است موقتا سنگینی و نفخ در بیماران ایجاد گردد که با ادامه درمان برطرف می شود.