پادزهر (به انگلیسی: Antidote) ماده ایست که قادر به بی اثر کردن نوع خاصی از مسمومیت باشد.[۱] این اصطلاح در نهایت از ریشه (به یونانی: φάρμακον ἀντίδοτον) (با تلفظ pharmakon antidoton) و به معنای «(دارویی) تجویزشده برای درمان» است. پادزهرهای ضد-انعقادی را برخی مواقع عوامل معکوس‌کننده نامیده‌اند.[۲]

پادزهرهایی که برای زهرابه‌های بخصوصی بکار می‌روند، توسط تزریق دوز کمی از سم در بدن یک حیوان، و استخراج پادتن‌های حاصل از بدن جانور ساخته می‌شوند. این فرایند منجر به تولید ضدزهرهایی می‌شود که می‌توان از آن‌ها جهت خنثی نمودن زهر تولیدی از برخی مارها، عنکبوتان ودیگر حیوانات زهردار استفاده کرد. سم برخی از حیوانات، به‌خصوص سموم تولید شده توسط بندپایان (همچون برخی عنکبوتان، کژدم‌ها و زنبورها) فقط زمانی کشنده اند که موجب بروز واکنش‌های آلرژیک و القاء شوک آنافیلاکسی شوند؛ از این‌رو، هیچ «پادزهر» ی برای چنین زهرهایی وجود ندارد؛ با این حال، شوک آنافیلاکتیک ممکن است قابل درمان باشد (مثلاً توسط آدرنالین).