آیا افراد مسن هم به آزمایش ایدز نیاز دارند؟

احتمالاً شما هم مانند بسیاری از مردم، درباره نحوه ابتلا، علائم و آزمایش HIV و ایدز زیاد شنیده‌اید. ممکن است فکر کرده باشید که این بیماری‌ها مشکل شما نیستند و فقط افراد جوان باید نگران آن‌ها باشند. اما، هر فردی در هر سنی ممکن است به HIV مبتلا شود.

فهرست مطالب:

• اچ آی وی و سن آزمایش ایدز
• چگونه آزمایش HIV / ایدز بدهم؟
• HIV چگونه منتقل می شود؟
• علائم HIV چیست؟
• آیا HIV/AIDS در افراد مسن متفاوت است؟
• آیا درمانی برای HIV وجود دارد؟
• پیشگیری از HIV

اچ‌آی‌وی و سن آزمایش ایدز

HIV ویروسی است که به سیستم ایمنی بدن – سیستمی که بدن شما برای مبارزه با عفونت و بیماری از آن استفاده می‌کند- آسیب می‌رساند و آن را تضعیف می‌کند. ابتلا به HIV فرد را در معرض خطر ابتلا به سایر عفونت‌های تهدید‌کننده زندگی و برخی از سرطان‌ها قرار می‌دهد.

وقتی بدن، دیگر نتواند با عفونت‌ها و برخی بیماری‌ها مبارزه کند، ویروس HIV می‌تواند منجر به یک بیماری جدی به نام ایدز شود. وقتی فردی مبتلا به ایدز باشد، احتمال ابتلا به عفونت‌ها در او بیشتر شده و در برابر انواع غیرمعمول سرطان و بیماری‌های جدی و خطرناک آسیب‌پذیرتر است.اما، با درمان زودهنگام و بدون وقفه، این امکان وجود دارد که فرد مبتلا به HIV هرگز به ایدز مبتلا نشود.

اگر فکر می‌کنید ممکن است HIV داشته باشید، باید آزمایش بدهید. همه افراد ۱۳ تا ۶۴ ساله باید حداقل یک بار آزمایش HIV/ ایدز انجام دهند. اگر بالای ۶۴ سال دارید و در معرض خطر ابتلا به HIV هستید، با پزشک خود صحبت کنید. پزشک شما می‌تواند در تعیین اینکه چند وقت یکبار باید آزمایش دهید و در یافتن راه‌هایی برای کاهش خطر کمک کند.

داروهایی وجود دارند که در صورت مصرف مداوم، می‌توانند به سرکوب میزان ویروس HIV در خون تا سطوح غیرقابل شناسایی کمک کرده، به‌طور کلی سلامت شما را بهبود بخشیده و انتقال HIV به شریک جنسی‌تان را دشوارتر کنند. برای به دست آوردن بهترین نتایج، مهم است که درمان را در اسرع وقت شروع کنید بنابراین اگر درمورد وضعیت HIV خود مطمئن نیستید، آزمایش دهید. همیشه هنگام رابطه جنسی یا استفاده از سوزن، از خود و شریک زندگی‌تان محافظت کنید.

چگونه آزمایش HIV / ایدز بدهم؟

برای آزمایش اچ‌آی‌وی / ایدز، یک نمونه خون، بزاق دهان، یا نمونه ادرار استفاده می‌شود.ممکن است پس از قرار گرفتن در معرض این ویروس، تا زمانی که علائم ویروس در خون شما ظاهر شود سه تا شش ماه و قبل از بروز هر گونه علائمی سال‌ها طول بکشد.

شما می‌توانید در مطب، بیمارستان، مرکز بهداشت اجتماعی یا سایر کلینیک‌های بهداشتی، مورد آزمایش قرار بگیرید. سازمان‌های خدمات ایدز نیز ممکن است این آزمایش را انجام دهند. کیت‌های آزمایش خانگی نیز موجود است.

بسته به آزمایشگاهی که می‌روید، ممکن است آزمایش رایگان باشد. حتی ممکن است بتوانید بدون ذکر نام خود آزمایش را انجام دهید. بسیاری از ارائه‌دهندگان آزمایش HIV / ایدز در این زمینه مشاوره هم می‌دهند.

اگر می خواهید آزمایشی را در خانه انجام دهید، حتماً از آزمایشی استفاده کنید که توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تأیید شده است. اگر آزمایش توسط FDA تأیید نشده باشد، ممکن است نتایج دقیقی را ارائه ندهد. برای تأیید نتایج آزمایشات خانگی و در صورت لزوم، درمان را با پزشک خود پیگیری کنید.

HIV / ایدز چگونه منتقل می شود؟

هر فردی در هر سنی می‌تواند به اچ آی وی مبتلا شود. معمولاً افراد HIV را از رابطه جنسی محافظت‌نشده با فردی که مبتلا به HIV است، از طریق تماس با خون آلوده به HIV، یا از طریق استفاده از سوزن‌های مشترک با فرد مبتلا به HIV دریافت می‌کنند. همچنین ممکن است شما در معرض خطر باشید اگر:

• بدون کاندوم لاتکس یا پلی‌اورتان رابطه جنسی داشته‌اید. ویروس از طریق خون، مایع منی یا مایع واژن از فرد مبتلا به HIV به شریک جنسی او منتقل می‌شود. در طول رابطه جنسی، HIV می‌تواند از طریق مایعات بدن و هر روزنه‌ای وارد بدن شود. کاندوم‌های لاتکس می‌توانند به جلوگیری از انتقال HIV کمک کنند. (کاندوم‌های طبیعی، مانند کاندوم های ساخته شده از پوست بره، به اندازه کاندوم‌های لاتکس و پلی‌اورتان در محافظت در برابر HIV / AIDS موثر نیستند.)
• شما یا شریک جنسیتان با فردی که مبتلا به HIV است سوزن‌های مشترک مصرف کرده‌اید. افرادی که داروهای غیرقانونی تزریق می‌کنند تنها افرادی نیستند که ممکن است از سوزن‌های مشترک استفاده کنند. برای مثال، افراد مبتلا به دیابت که انسولین تزریق می‌کنند یا افرادی که برای آزمایش سطح گلوکز، خون می‌گیرند نیز می‌توانند سوزن‌های مشترکی داشته باشند.
• شما در هر زمانی در یک کشور در حال توسعه انتقال خون یا عمل جراحی داشته‌اید.
• شما بین سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۵ در ایالات متحده تزریق خون داشته‌اید.
• شما در هر زمانی درمورد هپاتیت یا سل (TB) مورد تشخیص واقع شده‌ یا تحت درمان قرار گرفته‌اید.

علائم HIV چیست؟

بسیاری از افراد در اولین باری که به HIV مبتلا می‌شوند، متوجه هیچ علائمی نمی‌شوند. ممکن است چند هفته طول بکشد تا علائم جزئی و شبیه آنفولانزا ظاهر شود، یا بیش از ۱۰ سال طول بکشد تا علائم جدی‌تر ظاهر شود، یا علائم در هر زمانی در این بین ظاهر شوند.

علائم عفونت اولیه HIV شامل علائم مشابه آنفولانزا مانند سردرد، دردهای عضلانی، غدد متورم، گلودرد، تب، لرز و تعریق است و همچنین می‌تواند شامل بثورات پوستی یا زخم دهان باشد. علائم مرحله آخر HIV یا ایدز شامل تورم غدد، کمبود انرژی، کاهش اشتها، کاهش وزن، اسهال مزمن یا مکرر، عفونت‌های قارچی مکرر، از دست دادن حافظه کوتاه‌مدت و ضایعات لکه‌دار روی پوست، داخل دهان، پلک‌ها، بینی یا ناحیه تناسلی می‌شود.

علائم و آزمایش HIV/ ایدز در افراد مسن

تعداد فزاینده‌ای از افراد مسن مبتلا به HIV/ایدز وجود دارند. یکی از دلایل آن این است که درمان‌های موجود به افراد مبتلا به این بیماری کمک می‌کند عمر طولانی‌تری داشته باشند. تقریباً نیمی از افراد مبتلا به HIV در ایالات متحده ۵۰ سال و بالاتر هستند. بسیاری از آن‌ها در سنین جوانی به اچ‌آی‌وی مبتلا شده‌اند، اما هر ساله هزاران نفر از افراد مسن به اچ‌آی‌وی مبتلا می‌شوند.

افراد مسن کمتر از افراد جوان‌تر آزمایش می‌دهند، بنابراین ممکن است ندانند که HIV دارند. علائم HIV/ایدز را می‌توان با دردهای ناشی از پیری طبیعی اشتباه گرفت. افراد مسن ممکن است با بیماری‌های دیگر و دردهای ناشی از پیری طبیعی کنار بیایند که می‌تواند نشانه‌های HIV/AIDS را پنهان کند.

برخی از افراد مسن ممکن است از انجام آزمایش شرم یا ترس داشته باشند. به‌علاوه، پزشکان همیشه این تفکر را ندارند که افراد مسن را از نظر HIV مورد آزمایش قرار دهند. همچنین برخی از افراد ممکن است به امکانات و خدمات بهداشتی با کیفیت بالا دسترسی نداشته باشند، که می‌تواند گزینه‌های درمانی آن‌ها را محدود کند. تا زمانی که اچ‌آی‌وی در فرد مسن تشخیص داده شود، ویروس ممکن است در مراحل پایانی بوده و احتمال پیشرفت آن به ایدز افزایش یافته باشد.

به یاد داشته باشید، اگر در معرض خطر هستید، به‌طور منظم آزمایش HIV بدهید.

افرادی که HIV دارند، مهم است که پس از تشخیص، در اسرع وقت درمان را شروع کنند. درمان می‌تواند به کاهش سطح ویروس HIV در خون به سطوح غیرقابل شناسایی کمک کند. وقتی درمان، ویروس HIV را غیرقابل شناسایی کند، احتمال سرایت ویروس به شریک جنسی بسیار پایین می‌آید. این درمان با عنوان “درمان به عنوان پیشگیری (TasP مخفف treatment as prevention)” شناخته می‌شود.

حتی زمانی که بیماری به‌خوبی کنترل می‌شود، افراد مبتلا به HIV ممکن است در سنین پایین‌تر به بیماری‌های مرتبط با افزایش سن مبتلا شوند. HIV و درمان آن می‌تواند بر سایر قسمت‌های بدن مانند مغز و قلب نیز تأثیر بگذارد.به‌عنوان مثال، افراد مبتلا به HIV به‌طور قابل توجهی بیشتر از افراد بدون HIV در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی هستند.

همچنین افراد مسن مبتلا به HIV در معرض خطر ابتلا به زوال عقل، دیابت، پوکی استخوان و برخی از سرطان‌ها هستند. همچنین ممکن است احتمال سقوط آن‌ها هم بیشتر باشد. برای افراد مسن مبتلا به HIV معمول است که بیماری‌های روانی، به‌ویژه افسردگی و اعتیاد را تجربه کنند و بیشتر منزوی باشند. اگر نگران هستید که زندگی با اچ آی وی چگونه می‌تواند با افزایش سن روی جسم و روان شما تأثیر بگذارد، با پزشک خود صحبت کنید.

حقایقی در مورد نحوه ابتلا به اچ آی وی / ایدز

ممکن است در مورد نحوه ابتلای شما به اچ آی وی چیزهایی را خوانده یا شنیده باشید که صحت ندارد. در ادامه درمورد این موضوع حقایقی آورده شده است:

• شما نمی‌توانید از طریق تماس‌های گاه‌به‌گاه، مانند دست دادن یا در آغوش گرفتن یک فرد مبتلا به HIV / ایدز، به HIV مبتلا شوید.
• شما نمی‌توانید با استفاده از تلفن عمومی، آبنما، دستشویی، استخر، گرداب یا جکوزی به HIV مبتلا شوید.
• شما نمی‌توانید از طریق نوشیدنی مشترک به HIV مبتلا شوید.‌
• شما نمی‌توانید از طریق سرفه یا عطسه‌ی یک فرد مبتلا به HIV / AIDS به HIV مبتلا شوید.
• شما نمی‌توانید با دادن خون به HIV مبتلا شوید.
• شما نمی‌توانید HIV را از نیش پشه دریافت کنید.

آیا درمانی برای اچ آی وی / ایدز وجود دارد؟

هیچ درمانی برای اچ آی وی وجود ندارد، اما اگر ویروس را دریافت کنید، داروهایی وجود دارند که به سرکوب سطح HIV در بدن و جلوگیری از انتشار آن به افراد دیگر کمک می‌کنند. پزشکان از ترکیبی از داروهایی به نام HAART (درمان ضد رتروویروسی بسیار فعال) استفاده می‌کنند. اگرچه این روش، درمانی نیست، اما HAART تا حد زیادی تعداد مرگ‌ومیر ناشی از عوارض مرتبط با HIV را در ایالات متحده کاهش داده است.

اچ‌آی‌وی مانند یک بیماری مزمن شده است و افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی با درمان موفقیت‌آمیز می‌توانند زندگی طولانی و سالمی داشته باشند.

پیشگیری از HIV / ایدز

به یاد داشته باشید، کارهایی وجود دارد که می‌توانید برای جلوگیری از ابتلا یا انتقال HIV انجام دهید. برای کاهش خطر ابتلا به اچ ای‌وی اقدامات زیر را انجام دهید:

• اگر رابطه جنسی دارید، تعداد شرکای جنسی خود را محدود کنید. اگر شما یا شریک زندگیتان با افراد دیگری رابطه جنسی دارید، یا اگر سابقه جنسی یا مصرف مواد مخدر او را نمی‌دانید، همیشه از روش‌های محافظتی استفاده کنید. هر چه تعداد شرکای شما بیشتر باشد، احتمال اینکه در معرض عفونت های مقاربتی قرار بگیرید بیشتر می‌شود.
• قبل از داشتن رابطه جنسی با کسی، با او درمورد HIV صحبت کنید و هر سال برای عفونت‌های مقاربتی آزمایش دهید.
• در طول رابطه جنسی از کاندوم‌های مردانه یا زنانه (لاتکس یا پلی‌اورتان) استفاده کنید.
• سوزن یا هر وسیله دیگری که برای تزریق دارو استفاده می‌شود را به اشتراک نگذارید و همیشه از سوزن‌های جدید و استریل استفاده کنید.

اگر از طریق رابطه جنسی یا مصرف داروی تزریقی در معرض خطر بسیار بالایی برای عفونت HIV هستید، می‌توانید با مصرف روزانه یک داروی ضد اچ آی وی، به نام پیشگیری قبل از مواجهه یا PrEP (مخفف pre-exposure prophylaxis) از آن پیشگیری کنید. PrEP در کاهش خطر ابتلا به HIV موثر است، اما باید هر روز مصرف شود. با پزشک خود صحبت کنید تا بدانید که آیا PreP برای شما مناسب است یا خیر.

ترجمه اختصاصی توسط داروباکس

منبع:

National Institute on Aging, HIV, AIDS, and Older Adults, Content reviewed: September 01, 2021