سندرم پیش از قاعدگی (PMS) در بسیاری از زنان در تمام طول سالهای باروری تجربه می‌شود. برای برخی از زنان PMS می‌تواند بصورت پرخاشگری و نسبتا ضعیف باشد. با این حال در موارد شدیدتر می‌تواند بر زندگی روزمره شخص تاثیر بگذارد.
تقریبا ۸۵ درصد از زنان حداقل یک نشانه PMS را در طول دوره قاعدگی تجربه می‌کنند. نشانه‌های رایج شامل نوسانات خلقی، بی‌خوابی و خستگی است. سایر علائم رایج عبارتند از: افزایش وزن، درد عضلانی و آکنه.
PMS به طور معمول ۱ تا هفته قبل از یک دوره زایمان با ابتلا به خونریزی یا سقط جنین در ۴ روز اول شروع خونریزی ظاهر می‌شود.
مطالبی کوتاه در مورد PMS
- از هر ۴ زن، ۳ نفر آنها تحت تاثیر عوارض سندرم پیش از قاعدگی هستند.
- سندرم پیش از قاعدگی در دوران ناباروری و بارداری ناپدید می‌شود.
- علت واقعی PMS ناشناخته است اما تغییرات هورمونی و شیمیایی در بدن یک زن به احتمال زیاد از عوامل موثر هستند.
- PMS به هنگام افسردگی و سایر مشکلات عاطفی بدتر می‌شود.
علائم سندرم پیش از قاعدگی چیست؟
سندرم پیش از قاعدگی به عنوان مجموعه‌ای از علائم همراه با سیکل قاعدگی در زنان توصیف شده است.
علائم مرتبط با سندرم پیش از قاعدگی متفاوت است. زنان ممکن است فقط یک علامت را در طول این سندرم به طور منظم یا علائم چندگانه را بصورت مزمن تجربه کنند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تنش، اضطراب، یا افسردگی
- نوسانات خلقی، تحریک پذیری، خشم، گریه، گوشه گیری
- میل شدید به غذا، تغییرات اشتها
- دشواری تمرکز
- درد مفصلی یا عضلانی
- سردرد، خستگی، بی‌خوابی، نفخ شکم
- افزایش وزن
- حساسیت یا تورم سینه
- آکنه
- تغییرات گوارشی مانند یبوست یا اسهال
علتهای سندرم پیش از قاعدگی
علتهای دقیق سندرم پیش از قاعدگی به طور کامل مشخص نشده است اما تصور می‌شود که تغییرات شیمیایی و هورمونی در بدن یک زن نقش مهمی را ایفا میکند.
در حالی که تغییرات هورمونی ممکن است علتهای گفته شده باشد، شرایط دیگری نیز می‌تواند علائم را بدتر کند. به عنوان مثال افسردگی و سایر مشکلات عاطفی PMS را شدیدتر میکند.
سایر عوامل موثر دیگر عبارتند از: سطح پایین ویتامین‌ها و مواد معدنی خاص، مصرف غذاهای شور و نوشیدن کافئین و الکل.
چه کسی دچار سندرم پیش از قاعدگی می‌شود.
تخمین زده می‌شود که حدود ۸۵ درصد از زنان حداقل یک علامت این سندرم را در طی دوره قاعدگی تجربه می‌کنند. علائم می‌تواند از خفیف تا شدید و ممکن است در طول دوره‌های مختلف، متفاوت باشد. بعضی از زنان ممکن است به طور منظم علامت خاصی را تجربه کنند اما بعدا چندین ماه را بدون آن بگذرانند.
درست است که ۳ زن از هر ۴ زن در برخی موارد در دوران قاعدگی خود PMS را تجربه خواهند کرد، اما برخی شرایط حساسیت آنها را بیشتر میکند که عبارتند از:
- در اواخر دهه ۲۰ تا اوائل ۴۰ سالگی
- حداقل یک کودک دارند
- سابقه خانوادگی افسردگی دارند
- سابقه افسردگی پس از زایمان یا سایر اختلالات خلقی دارند
درمان و پیشگیری از سندرم پیش از قاعدگی
از آنجایی که PMS به طور کامل شناخته نشده، درمان حول کاهش علائم است نه درمان بیماری‌های زمینه‌ای.
از آنجایی که هر درمانی برای تمام زنها موثر نیست، موارد خاصی وجود دارد که ممکن است نشانه‌های PMS را کاهش دهد. اینها شامل:
تغییر سبک زندگی
زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی ممکن است متوجه شوند که تغییرات شیوه زندگی به صورت زیر می‌تواند به آنها کمک کند.
- ورزش منظم
- افزایش مصرف میوه، سبزیجات و غلات کامل.
- خوردن وعده‌های مکرر وکوچکتر
- استفاده از غذاهای سرشار از کلسیم
- اجتناب از نمک، غذاهای شیرین، کافئین و الکل در طول دوره‌های سندرم پیش از قاعدگی
- حداقل ۸ ساعت خواب شبانه
- اجتناب از سیگار
- کنترل استرس با چیزهایی همچون یوگا، ماساژ و صحبت با دوستان
- ثبت علائم
این تغییرات نسبتا ساده در سبک زندگی می تواند به رفع علائم زنان کمک کند.
داروهای مورد استفاده در سندرم پیش از قاعدگی
داروهای منتخب برای رفع PMS شامل:
- داروهای بدون نسخه همچون ایبوپروفن، کتوپروفن، ناپروکسن یا آسپرین ممکن است به رفع بعضی از علائم مرتبط با PMS کمک کند.
- داروهای ضد بارداری مانع از تخمک گذاری
داروها ممکن است تسکین دهنده باشند اما علائم زمینه ای را درمان نمی‌کنند.
درمان‌های جایگزین
مصرف برخی از ویتامین‌ها، مواد معدنی و یا مکمل‌ها می‌تواند به رفع علائم PMS کمک کند. با این حال قبل از مصرف هر یک از این موارد، باید با پزشک خود مشورت کنید.
- اسید فولیک
- منیزیم
- ویتامین B6
- ویتامین E
- کلسیم با ویتامین D
- گیاه توت مار
- پنج انگشت
- روغن همیشه بهار
- گل راعی
- ژنگو
- زنجبیل
- طب سوزنی
- دیورتیک‌ها
زنان باید مطمئن شوند که این مکمل‌ها با داروهایی که در حال حاضر مصرف می‌کنند، تداخل ندشته باشد.
PMDD چیست؟
اختلال دیسفوریک پیش از قاعدگی که به عنوان PMDD خوانده می‌شود، نوعی PMS است که علائم آن شدید است؛ حدود ۳ تا ۸ درصد زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به نظر می‌رسد مواد شیمیایی مغز از جمله سروتونین نقش مهمی در PMDD داشته باشد.
علائم PMDD عبارتند از:
- تنش اضطراب، نوسانات خلقی، گریه‌های مکرر و دردهای وحشتناک
- غم و اندوه، احساس ناامیدی و افکار احتمالی خودکشی
- تحریک پذیری، خشم
- عدم علاقه به فعالیت‌های روزانه و یا روابط عادی
- دشواری تمرکز
- خستگی، پایین بودن انرژی و بی‌خوابی
- تمایل زیاد به غذا و افراط در غذا خوردن
- احساس عدم کنترل
- نفخ، حساسیت سینه، سردرد و درد مفصلی و عضلانی
تشخیص PMDD زمانی اتفاق می‌افتد که یک زن پنج علامت یا بیشتر را تجربه کند.
درمان PMDD شامل برخی از تغییرات در شیوه زندگی است که در بالا ذکر شد. با این حال، در بعضی موارد ممکن است استفاده از داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی ضروری باشد. داروهایی که برای درمان PMDD مورد تایید قرار می‌گیرند شامل مهار کننده‌های انتخابی جذب سروتونین از جمله سرترالین، فلوکستین و پاروکسیتین HCI هستند. علاوه بر این، قرصهای ضد بارداری، یاز، ممکن است برای درمان PMDD توصیه شود. درمان جایگزین نیز می تواند کمک کند. تخقیقات جدید ثابت کرده که مصرف دوز پایین فلوکستین نقش مهمی در کاهش علائم سندرم پیش از قاعدگی دارد.
خانمها باید در مورد علائم سندرم پیش از قاعدگی یا در صورتی که فکر می‌کنند علائم PMDD را دارند با پزشک خود صحبت کنند تا علائم آنها توسط پزشک مورد ارزیابی قرار گیرد.
ترجمه و تالیف اختصاصی توسط داروباکس
منبع: medicalnewstoday
