اطلاعات تخصصی
موارد مصرف یدوکسوریدین
آيدوكسوريدين در درمان كراتيت ناشي از ويروس هرپس سيمپلكس (تبخال) به صورت موضعي در چشم مصرف مي شود.
مکانیسم اثر یدوکسوریدین
اين دارو به دليل شباهت با تيميدين باعث مهار تيميديلات، فسفوريلاز، و پلي مراز اختصاصي DNA كه براي مشاركت تيميدين در DNA ويروس ضروري هستند، مي شود. آيدوكسوريدين به جاي تيميدين وارد DNAويروس مي شود و موجب نقصان DNA مي شود و لذا ديگر قادر به عفوني كردن يا تخريب بافت يا تكثير خود نمي باشد. اين دارو در DNAسلولهاي پستانداران نيز وارد مي شود.
فارماکوکینتیک یدوکسوریدین
نفوذ اين دارو در قرنيه خيلي كم است و از اين رودر درمان عفونت بافتهاي عمقي چشم(از جمله عنبيه)بي تاثير است. آيودوكسوريدين بسرعت توسط دآمنيازها يا نوكلئوتيدازها غير فعال مي شود.
عوارض جانبی یدوکسوریدین
بروز واكنشهاي حساسيت مفرط(شامل خارش، قرمزي، تورم، درد يا ساير علائم تحريك موضعي)، افزايش حساسيت چشم به نور، تنگي يا انسداد مجراي خروج اشك و به ندرت تيرگي قرنيه با مصرف اين دارو در چشم گزارش شده است.
تداخلات دارویی یدوکسوریدین
مصرف همزمان اسيدبوريك با آيدوكسوريدين به دليل احتمال بروز تداخل شيميايي توصيه نمي شود.
توصیه های دارویی یدوکسوریدین
1. دوره درمان با اين دارو بايد كامل شود.
2. از مصرف اين دارو بيش از مدت يا دفعات تجويز نشده بايد خودداري كرد.
