اطلاعات تخصصی
موارد مصرف پازوپانیب
پازوپانیب در درمان سرطان کلیه(کارسینوما) کاربرد دارد
همچنین در کارسینومای بافت نرم٬ تومورهایی که اطراف عضلات٬ مفاصل٬ ارگان های مختلف بدن و عروق خونی ایجاد می شود مصرف می شود
این دارو متعاقب سایر درمان های آنتی نئوپلاستیک که موفقیتی در درمان سارکومای بافت نرم حاصل نشده است تجویز می شود
پازوپانیب جزء فارماکوپه رسمی کشور نیست و بصورت فوریتی-تک نسخه ای وارد می شود
مکانیسم اثر پازوپانیب
-مهار کننده ی تیروزین کیناز
– محدود کردن رشد تومور با مهار آنژیوژنز (از طریق مهار گیرنده های فاکتور رشد در سطح سلول های اندوتلیال عروق (VEGFR-1, -2, -3)، مهار گیرنده های فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGFR آلفا و بتا)، مهار گیرنده ی فاکتور رشد فیبروبلاست (FGFR-1 , -3)، مهار گیرنده ی سایتوکین، مهار گیرنده ی اینترلوکین 2 القاکننده کیناز تی سل، مهار پروتئین تیروزین کیناز مختص لنفوسیت (Lck)، مهار تیروزین کیناز گیرنده ای گلیکوپروتئین داخل غشایی (c-Fms))
فارماکوکینتیک پازوپانیب
فراهمی زیستی: افزایش فراهمی زیستی در صورت مصرف دارو با غذا یا خرد کردن قرص ها (از خرد کردن قرص ها خودداری شود.)
پیک پلاسمایی: 4-2 ساعت
اتصال به پروتئین: بیش از 99%
متابولیسم: کبدی (توسط CYP3A4 و به مقدار کمتر CYP1A2 و CYP2C8)
نیمه عمر: 31 ساعت
دفع: مدفوع، ادرار (کمتر از 4%)
عوارض جانبی پازوپانیب
عوارض شایع (%10<):
قلبی عروقی: افزایش فشار خون (در ابتدای درمان)، برادی کاردی، ادم محیطی، بی کفایتی قلب
سیستم اعصاب مرکزی: خستگی، درد ناشی از تومور، سردرد، سرگیجه
پوستی: تغییر رنگ مو، درماتیت اکسفولیاتیو، ریزش مو، بیماری پوستی، هیپوپیگمانته شدن، سندرم دست و پا (PPE)
غدد درون ریز و متابولیسم: کاهش وزن، افزایش گلوکز سرمی، افزایش هورمون TSH، کاهش آلبومین سرم، کاهش فسفات سرم، کاهش سدیم سرم، کاهش منیزیم سرم، کاهش گلوکز سرم، افزایش پتاسیم سرم
گوارشی: اسهال، تهوع، کاهش اشتها، بی اشتهایی، استفراغ، اختلال چشایی، افزایش لیپاز سرم، درد گوارشی، درد شکمی، موکوزیت، التهاب دهان
هماتولوژی و انکولوژی: لکوپنی، لنفوسیتوپنی، ترومبوسیتوپنی، نوتروپنی، خونریزی (شامل ریوی، گوارشی، ادراری تناسلی، داخل جمجمه ای، تحت عنکبوتیه و صفاقی)
کبدی: افزایش سطح سرمی آلکالین فسفاتاز، افزایش سطح سرمی آلانین آمینوترانسفراز، افزایش سطح سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز، افزایش بیلی روبین سرم
عصبی، عضلانی و اسکلتی: درد عضلات و استخوان ها، درد عضلانی، ضعف
تنفسی: تنگی نفس، سرفه
متفرقه: درد ناشی از تومور
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
قلبی عروقی: درد قفسه سینه، اختلال عملکرد سیستولی بطن چپ، ترومبوز وریدی، ایسکمی، سکته قلبی، طولانی شدن فاصله ی QT در الکتروکاردیوگرام، ورم صورت، حملات ایسکمی گذرا
سیستم اعصاب مرکزی: بی خوابی، اختلال صدا، لرز
پوستی: راش پوستی، دپیگمانته شدن پوست، خشکی پوست، بیماری ناخن
غدد درون ریز و متابولیسم: کم کاری تیروئید
گوارشی: سوء هاضمه، خونریزی مقعدی، فیستول گوارشی، سوراخ شدن دستگاه گوارش
ادراری تناسلی: پیدایش پروتئین در ادرار، خون در ادرار
هماتولوژی و انکولوژی: خونریزی دهان، خونریزی مقعدی
چشمی: تاری دید
تنفسی: خون دماغ، پنوموتوراکس، هموپتزی (خلط خونی)
سایر عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: کاهش کسر تخلیه بطن چپ، بحران فشار خون
سیستم اعصاب مرکزی: سندرم لكوانسفالوپاتی خلفی برگشت پذیر
هماتولوژی و انکولوژی: سندروم اورمیک همولیتیک ، عفونت نوتروپنی، پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک (TTP)
کبدی: سمیت کبدی، سمیت شدید کبدی
عفونی: عفونت شدید
عصبی، عضلانی و اسکلتی: درد مفاصل، اسپاسم عضلانی
تداخلات دارویی پازوپانیب
*مشخصات کلی تداخلات:
– سوبسترای CYP3A4
– سوبسترای P-gp
-مهارکنندهی CYP2C8 (ضعیف)
-مهارکنندهی CYP2D6 (ضعیف)
-مهارکنندهی CYP3A4 (ضعیف)
– تشدید اثرات ضد پلاکت و ضد انعقاد
– حساس به pH معده (تداخل با داروهایی که pH معده را تغییر می‌دهند، بررسی شود.)
-افزایش خطر خونریزی و آسیب به مخاط گوارشی
-افزایش حذف هورمون‌های تیروئیدی از بدن
-تشدید اثرات افزاینده فشارخون
-تشدید سمیت کلیوی
-افزایش فاصله QT (بسته به شرایط)
تداخلات رده X (پرهیز):
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، مهارکننده‌های BCRP/ABCG2، کلادریبین، کانیواپتان، القاکننده‌های قوی CYP3A4، فوزیدیک اسید (سیستمیک)، آب گریپ‌فروت، آنتاگونیست های گیرنده هیستامینی H2، ایدلالیسیب، فراورده‌های ایرینوتکان، لاپاتینیب، لاسمیدیتان، ناتالیزومب، مهارکننده‌های P-gp/ABCB1، پیمکرولیموس، پیموزاید، مهارکننده‌های پمپ پروتون، تاکرولیموس (موضعی)، اوپاداسیتینیب، واکسن (زنده)، وکسیلاپرویر
کاهش اثرات داروها توسط پازوپانیب:
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، تست پوستی کوکسیدیوئید ایمیت، نیوولومب، پیدوتیمود، سیپولوسل-تی، واکسن آبله و آبله میمونی (زنده)، ترتوموتید، واکسن (زنده)، واکسن (غیرفعال)
کاهش اثرات پازوپانیب توسط داروها:
آنتی‌اسیدها، القاکننده‌های متوسط و قوی CYP3A4، دابرافنیب، دفراسیروکس، اکیناسه، اردافیتینیب، آنتاگونیست های گیرنده هیستامینی H2، ایووسیدنیب، القاکننده‌های P-gp/ABCB1، مهارکننده‌های پمپ پروتون، ساریلومب، سیلتوکسیمب، توسیلیزومب
افزایش اثرات داروها توسط پازوپانیب:
باریسیتینیب، مشتقات بیس‌فسفونات ها، دوفتیلید، فینگولیمود، هالوپریدول، فراورده‌های ایرینوتکان، لمبورکسانت، لومیتاپید، ناتالیزومب، نیمودیپین، پیموزاید، اوزانیمود، عوامل طولانی کننده‌ی فاصله QT (بیشترین خطر)، رپاگلینید، ساسیتوزومبگویتکان، سیپونیمود، توفاسیتینیب، تریازولام، آبروگپنت، اوپاداسیتینیب، واکسن (زنده)، وینفلونین
افزایش اثرات پازوپانیب توسط داروها:
آپرپیتانت، مهارکننده‌های BCRP/ABCG2، کلادریبین، کلوفازیمین، کانیواپتان، مهارکننده‌های متوسط وقوی CYP3A4، دنوزومب، دوولیسیب، اردافیتینیب، فوس آپرپیتانت، فوس نتوپیتانت، فوزیدیک اسید (سیستمیک)، آب گریپ‌فروت، ایدلالیسیب، اینبلیزومب، لاپاتینیب، لاروترکتینیب، لاسمیدیتان، میفپریستون، نتوپیتانت، اوکرلیزومب، پالبوسیکلیب، مهارکننده‌های P-gp/ABCB1، پیمکرولیموس، روفلومیلاست، سیمواستاتین، سولریامفتول، استریپنتول، تاکرولیموس (موضعی)، تافامیدیس، تولواپتان، تراستوزومب، وکسیلاپرویر
تداخل با غذا:
در صورت مصرف همراه غذا AUC دارو افزایش (دوبرابر) می یابد.
آب گریپ‌فروت ممکن است غلظت و اثرات پازوپانیب را افزایش دهد.
راهکار: دارو با معدهی خالی و یک ساعت قبل یا 2 ساعت پس از غذا مصرف شود.
توصیه به مصرف غذا و مایعات به میزان کافی شود (مگر در شرایطی که بیمار محدودیت در مصرف مایعات داشته باشد).
ازمصرف همزمان با آب گریپ‌فروت خودداری شود.
هشدار ها پازوپانیب
1- پیش از شروع درمان، انجام تست بارداری در زنان متاهلی که در سنین باروری می باشند، الزامی است.
2- عملکرد کبدی بیمار (آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، بیلی روبین) در ابتدای درمان، در هفته های 3، 5، 7 و 9 و در ماه های 3 و 4 و پس از ماه 4 به صورت دوره ای ارزیابی شود (در صورت نیاز بالینی به صورت متناوب تر پایش گردد).
3- آنالیز ادرار برای بررسی میزان پروتئین در ادرار در ابتدای درمان و سپس به صورت دوره ای انجام گیرد.
4- الکترولیت های سرم (مانند کلسیم، منیزیم، پتاسیم)، پروتئین ادرار 24 ساعته (در صورت نیاز بالینی) ارزیابی گردد.
5- فشارخون بیمار در ابتدای درمان، طی 1 هفته پس از شروع یا تغییر درمان و سپس به صورت دوره ای پایش شود.
6- عملکرد تیروئید بیمار (TSH و T4 در ابتدای درمان و TSH هر 8-6 هفته در طول درمان) پایش شود.
7- کسر تخلیه بطن چپ (در صورت خطر بروز اختلال عملکرد قلب) و الکتروکاردیوگرام در ابتدای درمان و سپس به صورت دوره ای ارزیابی گردد.
8- بیمار از لحاظ بروز علایم سوراخ شدگی یا فیستول گوارشی، اسهال، افزایش یا کاهش سطح قندخون، حوادث ترومبوتیک وریدی/ شریانی، آمبولی ریوی، بیماری یا پنومونی بینابینی ریوی، عفونت، نارسایی قلبی، پرفشاری خون و تغییرات نورولوژی پایش شود و در صورت نیاز تنظیم دوز صورت گیرد.
– ضرورت مصرف منظم دارو و تکمیل دوره درمان به بیمار گوشزد شود.
