لووفلوگزاسین Levofloxacin

لووفلوکساسین چیست؟
لووفلوکساسین یک آنتی بیوتیک وسیع الطیف است که از تکثیر باکتری جلوگیری می کند به همین دلیل جزء دسته باکتریوستاتیک ها طبقه بندی می شود.

(قرص تاوالوسین محصول شرکت تهران شیمی)

(ویال لووفلوکساسین محصول شرکت تهران شیمی)

لووفلوکساسین اثرات ضد میکروبی دارد و برای جلوگیری از مقاومت میکروبی فقط باید با تجویز پزشک مصرف شود. این دارو بر روی ویروس ها بی تاثیر است بنابر این برای سرماخوردگی های ویروسی و آنفلوانزا داروی مناسبی نیست. 

توصیه های مصرف لووفلوکساسین
فرم خوراکی لووفلوکساسین بهتر است با معده خالی یک ساعت قبل و یا دو ساعت بعد از غذا مصرف شود. معمولا یک بار در روز و با یک لیوان پر آب بلعیده می شود.
مصرف هم زمان لووفلوکساسین با روی- کلسیم – منیزیم و سایر فلزات باعث کاهش جذب دارو می شود بنابراین شربت های آنتی اسید – لبنیات – مولتی ویتامین های مینرال حداقل با دو ساعت فاصله زمانی باید مصرف شوند.
برای اطلاع از سایر تداخلات احتمالی با پزشک یا داروساز مشورت کنید.
برای جلوگیری از فراموشی و افزایش اثربخشی، بهتر است قرص لووفلوکساسین هر روز در زمان مشخص مصرف شود. دوره درمان با این دارو را کامل کنید حتی اگر علائم بیماری برطرف شده باشد.

عوارض جانبی لووفلوکساسین
تهوع – اسهال – سردرد – گیجی و حساسیت به نور از عوارض معمولی این دارو است. ولی در صورتی که علائم غیر متعارفی مانند خونریزی – کاهش شدید حجم ادرار – تیره شده رنگ ادرار یا مدفوع – زرد شدن پوست یا چشم ایجاد شد دارو را قطع کنید و به پزشک اطلاع دهید. 
در صورت بروز اسهال شدید و غیر قابل کنترل پس از مصرف دوره های طولانی مدت لووفلوکساسین ممکن است ناشی از تغییر در میکروب های طبیعی دستگاه گوارش باشد که لازم است پیگیری شود.

Reference: www.webmd.com

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف لووفلوگزاسین

آنتی بیوتیک وسیع الطیف (کربوکسی کینولون فلوئورینه).
الف- سینوزیت ماگزیلاری حاد ایجاد شده توسط گونه های فعال استرپتوکوکوس پنومونیه، موراکسلا کاتارالیس یا هموفیلوس آنفلوآنزا:
ب- برونشیت مزمن باکتریال ایجاد شده توسط استافیلوکوک اورئوس، استرپتوکوکوس پنومونیه، موراکسلا کاتارالیس یا هموفیلوس آنفلوآنزا، هموفیلوس پارا آنفلوآنزا، کلبسیلاپنومونیه، کلامیدیا پنومونیه، لژیونلا پنومونیه و مایکوپلاسما پنومونیه.
ج- عفونت پوستی یا ساختمان های پوست بدون عارضه خفیف تا متوسط ناشی از استافیلوکوک اورئوس یا استرپتوکوک پیوژن
د- پروستاتیت باکتریال مزمن ناشی از اشرشیاکلی، انتروکوکوس فاسیالیس و یااستافیلوکوکوس اپیدرمیس
ه- عفونت دستگاه ادراری عارضه دار خفیف تا متوسط ناشی از انتروکوکوس فاسیالیس، اشرشیاکلی، کلبسیلاپنومونیه، پروتئوس میرابیلیس، پسدوموناس آئروژینوزا
و- پیلونفریت حاد خفیف تا متوسط ناشی از اشرشیاکلی
ح- عفونت پوستی یا ساختمان های پوست عارضه دار ناشی از استافیلوکوک اورئوس حساس به متی سیلین، استرپتوکوک پیوژن یا پروتئوس میرابیلیس
ط- پنومونی اکتسابی از جامعه ناشی از گونه های استرپتوکوک حساس به پنی سیلین، هموفیلوس آنفلوآنزا، هموفیلوس پارا آنفلوآنزا، مایکوپلاسما پنومونیه
ی- آنتراکس
ک- اسهال مسافرتی
ل-پیشگیری از اسهال مسافرتی
م-عفونت های چشمی

مکانیسم اثر لووفلوگزاسین

دارو سبب مهار DNA gyrase باکتری های حساس می شود.

فارماکوکینتیک لووفلوگزاسین

میزان پلاسمایی دارو پس از مصرف به فرم خوراکی قابل مقایسه با فرم تزریق وریدی است و بنابراین هر دو روش استفاده قابل جایگیزینی با یکدیگر است. نیمه عمر دفعی دارو 6-8 ساعت می باشد.

عوارض جانبی لووفلوگزاسین

*
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
قلبی عروقی: درد قفسه سینه، ادم
سیستم اعصاب مرکزی: سردرد، بی خوابی، سرگیجه
پوستی: راش پوستی، خارش
گوارشی: تهوع، اسهال، یبوست، درد شکمی، سوء هاضمه، استفراغ
ادراری تناسلی: واژینیت
عفونت: کاندیدیاز
موضعی: واکنش محل تزریق
تنفسی: تنگی نفس

تداخلات دارویی لووفلوگزاسین

مشخصات کلی تداخلات:
– تحت تاثیر تاخیر در تخلیه ی معده
– تغییر در فلور نرمال دستگاه گوارش
– اتصال به پلیمر/ رزین‌های باند شونده آنیونی
– اتصال به کاتیون‌های چند ظرفیتی
– تشدید هایپرگلیسمی
– تشدید هیپوگلیسمی
– اختلال در پاسخ ایمنی در برابر عوامل باکتریایی
– کاهشآستانه تشنج
– تشدید حساسیت به نور
– افزایش فاصله QT (شناخته‌شده)

تداخلات رده X (پرهیز):
آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، آمیودارون، ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن وبا، فکسینیدازول، نادیفلوکساسین، پیموزاید، داروهای آنتی آریتمی کلاس IA طولانی کننده فاصله QT (بیشترین خطر)، داروهای آنتی آریتمی کلاس III طولانی کننده فاصله QT (بیشترین خطر)، استرانسیوم رانلات

افزایش اثرات داروها توسط لووفلوکساسین (سیستمیک):
داروهای کاهنده قند خون، آمینولوولینیک اسید (سیستمیک، موضعی)، آمیودارون، دلامانید، دمپریدون، هروئین، متادون، پورفیمر، داروهای ضدافسردگی طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)، داروهای ضد سایکوز طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)، داروهای آنتی آریتمی کلاس IA طولانی کننده فاصله QT (بیشترین خطر)، داروهای آنتی آریتمی کلاس III طولانی کننده فاصله QT (بیشترین خطر)، مهارکننده‌های کیناز طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)، عوامل متفرقه طولانی کننده فاصله QT (بیشترین خطر)، مهارکننده‌های متوسط CYP3A4 طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)، آنتی‌بیوتیک‌های کینولونی طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)، مهارکننده‌های قوی CYP3A4 طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)، تاکرولیموس (سیستمیک)، وارنیکلین، ورتپورفین، آنتاگونیست های ویتامین کا

افزایش اثرات لووفلوکساسین (سیستمیک) توسط داروها:
آمی سولپرید (خوراکی)، آمفتامین‌ها، کورتیکواستروئیدها (سیستمیک)، دلامانید، فکسینیدازول، هالوپریدول، متیل فنیدات، نادیفلوکساسین، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، اندانسترون، پنتامیدین (سیستمیک)، پیموزاید، پروبنسید، مهارکننده‌های کیناز طولانی کننده فاصله QT (بیشترین خطر)، عوامل متفرقه طولانی کننده فاصله QT (خطر متوسط)

کاهش اثرات داروها توسط لووفلوکساسین (سیستمیک):
داروهای کاهنده قند خون، ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن ب.ث.ژ (ایمنی‌زایی)، واکسن وبا، دیدانوزین، لاکتوباسیلوس و استریول، مایکوفنولات، سدیم پیکوسولفات، واکسن حصبه

کاهش اثرات لووفلوکساسین (سیستمیک) توسط داروها:
آنتی‌اسید، نمک‌های کلسیم، دیدانوزین، نمک‌های آهن، لانتانیم، نمک‌های منیزیم،، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، د، ای، کا و فولات و آهن)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ و ای، فاقد آهن)، کیناپریل، سولامر، استرانسیوم رانلات، سوکرالفیت، نمک‌های روی

تداخل با غذا:
مصرف همراه با غذا زمان رسیدن به پیک غلظت را 1 ساعت به تأخیر می‌اندازد و غلظت ماکسیمم را برای قرص و محلول خوراکی به ترتیب 14% و 25% کاهش می‌دهد.
راهکار: قرص ممکن است بدون توجه به غذا مصرف شود.
محلول خوراکی باید حداقل 1 ساعت قبل یا دو ساعت پس از غذا مصرف شود.

هشدار ها لووفلوگزاسین

-افزایش ریسک التهاب و پارگی تاندون مخصوصا در سالمندان
-موجب تشدید خستگی عضلات در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس می گردد.
-احتیاط مصرف در صورت علائم یا شرایط زیر: واکنش های پوستی حساسیتی، سمیت کلیوی یا کبدی، نوروپاتی محیطی، اثرات CNSمانند تشنج، عصبانیت، گیجی و اختلالات تشنج، حساسیت به نور، هایپوگلایسمی کشنده، کولیت، عفونت های قارچی یا باکتریایی، نتایج مثبت کاذب تست های ادراری اعتیاد به مخدرها، سوزاک.
-در بچه ها احتمال اختلالات عصبی-عضله ای وجود دارد

توصیه های دارویی لووفلوگزاسین

-قرص را بطور کامل ترجیحا با معده خالی و با یک لیوان پر آب ببلعید و از خرد کردن یا جویدن آن خودداری کنید.
-از مصرف همزمان دارو با شربت های ضد اسید معده بپرهیزید.
-در صورت مصرف لبنیات، دارو ها و مکمل های حاوی منیزیم، کلسیم، آهن و آلمینیوم، 4ساعت قبل یا 4ساعت بعد مصرف این دارو آنها را مصرف کنید.
-تا ۲ ساعت پس از مصرف دارو از رانندگی و سایر فعالیتهایی که به تمرکز و هوشیاری کامل نیاز دارند خودداری کنید.
-مصرف اب و مايعات بدون کافئین به اندازه ی مناسب در دوره ی مصرف اين دارو لازم است.
-از آنجا که طی درمان با این دارو حساسیت بدن شما به نور بیشتر خواهد شد، تا حد ممکن از قرارگرفتن در معرض نور مستقیم خودداری کنید و از کرم ضدافتاب، پوشش مناسب و عینک آفتابی استفاده کنید.
-در صورت احساس کشیدگی، گرفتگی یا درد شدید عضلات و درد مفاصل، به پزشک مراجعه کنید.
-در صورتی که مبتلا به بیماری میاستنی گراویس یا هرگونه مشکل در عضلات و تاندون ها هستید، حتما به پزشک خود یادآوری کنید.
-در صورت نیاز به هرگونه واکسیناسیون پزشک را از مصرف این دارو مطلع کنید.
-درصورتی که مبتلا به دیابت هستید قند خون خود را به صورت دوره ای وبا دقت بیشتری کنترل کنبد.
-در صورت مشاهده ی علائم التهاب شدید پوست، دهان يا چشم، مصرف دارو را قطع و فورا به پزشك مراجعه كنيد.
-اسهال آبکی طولانی مدت همراه با دل پیچه و تا چند هفته پس از درمان، ممکن است از عوارض نادر این دارو باشد. از خوددرمانی پرهیز کنید.