طبق قوانین سازمان غذا و دارو، فروش محصولات دارویی به صورت حضوری می باشد جهت دریافت اطلاعات بیشتر با شماره 09334445543 تماس حاصل فرمایید.
ملوکسیکام چه دارویی است؟
ملوکسیکام به دسته ای از داروها به نام داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی تعلق دارد و در دراز مدت می‌تواند التهاب و درد را کاهش دهد.
ملوکسیکام با کاهش التهاب و تسکین درد به بهبود وضعیت بیمار کمک می کند.
ملوکسیکام در چه مواردی استفاده می شود؟
از آنجا که که قرص ملوکسیکام می‌تواند در دراز مدت التهاب و درد بیماران را کاهش دهد، در تسکین دردهای مزمن مانند درد روماتوئید آرتریت و سایر دردهاي مفصلي مزمن كاربرد دارد.
علاوه بر این، در درمان کوتاه مدت دردهای استخوانی و مفصلی نیز می تواند موثر واقع شود.
ملوکسیکام چگونه کار می کند؟
ملوکسیکام با کاهش موادی در بدن که باعث التهاب، درد و تب می شود، عمل می کند.
ضددرد ملوکسیکام با مسدود کردن اثر آنزیم سیکلوکسیژناز، منجر به کاهش ساخت ماده ای شیمیایی به نام پروستاگلاندين در بدن می شود که مسئول ایجاد درد و التهاب در ناحیه ی آسیب دیده است.در نتیجه با مهار آنزیم های سکلوکسیژناز و کاهش تولید پروستاگلاندين،درد و التهاب کاهش می یابد.
نام‌های دیگر ملوکسیکام
ممکن است ملوکسیکام را با نام‌های تجاری آن از جمله موبیک، موبیفارم، ملوکسیب، ملوکاکس، روماتوبیک، ملوکسیفار و…بشناسید.
آیا برای کمردرد می توان ملوکسیکام مصرف کرد؟
بله، در صورتی که علت کمر درد شما توسط پزشک تشخیص داده شود، می‌توان از ملوکسیکام برای کمردرد و سایر بیماری های اسکلتی- عضلانی استفاده کرد. امادر صورتی که کمر درد مزمن دارید، پیش از تشخیص پزشک، از خود درمانی طولانی مدت با ملوکسیکام خودداری کنید.
آیا ملوکسیکام شل کننده عضلات است؟
خیر، ملوکسیکام یک داروی ضدالتهاب و مسکن است که اگر چه می‌تواند التهاب و درد را کاهش می دهد، اما به عنوان داروی شل کننده عضلانی عمل نمی کند.
چه مدت طول می کشد تا ملوکسیکام اثر کند؟
اثر کوتاه مدت قرص ملوکسیکام در تسکین درد و التهاب ممکن است در عرض چند ساعت مشاهده شود، اما اثرات ضدالتهابی کامل آن ممکن است پس از چند روز نمایان شود.
در دردهای حاد و ناگهانی به دلیل شروع اثر آهسته، سایر داروهای مسکن خوراکی (NSAIDs) به طور کلی به ملوکسیکام ترجیح داده می شوند. با این حال، برخی از متخصصان برای مدیریت درد پس از برخی عمل های جراحی نیز از ملوکسیکام استفاده می کنند.
نکات مهم پيش از مصرف ملوکسیکام
_در صورت سابقه ی آسم، حساسیت، زخم معده یا دوازدهه و بیماری های گوارشی(مانند کرون)، بیماری قلبی یا عروقی، لوپوس،مشکلات کبدی، کلیوی و سایر موارد به پزشک خود اطلاع دهید.
_در صورتی که سابقه ی فشار خون بالا و يا وجود لخته در عروق، فشارخون و كلسترول بالا دارید، پزشک خود را مطلع نمایید.
-از آنجا که این دارو می تواند در عملکرد داروهای دیگر در بدن اختلال ایجاد کند لازم است پیش از شروع مصرف لیستی از کلیه ی داروهای مصرفی خوددر اختیار پزشک یا داروساز قرار دهید.
_در صورت سابقه ی حساسیت به داروهای ضد درد (مانند آسپرین، ناپروکسن، ایندو متاسین و ایبوبروفن و…)به پزشک خود اطلاع دهید.
-در صورتی که سیگاری هستید، به پزشک خود اطلاع دهید.
نحوه ی صحیح مصرف ملوکسیکام
-در صورت مصرف طولانی مدت دارو را دقيقاً طبق تجویز پزشک مصرف نمایید.اما عموماً دستور مصرف این دارو بصورت ۱قرص ۷.۵ یا ۱۵ میلی گرم در روز می باشد.
-قرص را بطور کامل همراه با یک لیوان آب ببلعید. مصرف این دارو همراه با غذا به کاهش عوارض گوارشی ناشی از مصرف آن کمک می نماید.
-در صورت فراموشی یک نوبت مصرف دارو، از مصرف نوبت فراموش شده صرف نظر نمایید و نوبت بعدی را طبق برنامه مصرف نمایید. به هیچ وجه مقدار دارو در یک نوبت را دوبرابر ننمایید.
توصیه های داروی ملوکسیکام
-در صورتی که مصرف این دارو برای مدت طولانی توسط پزشک به شما توصیه شده است، تحت نظر پزشک خود بمانید تا پیشرفت درمانی شما بررسی گردد.در صورتی که نیاز به مصرف طولانی مدت این دارو دارید،پزشک می تواند همراه آن، دارو های محافظت کننده از معده تجویز نماید تا عوارض کاهش یابد.
-مصرف داروبطور منظم در ساعت مشخصی از روز می تواند باعث زودتر رسیدن به اثر درمانی مطلوب گردد.
_در صورتی که مبتلا به آسم می باشید ،ممکن است علائمی مانند خس خس سینه و مشکل تنفسی در شما با مصرف این دارو تشدید شود.در صورت بروز این عوارض ،این دارو را قطع نمایید و به پزشک خود مراجعه نمایید.
- در صورتی که قصد عمل جراحی یا درمان دندانپزشکی را دارید به پزشک خود در مورد مصرف این دارو اطلاع دهید.
مصرف ملوکسیکام در بیماران قلبی
استفاده از ملوکسیکام یا هر داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID)، از جمله داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن، در افراد مبتلا به بیماری قلبی باید با احتیاط انجام شود. این داروها می توانند خطر حوادث قلبی عروقی مانند حمله قلبی یا سکته را افزایش دهند.اگر مشکل قلبی یا هر گونه بیماری قلبی عروقی دارید، بسیار مهم است که در مورد استفاده از ملوکسیکام یا سایر ضددرد ها با پزشک خود صحبت کنید تا داروی مسکن مناسب بر اساس وضعیت سلامتی و نیازهای خاص فردی شما را پیشنهاد کند.
مصرف ملوکسیکام در بیماران دیابتی
داروهای ضددرد مانند ملوکسیکام، می توانند بر متابولیسم گلوکز تأثیر بگذارند و ممکن است با داروهایی که معمولاً توسط افراد دیابتی استفاده می شود، تداخل داشته باشند.به همین دلیل بیماران دیابتی که ملوکسیکام مصرف می کنند باید به طور مرتب سطح گلوکز خون خود را کنترل کنند. همچنین در صورت مصرف طولانی مدت ملوکسیکام، نظارت منظم بر عملکرد کلیه مهم است.
عوارض جانبی ملوکسیکام چیست؟
_علائم گوارشی مانند سوء هاضمه ،سوزش سردل،معده درد و… از علائم شایع داروهای NSAIDs می باشد که برای کاهش آنها مصرف دارو پس از غذا توصیه می شود.در صورت ادامه دار شدن این عوارض با پزشک خود مشورت نمایید.
_احساس تهوع ناشی از این دارو با مصرف وعده های غذایی سبک و پرهیز از غذاهای پرچرب و پرادویه کاهش می یابد.
-جهت بهبود اسهال ناشی از مصرف این دارو،مصرف وعده های غذایی ساده و مایعات به مقدار کافی توصیه می شود.
-در صورت بروز یبوست، رژیم سرشار از فیبر(میوه و سبزیجات) و مصرف مایعات به اندازه ی کافی توصیه می شود.
_ در صورت مشکلات تنفسی و هرگونه علائم حساسیت دارویی (مانند ورم صورت و دهان) به پزشک خود مراجعه نمایید.
_در صورت مشاهده دفع خون یا مدفوع تیره، استفراغ حاوی خون یا شکم درد شدید، مصرف دارو را قطع و به پزشک خود مراجعه نمایید.
-در صورت بروز سردرد، سرگیجه یا گیجی شدید، تغییرات خلق و خو، اختلال در خواب، زنگ زدن گوش در مدت درمان با این دارو، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.
ملوکسیکام و جراحی دندان
حداقل ۳الی ۴روز پیش از انجام جراحی دندان، از مصرف ملوکسیکام خودداری کنید.
ملوکسیکام و خطر خونریزی گوارشی
بیماران مسن در معرض خطر بالای عوارض جانبی مسکن‌هایی همچون ملوکسیکام هستند. تا ۶۰ درصد از بیماران مسن ممکن است دچار زخم معده و/یا خونریزی بدون علامت شوند. به همین دلیل استفاده از کمترین دوز موثر برای کوتاه ترین دوره ممکن در افراد بالای ۶۵سال توصیه می شود.
آیا ملوکسیکام می تواند باعث افزایش وزن شود؟
افزایش وزن از عوارض جانبی رایج ملوکسیکام نیست.
آیا می‌توان ملوکسیکام را با ایبوپروفن یا ژلوفن مصرف کرد؟
ترکیب ملوکسیکام با سایر NSAIDهای خوراکی همچون ایبوپروفن، به دلیل افزایش خطر عوارض جانبی جدی از جمله خونریزی گوارشی، توصیه نمی شود.
آیا ملوکسیکام را می توان با معده خالی مصرف کرد؟
اگر چه ملوکسیکام را می‌توان بدون توجه به وعده‌های غذایی مصرف کرد اما توصیه می‌شود همراه با غذا یا شیر مصرف شود تا خطر ناراحتی معده و خونریزی گوارشی کاهش یابد.
آیا مصرف طولانی مدت ملوکسیکام بی خطر است؟
اگرچه ملوکسیکام در موارد دردهای مزمن به کار می‌رود اما مصرف طولانی مدت آن با توجه به عوارض جانبی احتمالی، به ویژه بر سیستم گوارشی و قلبی عروقی، باید حتماً تحت نظر یک پزشک باشد.
آیا می توان در دوران بارداری از ملوکسیکام استفاده کرد؟
توصیه می‌شود از مصرف این دارو از هفته ۲۰به بعد بارداری اجتناب شود مگر اینکه ضرورت داشته باشد و پزشک تجویز کند.
بر اساس اطلاعات موجود، مسکن‌هایی مانند ملوکسیکام را می توان در سه ماهه اول و دوم بارداری، در مادران مبتلا به بیماری های روماتیسمی و اسکلتی عضلانی ادامه داد اما تجویز در سه ماهه سوم توصیه نمی شود.
افراد باردار باید قبل از استفاده از ملوکسیکام، با پزشک خود مشورت کنند.
مصرف چه داروهایی با ملوکسیکام تداخل دارد؟
ملوکسیکام، نیز می‌تواند با داروهای مختلف تداخل داشته باشد و به طور بالقوه منجر به افزایش عوارض جانبی یا کاهش اثربخشی یک یا چند دارو شود.تداخلات مهم ملوکسیکام که باید در نظر داشته باشید:
-سایر داروهای ضدالتهاب و درد (مسکن‌ها)، خطر خونریزی گوارشی و سایر عوارض جانبی ملوکسیکام را افزایش می‌دهند.به همین دلیل باید از مصرف همزمان چندین داروی ضددرد باهم خودداری کنید مگر اینکه توسط پزشک تجویز شود.
-ضد انعقادها (مانند وارفارین) و داروهای ضد پلاکت (مانند آسپرین، کلوپیدوگرل)، برخی داروهای ضدافسردگی خطر خونریزی را افزایش می‌دهند. پس نظارت دقیق بر پارامترهای انعقادی و تنظیم دوز ضد انعقاد ممکن است ضروری باشد.
-داروهای قلبی مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II (ARB)
-ادرارآورها
-سیکلوسپورین و تاکرولیموس، خطر سمیت کلیوی (آسیب کلیه)را افزابش می‌دهند.عملکرد کلیه باید به دقت کنترل شود و ممکن است نیاز به تنظیم دوز داشته باشد.
-متوترکسات(جهت احتیاط توصیه می شود سطح متوترکسات به دقت کنترل شود.)
-لیتیوم(نظارت منظم بر سطح لیتیوم و تنظیم دوز مجدد ممکن است ضروری باشد.)
-آنتی بیوتیک های کینولونی (مانند سیپروفلوکساسین)به دلیل افزایش خطر تشنج، باید با احتیاط به ویژه در افراد با سابقه تشنج که ملوکسیکام مصرف می‌کنند، توصیه شوند.
آیا ملوکسیکام با داروهای فشار خون تداخل دارد؟
ملوکسیکام ممکن است با برخی از داروهای فشار خون تداخل داشته باشد، بنابراین بسیار مهم است که پزشک و داروساز خود را از تمام داروهایی که مصرف می کنید مطلع کنید.
چند قرص ملوکسیکام در روز می‌توانم استفاده کنم؟
حداکثر یک قرص ۷/۵یا ۱۵ میلی گرم ملوکسیکام در روز می‌توانید مصرف کنید.در مورد مقدار مصرف مجاز با توجه به شرایط فردی خود، با پزشک صحبت کنید.
از چه سنی می‌توان ملوکسیکام مصرف کرد؟
کودکان و نوجوانان با وزن بالای ۶۰کیلوگرم می‌توانند در صورت صلاحدید پزشک ۷/۵میلی‌گرم روزانه ملوکسیکام مصرف کنند.
افراد مسن نیز بیشتر در خطر عوارض دارویی و خونریزی گوارشی قرار دارند همچنین عوارض جانبی عصبی مانند گیجی، بی قراری و توهم ممکن است حتی با دوزهای کمتر در بیماران مسن رخ دهد(خانم ها در خطر بیشتری هستند). به همین دلیل باید از دوزهای پایین ملوکسیکام تحت نظر پزشک استفاده کنند.
اطلاعات تخصصی
موارد مصرف ملوکسیکام
-استئوآرتریت
-درد، حاد(تزریقی)؛ درد متوسط تا شدید در بزرگسالان
-روماتوئید آرتریت
-آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (JIA)؛ کودک و نوجوان بالای ۶۰کیلوگرم
-نقرس، درمان (حملات حاد) (بدون برچسب)
ملوکسیکام یک مشتق اکسی کام است و یک داروی NSAID که در درمان دردهای مزمن اسکلتی-عضلانی، آرتریت روماتوئید، استئوآرتریت و همچنین درمان علامتی کوتاه مدت در حملات حاد نقرس (به صورت بدون برچسب) استفاده می شود.
این دارو احتمالاً با مکانیسم های متنوعی به کاهش التهاب و عوارض ناشی از آن کمک می‌کند.
ملوکسیکام به صورت قرص و کپسول خوراکی ۷/۵ و ۱۵ میلی‌گرمی، محلول تزریقی و قرص بازشونده در دهان عرضه می‌شود.
مکانیسم اثر ملوکسیکام
ملوکسیکام به صورت برگشت پذیر آنزیم های سیکلواکسیژناز 1 و 2 (COX-1 و 2) را مهار می کند و بدین وسیله منجر به کاهش تشکیل پیش سازهای پروستاگلاندین می شود. این دارو دارای خواص ضد تب، ضد درد و ضد التهابی است.
سایر مکانیسم‌های پیشنهادی که به طور کامل مشخص نشده‌اند (و احتمالاً به درجات مختلف به اثر ضد التهابی کمک می‌کنند)، شامل مهار کموتاکسی، تغییر فعالیت لنفوسیت‌ها، مهار تجمع/فعال‌سازی نوتروفیل و کاهش سطح سایتوکاین‌های پیش التهابی است.
فارماکوکینتیک ملوکسیکام
متابولیسم: کبدی توسط CYP2C9 و CYP3A4(مینور)؛ ۴متابولیت غیرفعال
اتصال به پروتئین :حدود ۹۹درصد، اولیه به آلبومین
نیمه عمر حذف: کودکان ۲تا۶سال خوراکی ۱۳/۴ساعت؛۷تا۱۶سال ۱۲/۷ساعت؛ بزرگسالان تزریقی ۲۴ساعت؛ خوراکی ۱۵تا۲۲ساعت
زمان رسیدن به پیک: تزریقی ۰/۱۲ ±۰/۰۴ ساعت، خوراکی اولیه در ۲ساعت(کپسول)؛ ۴تا۵ساعت(قرص)؛ ۴تا۱۲ساعت(قرص بازشونده در دهان-با مصرف همراه غذا بیشتر می‌شود)؛ ثانویه حدود ۸ساعت(کپسول)؛ ۱۲تا۱۴ساعت(قرص)
دفع:ادرار (عمدتاً به صورت متابولیت های غیرفعال؛ کمتر از یک درصد داروی بدون تغییر)؛ مدفوع (عمدتاً به عنوان متابولیت های غیرفعال؛ ۱/۶ درصد داروی بدون تغییر)
منع مصرف ملوکسیکام
-حساسیت به ملوکسیکام یا هر جزء فرمولاسیون
-سابقه آسم، کهیر یا سایر واکنش های آلرژیک پس از مصرف آسپرین یا سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی
-استفاده در زمینه جراحی بای پس عروق کرونر
-فنیل کتونوری (فقط بازشونده در دهان)
-نارسایی کلیوی متوسط تا شدید که به دلیل کاهش حجم مایعات در معرض خطر نارسایی کلیوی هستند (تزریقی)
-بارداری (سه ماهه سوم و شروع هفته ۳۰)
-شیر دهی
-نارسایی شدید کنترل نشده قلبی
-زخم گوارشی فعال یا اخیر
-خونریزی فعال دستگاه گوارش
-خونریزی عروق مغزی یا سایر اختلالات خونریزی دهنده
-بیماری التهابی روده (بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو)
-نارسایی شدید کبدی یا بیماری فعال کبدی
-نارسایی شدید کلیوی (کلیرانس کراتینین [CrCl] کمتر از ۳۰ میلی لیتر در دقیقه یا بدتر شدن بیماری کلیوی
-هیپرکالمی مشخص شده
-کودکان زیر 18 سال کمتر از ۶۰کیلو
-اختلالات ارثی نادر که ممکن است با مواد جانبی دارو ناسازگار باشد
موارد احتیاط:
-بارداری کمتر از ۳۰هفته
-افراد مسن و کم توان
-نقص کبدی
-نقص کلیوی
-متابولیسم ضعیف CYP2C9
-آسم
-سکته قلبی اخیر
-مشکلات قلبی یا در معرض خطر بیماری قلبی
-فشارخون بالا
-نارسایی احتقانی قلب
-احتباس مایعات
-سابقه خونریزی دستگاه گوارش یا زخم -بیماری‌های التهابی روده
-عفونت هلیکوباکتر پیلوری (استفاده طولانی مدت)
-اختلال انعقادی
-کم آبی بدن و هیپوولمی
-افراد سیگاری
-مصرف الکل
-استفاده طولانی مدت
-در خانم‌‌هایی که برای باردار شدن اقدام می کنند
عوارض جانبی ملوکسیکام
عوارض شایع:
سوء هاضمه، عفونت مجاری ادراری، اسهال، حالت تهوع، عفونت تنفسی فوقانی، ،علائمشبه آنفولانزا، ادم، درد شکمی، سرگیجه، سردرد، کم خونی (استفاده طولانی مدت)، یبوست، استفراغ، خارش، راش، کهیر، اکیموز، تب، ALT یا AST افزایش، احتباس مایعات، وزوز گوش، خواب آلودگی، حساسیت به نور، تاخیر در تخمک گذاری
عوارض جدی:
خونریزی دستگاه گوارش، سوراخ شدن دستگاه گوارش، زخم دستگاه گوارش، سکته قلبی، سکته مغزی،ترومبوآمبولی، افزایش فشارخون، نارسایی احتقانی قلب، نکروز پاپیلاری کلیه، سمیت کلیوی، هیپرکالمی، هیپوناترمی، سمیت کبدی، پانکراتیت، واکنش‌های آنافیلاکتوئید، برونکواسپاسم، درماتیت اکسفولیاتیو، سندرم استیونز-جانسون، نکروز اپیدرمال سمی، حساسیت دارویی با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک، کم خونی، دیسکرازی های خونی، مننژیت آسپتیک
تداخلات دارویی ملوکسیکام
مشخصات کلی تداخلات:
- سوبسترای CYP2C9 (ماژور)
-سوبسترای CYP3A4(مینور)
- نفروپاتی ناشی از داروهای مسکن
- تشدید اثرات ضد پلاکت
- کاهش پرفیوژن یا عملکرد کلیوی
- افزایش خطر خونریزی یا آسیب به مخاط دستگاه گوارش
- تشدید هایپرکالمی
- تشدید اثرات افزاینده فشارخون
- تشدید هیپوناترمی
- کاهش آستانه تشنج
تداخلات رده X (پرهیز):
آبروسیتینیب، آسه‌متاسین، آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، کلسیم پلی استایرن سولفونات، دکس ایبوپروفن، دکس کتوپروفن، فلوکتافنین، کتورولاک (نازال و سیستمیک)، ماسیمورلین، میفامورتید، مورنیفلومات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (انتخابی COX-2)، اوماستاکسین، پلوبیپروفن، فنیل بوتازون، سدیم پلی استایرن سولفونات، تالنیفلومات، تنوکسیکام، اوروکیناز، زالتوپروفن
کاهش اثرات داروها توسط ملوکسیکام:
آلیسکایرن، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، بتابلاکرها، اپلرنون، هیدرالازین، دیورتیک های لوپ، ماسیمورلین، میفامورتید، دیورتیک های نگه‌دارنده پتاسیم، پروستاگلاندین ها (چشمی)، سالیسیلات ها، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، سینکالید، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی
کاهش اثرات ملوکسیکام توسط داروها:
عوامل کمپلکس ساز اسیدهای صفراوی، ایتراکونازول، لوماکافتور و ایواکافتور، سالیسیلات ها
افزایش اثرات داروها توسط ملوکسیکام:
مشتقات 5- آمینوسالیسیلیک اسید، داروهای با خاصیت ضد پلاکت، آلیسکایرن، آمینوگلیکوزیدها، آمینولوولینیک اسید (موضعی و سیستمیک)، داروهای ضد انعقاد، آپیکسابان، بمیپارین، مشتقات بیس‌فسفونات ها، کلسیم پلی استایرن سولفونات، سفالوتین، کلاژناز (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دابیگاتران اتکسیلات، دفراسیروکس، دئوکسی کولیک اسید، دسموپرسین، دکس ایبوپروفن، دیگوکسین، دروسپیرنون، ادوکسابان، انوکساپارین، اپلرنون، هالوپریدول، هپارین، ایبریتومومب تیوکستان، لیتیم، متفورمین، متوترکسات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (انتخابی COX-2)، اوبینوتوزومب، اوماستاکسین، پورفیمر، دیورتیک های نگه‌دارنده پتاسیم، پرالاترکسات، کینولون ها، ریواروکسابان، سالیسیلات ها، سدیم پلی استایرن سولفونات، تاکرولیموس (سیستمیک)، فرآورده‌های تنوفوویر، داروهای ترومبولیتیک، تولپریسون، اوروکیناز، ونکومایسین، ورتپورفین، آنتاگونیست های ویتامین کا
افزایش اثرات ملوکسیکام توسط داروها:
آکالابروتینیب، آسه‌متاسین، الکل (اتیل)، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، کورتیکواستروئید ها (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، مهارکننده‌های متوسط CYP2C9، داساتینیب، دکس کتوپروفن، دیکلوفناک (سیستمیک)، امولسیون‌های چربی (بر پایه روغن ماهی)، فلبیناک، فلوکتافنین، گلوکزآمین، گیاهان (با خاصیت ضد انعقاد/ ضد پلاکت)، ایبروتینیب، اینوترسن، کتورولاک (نازال و سیستمیک)، لیماپروست، دیورتیک های لوپ، لوماکافتور و ایواکافتور، مورنیفلومات، مولتی ویتامین/ فلورید (حاوی ویتامین‌های آ، دی و ای)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای، کا، فولات و آهن)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، ای و بدون آهن)، نفتازون، اسیدهای چرب امگا-3، پلوبیپروفن، پنتوسان پلی سولفات سدیم، پنتوکسی فیلین، فنیل بوتازون، پروبنسید، آنالوگ‌های پروستاسیکلین، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، سلومتینیب، مهارکننده‌های باز جذب سروتونین/ نوراپی نفرین، سدیم فسفات‌ها، تالنیفلومات، تنوکسیکام، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تیپراناویر، تولپریسون، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (آمین نوع سوم)، ویتامین ای (سیستمیک)، وریکونازول، زالتوپروفن، زانوبروتینیب
تداخلات با غذا:
ذکر نشده است.
تداخل با تست‌های آزمایشگاهی:
مصرف ملوکسیکام می‌تواند باعث جواب مثبت کاذب در نسبت آلدوسترون/رنین (ARR) شود.
هشدار ها ملوکسیکام
-داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) باعث افزایش خطر حوادث ترومبوتیک قلبی عروقی جدی، از جمله انفارکتوس میوکارد (MI) و سکته مغزی می شوند که می تواند کشنده باشد. این خطر ممکن است در اوایل درمان رخ دهد و ممکن است با طول مدت استفاده افزایش یابد.
ملوکسیکام در مراحل جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) منع مصرف دارد.
-NSAID ها باعث افزایش خطر عوارض جانبی جدی دستگاه گوارش، از جمله خونریزی، زخم، و سوراخ شدن معده یا روده می شوند که می تواند کشنده باشد. این وقایع می توانند در هر زمانی در حین استفاده و بدون علائم هشدار دهنده رخ دهند. بیماران مسن و بیماران با سابقه قبلی بیماری زخم پپتیک و/یا خونریزی دستگاه گوارش در معرض خطر بیشتری برای رویدادهای جدی دستگاه گوارش هستند.
همانندسایر NSAIDها .
در انگلستان توصیه شده است مصرف ملوکسی کام و دیگر داروهای مهارکننده انتخابی سیکلواکسیژناز2 در بیمارانی که خطر خونریزی گوارشی با مصرف دیگر داروهای غیر انتخابی NSAID داشته اند محدود شود.
-مصرف ملوکسیکام در بیماران مبتلا به آسم حساس به آسپرین منع مصرف دارد. احتمال بروز برونکواسپاسم شدید و کشنده وجود دارد. در بیماران مبتلا به سایر اشکال آسم نیز با احتیاط مصرف شود.
توصیه های دارویی ملوکسیکام
-می توان ملوکسیکام را با یا بدون غذا مصرف کرد اما برای به حداقل رساندن تحریک دستگاه گوارش توصیه می‌شود حتماً همراه با غذا یا شیر مصرف شود.
-قرص بازسونده در دهان ملوکسیکام (ODT) را تا زمانی که آماده مصرف نشده اید از پوشش خود خارج نکنید. با استفاده از دست های خشک، پوشش را جدا کنید. قرص را از داخل فویل به بیرون فشار ندهید بلکه قرص را به آرامی خارج کرده و بلافاصله در دهان یا روی زبان قرار دهید و اجازه دهید تا باز شودو همراه یا بدون نوشیدن مایعات ببلعید.
سوسپانسیون خوراکی ملوکسیکام قبل از مصرف به آرامی تکان داده شود.
-از کمترین دوز موثر برای کوتاه ترین مدت زمان جهت درمان با ملوکسیکام استفاده شود.
-در بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، بیماری گوارشی، نارسایی کلیوی، بیماری مزمن کبدی یا خونریزی هستند، به دلیل خطر بیشتر بروز عوارض جانبی، مصرف ملوکسیکام باید با احتیاط فراوان باشد.
-تجویز ملوکسیکام همراه با یک مهارکننده پمپ پروتون در بیمارانی که در معرض خطر خونریزی گوارشی هستند (به عنوان مثال، مصرف کننده داروی ضد پلاکت یا ضد انعقاد، افراد بالای 60 سال، دوزهای بالای ملوکسیکام) در نظر گرفته شود.
-در افراد مسن به دلیل خطر بیشتر عوارض گوارشی با احتیاط تجویز شود.درمان خوراکی با حداقل دوز موثر شروع شود.
-عملکرد کلیوی و eGFR و CrCl بیمار در صورت مصرف طولانی مدت، بررسی شود. در موارد eGFR کمتر از ۶۰ برای فرم تزریقی و CrCl کمتر از ۲۰ در فرم خوراکی، مصرف ملوکسیکام توصیه نمی‌شود و در بیمارانی که با این eGFR در خطر نارسایی کلیه باشند، منع مصرف دارد.
-در افراد تحت دیالیز با احتیاط و نظارت کامل و حداکثر دوز ۷/۵میلی‌گرم در روز مصرف شود.
-ملوکسیکام تزریقی به صورت بلوس وریدی در عرض ۱۵ثانیه قابل تزریق است.
-ملوکسیکام ممکن است باعث خواب آلودگی، سرگیجه، تاری دید و سایر عوارض عصبی شود که می‌تواند توانایی های جسمی یا ذهنی فرد را مختل کند. بیماران باید در مورد انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری ذهنی دارند (مانند کار با ماشین آلات و رانندگی) احتیاط کنند.
-بیماران تحت درمان طولانی مدت با NSAID ها باید از نظر کم خونی تحت نظر باشند. به ندرت، استفاده از NSAID با دیسکرازی خونی بالقوه شدید (مانند آگرانولوسیتوز، ترومبوسیتوپنی آنمی آپلاستیک) همراه بوده است.
-ارزیابی آنزیم‌های کبدی در مصرف طولانی مدت، انجام شود. واکنش‌های شدید کبدی نادر (گاهی کشنده) (به عنوان مثال، هپاتیت شعله ور، نکروز کبدی و نارسایی کبدی) با استفاده از NSAID ها رخ داده است. در صورت بروز علائم بیماری کبدی یا در صورت بروز تظاهرات سیستمیک، فوراً مصرف ملوکسیکام قطع شود.
-استفاده از NSAID ها ممکن است خطر هیپرکالمی را افزایش دهد(به ویژه در افراد مسن، دیابتی ها، بیماران کلیوی) و در صورت مصرف همزمان با سایر داروهایی که قادر به ایجاد هیپرکالمی هستند (مثلاً مهارکننده های ACE) احتمال این عارضه بیشتر نیز می‌شود. پتاسیم خون در افراد در معرض خطر به دقت کنترل شود.
-مواردی از تاری و/یا کاهش دید گزارش شده است. در صورت بروز چنین علائمی مصرف ملوکسیکام را قطع کرده و بیمار را جهت ارزیابی به چشم پزشک ارجاع دهید.
-از مصرف مزمن داروهای ضددرد خوراکی پس از جراحی های چاقی خودداری شود. ممکن است زخم / سوراخ های آناستوموز ایجاد شود. استفاده کوتاه مدت از سلکوکسیب یا کتورولاک وریدی به عنوان بخشی از استراتژی مدیریت درد پس از عمل جراحی پیشنهاد می شود.
-شروع تسکین درد با ملوکسیکام تزریقی ممکن است تا چند ساعت پس از تجویز به تعویق بیفتد. ممکن است استفاده از یک مسکن کوتاه اثر، غیر NSAID و سریع رهش مورد نیاز باشد.
-حداقل ۴ تا ۶ نیمه عمر قبل از عمل جراحی یا پروسه دندانپزشکی از مصرف ملوکسیکام خودداری شود.
-در صورت مصرف طولانی مدت، CBC و فاکتورهای خونی بیمار، BUN و کراتینین ارزیابی شود.
-داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) ممکن است پارگی فولیکول های تخمدان را به تاخیر بیندازند یا از آن جلوگیری کنند. این اثر می‌توان با ناباروری همراه باشد که پس از قطع دارو قابل برگشت است. قطع مصرف در بیمارانی که مشکل باروری دارند یا کسانی که تحت بررسی باروری هستند در نظر گرفته‌شود.اما بر اساس اطلاعات موجود، NSAID ها را می توان در مردان مبتلا به بیماری های روماتیسمی و اسکلتی عضلانی که قصد دارند فرزندی داشته باشند، ادامه داد.
-استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ملوکسیکام نزدیک به زمان لقاح می‌تواندبا افزایش خطر سقط جنین ناشی از مهار سیکلواکسیژناز-۲ که در لانه گزینی مداخله دارد، همراه باشد. لازم است از مصرف NSAIDها توسط مادر باردار از هفته ۲۰ بارداری خودداری شود. چنانچه استفاده از NSAID بین هفته های ۲۰ تا ۳۰ بارداری ضروری است، مصرف به کمترین دوز موثر و کوتاه ترین مدت ممکن محدود شود. اگر درمان بیش از ۴۸ ساعت طول کشید، سونوگرافی ارزیابی مایع آمنیوتیک انجام شود از آنجایی که NSAID ها ممکن است باعث بسته شدن زودرس مجرای شریانی شوند، باید از مصرف ملوکسیکام به طور خاص از هفته ۳۰ بارداری خودداری شود.
بر اساس اطلاعات موجود، NSAID ها را می توان در سه ماهه اول و دوم بارداری، در مادران مبتلا به بیماری های روماتیسمی و اسکلتی عضلانی ادامه داد اما تجویز در سه ماهه سوم توصیه نمی شود.
-طبق توصیه کارخانه سازنده تصمیم به شیردهی در طول درمان با ملوکسیکام باید با توجه به خطر مواجهه نوزاد، مزایای شیردهی برای نوزاد و مزایای درمان برای مادر گرفته شود. در صورتی که شیرخوار دارای اختلال پلاکتی، ترومبوسیتوپنی یا ضایعه قلبی وابسته به مجاری باشد، باید از مصرف NSAIDها توسط مادر خودداری شود.
-فشارخون بیمار در مدت درمان با ملوکسیکام تحت نظر باشد. به بیمار تاکید کنید در صورت افزایش فشارخون، از مصرف ملوکسیکام خودداری کند.
-پیش از شروع درمان طولانی مدت با ملوکسیکام، تست تشخیصی هلیکوباکترپیلوری انجام شود.
