مواد شیمیایی ضد آفتاب مرتبا با پیشرفت علم در حال تغییر هستند و همه راه‌ها برای رسیدن به یک ترکیب مناسب که هم پوست شما را از اثرات نامطلوب اشعه UV از جمله پیری پوست و تخریب آن به دور دارند و هم برای پوست حساسیت زا نباشند، ادامه دارد. با چنین روندی به مرور شاهد ترکیبات مختلفی خواهیم بود که هر کدام ادعای اثر بخشی در یکی یا همه جهات در جلوگیری از تخریب انجام شده توسط اشعه ماورا بنفش و صدمه پوست دارند. اما این اثرات ادعا شده چه هستند و چگونه تاثیر خود را برای جلوگیری از صدمه به پوست نشان می‌دهند. برای اینکه با انواع مواد شیمیایی ضد آفتاب آشنا شوید و در مورد فرایندهای اثرگذار بدانید، با ما همراه باشید.
در گذشته‌ای نه چندان دور بسیاری از مردم مانند عمه موریل (یکی از شخصیت‌های چندگانه هری پاتر) فکر می‌کردند که آفتاب سوختگی یک ضرورت حیاتی در مسیری برای یک «پوست برنزه با پایه خوب» است. او از روغن بچه برای جلوگیری از آفتاب سوختگی به میزان زیادی استفاده می‌کرد در حالی که از یک منعکس کننده نور برای دور کردن خود از اثرات بد آن استفاده می‌کرد. تفکر عمه به هنگامی که سوختگی پوست ظاهر شد و کنده شدن پوست بوجود آمد این بود: زیبایی گران تمام می‌شود.
آیا دلیل استفاده او از آن قیمت آن بود- اما چیزی فراتر از آن بود که ما در مورد آن فکر میکردیم. آیا معتادان به نور خورشید نمی‌دانند که در واقع پوست خود را برای آسیب رساندن به پروتئین‌های ساختاری و DNA خود تنظیم میکنند. سلام چین و چروک، لکه‌های کبدی و سرطان. صرفنظر از نوع پوست شما و این که طبق مقیاسهای پیچیده فلیتز پاتریک در چه دامنه‌ای از حساسیت قرار می‌گیرد، اشعه ماورابنفش (UV) از طریق خورشید یا سالنهای برنزه کننده به پوست شما آسیب می‌رساند.
امروزه شناخت خطرات ناشی از اشعه ماورابنفش، فکر دانشمندان را به خود مشغول کرده است تا مطالعه کنند که به هنگام تابش خورشید چه اتفاقی در سلول‌های ما می‌افتد و بتوانند روش‌های پیشرفته برای جلوگیری از این آسیب‌ها را با استفاده از مواد شیمیایی ضد آفتاب بوجود آورند.
وقتی پوست در معرض آفتاب قرار می‌گیرد چه اتفاقی می‌افتد؟
خورشید از بسته‌های انرژی به نام فوتون (پرتو) تشکیل شده است. رنگ‌های قابل ملاحظه‌ای که ما می‌توانیم از طریق چشم ببینیم، برای پوست ما نسبتا بی ضرر هستند. فوتون‌های نور ماورابنفش خورشید است که می‌تواند به پوست آسیب برساند. نور ماورا بنفش به دو دسته تقسیم می‌شود: UVA (در محدوده طول موج ۴۰۰-۳۲۰ نانومتر) و UVB (د رمحدوده طول موج ۳۲۰-۲۸۰ نانومتر).
اشعه‌های خورشید چگونه بر پوست اثر می‌گذارند؟
پوست ما حاوی مولکول‌هایی است که کاملا برای جذب انرژی اشعه‌های UVA و UVB ساختار بندی شده‌اند. این مولکول را به یک وضعیت برانگیخته انرژی می‌برد و همانطور که می‌گویند هر چه بالا می‌رود باید پایین بیاید. به منظور آزاد کردن انرژی بدست آمده، این مولکولها تحت واکنش شیمیایی قرار می‌گیرند و در پوست این بدان معنی است که عواقب اکولوژیکی در پی دارد.
جالب است که بعضی از این اثرات به عنوان سازگاری مفید در نظر گرفته می‌شوند، در حالی که امروزه ما آنها را به صدمات ناشی از آسیب مربوط می‌دانیم. برنزه شدن به علت تولید رنگدانه ملانین اضافی ناشی از اشعه UVA است. قرار گرفتن در معرض نور خورشید همچنین بر روی شبکه آنتی اکسیدانی طبیعی پوست که اکسیژن بسیار مخرب فعال و رادیکالهای آزاد را در صورت بی توجهی، اثر می‌گذارد، اینها به نوبه خود موجب آسیب سلولی و استرس اکسیداتیو درون پوست می‌شود.
ما همچنین می دانیم که اشعه UVA عمیق‌تر از UVB به پوست نفوذ می‌کند و یک پروتئین ساختاری به نام کلاژن را از بین می‌برد. وقتی کلاژن تضعیف می‌شود، پوست ما انعطاف پذیری و صافی خود را از دست می‌دهد که منجر به چین و چروک می‌شود. UVA مسئول بسیاری از نشانه‌های قابل رویت پیری است، در حالی که نور UVB به عنوان منبع اولیه آفتاب سوختگی محسوب می‌شود. اینطور فکر کنید: «A» برای پیری و «B» برای سوزاندن.
DNA می‌تواند اشعه‌های UVA و UVB را جذب کند که باعث جهش‌هایی می‌شود که در صورت عدم تجدید، می تواند منجر به سرطان غیر ملانومایی (کارسینوم سلول پایه، کارسینوم سلول سنگفرشی) یا سرطان‌های پوست از نوع ملانوم شود. دیگر مولکولهای پوست انرژی اشعه ماورابنفش جذب شده را از روی اکسیژن بسیار فعال و رادیکالهای آزاد عبور می‌دهند. در نتیجه فشار اکسیداتیو می‌تواند شبکه داخلی آنتی اکسیدانی ساخته شده در پوست را بیش از حد فعال کند و موجب آسیب به سلول شود. اکسیژن فعال می‌تواند با DNA با تشکیل جهش و با کلاژن واکنش نشان دهد و منجر به چین و چروک شود. آنها همچنین می‌توانند مسیرهای سیگنالیک سلولی و بیان ژن را قطع کنند.
نتیجه نهایی همه این واکنشهای نوری آسیب نوری است که در تمام طول زندگی از مکرر قرار گرفتن در معرض آفتاب تجمع می یابد. و چیزی که معمولا روی آن تاکید نمی‌شود این است که این مورد در تمام انواع پوست، صرفنظر از نوع ۱ (نیکول کیدمن) تا نوع ۵ (مانند جنیفر هادسون) است. صرف نظر از میزان ملانین موجود در پوستمان، می‌توانیم سرطان‌های پوست ناشی از اشعه ماورابنفش را تجربه کنیم و همه ما در نهایت نشانه‌های پیری ایجاد شده در صورت خود را در آینه بینیم.
فیلتر کردن فوتون قبل از آسیب باید انجام شود
خبر خوب البته این است که خطر سرطان پوست و نشانه‌های قابل رویت پیری را می‌توان بوسیله جلوگیری از اثرات مضر اشعه ماورابنفش به حداقل رساند. وقتی شما نمی‌توانید از آفتاب دوری کنید، ضدآفتاب را به پوست خود بزنید.
ضدآفتابهایی که از فیلترهای اشعه ماورابنفش استفاده میکنند : مولکول‌هایی که به طور خاصی طراحی شده‌اند تا به کاهش مقدار اشعه‌های ماورابنفش که به سطح پوست می‌رسند، مبادرت ورزند. یک لایه از این مولکولها یک مانع حفاظتی یا جذب (فیلترهای شیمیایی) یا منعکس کننده (موانع فیزیکی) نور ماورا بنفش را ایجاد می‌کند، قبل از اینکه توسط DNA یا دیگر مولکولهای واکنش پذیر در پوست جذب شوند.
با برخی از مواد شیمیایی ضد آفتاب آشنا شوید
سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، ضدآفتاب را به عنوان دارو در نظر می‌گیرد. از آنجایی که به دلیل تاریخی اکثر ما نگران حفاظت در برابر ضدآفتاب هستیم، ۱۴ ملکول که مسدود کننده اشعه‌های UVB هستند برای استفاده مورد تایید قرار گرفتند. از میان آنها فقط دو ملکول مسدود کننده اشعه ماورابنفش در ایالات متحده در دسترس هستند، یک فیلتر شیمیایی آووبنزن و اکسید روی یک مسدود کننده فیزیکی.
FDA همچنین شرایط لازم برای برچسب زدن را اعمال کرده است، بیشتر بدیهی است در مورد SPF (عامل حفاظت از نور خورشید) است. از سال ۱۹۷۱ در برچسبها، SPF نشان دهنده زمان نسبی بود که یک فرد می‌توانست در در معرض اشعه ماورابنفش قرار بگیرد که پس از آن پوست دچار سوختگی می‌شود. به عنوان مثال اگر معمولا ۱۰ دقیقه به طور معمول برای سوختگی طول می‌کشد، پس اگر به درستی استفاده شود، کرم ضد آفتاب SPF 30 باید ۳۰ برابر آن را داشته باشد یعنی ۳۰۰ دقیقه قبل از آفتاب سوختگی.
«استفاده صحیح» در اینجا یک کلمه کلیدی است. تحقیقات نشان می‌دهد که در حدود یک اونس یا ۲۸ گرم در حدود یک لیوان کوچک، برای پوشش نواحی در معرض آفتاب بصورت میانگین برای انسان بالغ و در حد یک سکه برای صورت و گردن (بیشتر یا کمتر بسته به اندازه بدن شما). اکثر مردم یک چهارم تا نیمی از مقادیر توصیه شده را استفاده میکنند و پوست خود را در معرض آفتاب سوختگی و صدمات آفتاب قرار می‌دهند.
علاوه بر این اثر ضد آفتاب در آب یا در اثر عرق کردن کاهش می‌یابد. برای کمک به مصرف کنندگان، FDA نیازمند برچسب «مقاوم در برابر آب» و «خیلی مقاوم در برابر آب» است که به ترتیب به مدت ۴۰ دقیقه یا ۸۰ دقیقه در آب، موثر است و آکادمی پوست آمریکا و دیگر گروه‌های تخصصی استفاده مجدد بلافاصله پس از ورزش‌های آب را توصیه میکنند. قاعده کلی این است که هر دو ساعت و قطعا پس از ورزش‌های آب و یا عرق کردن مجدد استفاده شود.
برای بدست آوردن مقادیر بالای SPF، فیلترهای چندگانه اشعه UVB به فرمول بندی بر اساس استانداردهای ایمنی تعیین شده توسط FDA ترکیب می‌شوند. با این حال SPF برای حفاظت از UVA محسوب نمی‌شود. برای استفاده از یک کرم ضد آفتاب دارای مواد حفاظتی در برابر UVA و UVB و داشتن برچسب « وسیع الطیف» باید آن تست «وسیع الطیف» سازمان غذا و دارو را بگذراند و اثر بخشی آن از قبل آزمایش شده باشد.
این مرحله پیش از اشاعه در سال ۲۰۱۲ توسط سازمان غذا و داروی آمریکا در مورد قوانین برچسب گذاری و توجه به چیزهای دیگری در مورد فیلترهای اشعه UV بنا نهاده شده است: بعضی از آنها می تواند تحت تاثیر نور باشند بدین معنی که آنها می‌توانند تحت تاثیر اشعه ماورابنفش از بین بروند. معروف‌ترین مثال مواد شیمیایی ضد آفتاب ممکن است PABA باشد. این مولکول جاذب UVB امروزه به ندرت در کرم‌های ضد آفتاب استفاده می شود، زیرا این ماده فرآورده‌هایی تحت تاثیر نور تولید میکنند که باعث ایجاد واکنش آلرژیک در برخی افراد می‌شود.
مهترین مواد شیمیایی ضد آفتاب
اما آزمایش تست وسیع الطیف فقط زمانی اتفاق می‌افتد که ملکول آووبنزن، مولکول جاذب UVA وارد بازار شود. آووبنزون یکی از مواد شیمیایی ضد آفتاب است که می‌تواند با اکتینوکسات، جذب کننده قوی و وسیع‌تر UVB واکنش نشان دهد و به گونه‌ای عمل کند که در مقابل پرتوهای UVA اثر کمتری بگذارند. از سوی دیگر فیلتر اکتوکریلن اشعه UVB به تثبیت آووبنزن کمک می‌کند تا در فرم جذب UVA طولانی‌تر شود. علاوه بر این ممکن است در برخی از برچسب‌های ضد آفتاب، ملکول اتیل هگزیل متوکسی کریلن را نیز مشاهده کنید. این به تثبیت آووبنزون حتی در حضور اکتوکیسنات، و حفاظت طولانی‌تر ما در برابر اشعه UVA کمک می‌کند.
گام بعدی ضد آفتاب‌ها، توسعه ماموریت آنها است. از آنجایی که حتی بالاترین SPF کرم ضد آفتاب، صد درصد اشعه‌های ماورابنفش را مسدود نمی‌کند، افزودن آنتی‌اکسیدان‌ها به همراه مواد شیمیایی ضد آفتاب می‌تواند خط دوم محافظت را هنگامی که آنتی اکسیدان‌های محافظ پوست بیش از اندازه بکارگیری می‌شوند، ارائه کند. برخی از مواد تشکیل دهنده آنتی اکسیدانی با هم همکاری میکنند: استات توکوفرول (ویتامین E)، فسفات آسکوربیل سدیم (ویتامین C) و DESM. محققان کرم‌های ضد آفتاب نیز شروع به تحقیق در مورد اینکه آیا جذب رنگ‌های دیگر نور، مانند مادون قرمز، توسط مولکولهای پوست در صدمه به پوست نقش دارند یا خیر.
با ادامه تحقیقات، یک چیز که ما با قطعیت می دانیم این است که محافظت از DNA بدن از آسیب ماورا بنفش برای افراد با هر رنگ پوستی، مترادف با جلوگیری از سرطان پوست است. بیناد سرطان پوست، انجمن سرطان آمریکا و آکادمی پوست آمریکا همگی تاکید دارند که تحقیقات نشان می‌دهد که استفاده منظم از کرم ضد آفتاب SPF15 یا بالاتر باعث جلوگیری از آفتاب سوختگی می‌شود و خطر ابتلا به سرطان‌های غیر ملانوم را به میزان ۴۰ درصد و سرطان ملانوم را ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.
ما هنوز هم می‌توانیم از خورشید لذت ببریم. برخلاف عمه موریل و ما بچه‌‌های دهه ۸۰ میلادی، ما فقط نیازمند استفاده از منابع دسترس برای خودمان از آستین بلند تا رفتن به سایه و ضد آفتاب برای محافظت از آسیب اشعه UV به مولکولهای پوستمان به ویژه DNA استفاده کنیم و همچنین ما از اثر بخشی مواد شیمیایی ضد آفتاب آگاه هستیم.
ترجمه و تالیف اختصاصی توسط داروباکس
در این مقاله سعی شده که فرایندهای تخریب کننده اشعه ماورا بنفش و اثر گذاری فیلترهای ضد آفتاب به صورت علمی بررسی شود. اگر این مقاله مورد توجه شما قرار گرفت، نظرات و سوالات خود را با ما در میان بگذارید.
منبع : LIVESCIENCE
