متیل فنیدات
نام فارسی: متیل فنیدات
نام انگلیسی: Methylphenidate
نام تجاری: Ritalin
گروه دارویی: آمفتامین ها
مکانیزم اثر:
- نیمه عمر: ۲ تا ۴ ساعت
- اتصال به پروتیین: ۳۰ درصد
- متابولیسم: کبدی (۸۰ درصد)
- دسترسی بیولوژیک: ۱۱ تا ۵۲ درصد
- مسیر دفع متیل فنیدات در بدن: کلیوی
میزان مصرف:
در هر گروه سنی، بسته به شرایط فرد تجویز می گردد.
توضیحات دارو:
“متیل فنیدات” با نام تجاری “ریتالین” توسط کمپانی داروسازی “نوارتین” در سال ۱۹۵۴ به بازار دارویی دنیا عرضه شد. در ابتدا قرار بود این دارو برای درمان افسردگی، خواب آلودگی در طول روز و سندرم خستگی مزمن استفاده شود اما به تدریج با پیشرفت علم و تجربه های گوناگون مشخص شد می توان از این دارو در درمان کودکانی که دچار اختلال بیش فعالی و کم توجهی هستند (ADHD) نیز استفاده کرد.
قرص “ریتالین” خواصی شبیه آمفتامین (قرص مشهور اکستازی) دارد و دانشجویان کالج های آمریکا و استرالیا به دلیل تاثیر آن در درمان خواب آلودگی در طول روز، برای درس خواندن و یا مهمانی های شبانه شان چند عدد از این قرص ها را مصرف می کردند.
در سال های اخیر مصرف خودسرانه متیل فنیدات در کشورها رو به افزایش گذاشت و گزارش های زیادی وجود دارد که برخی از افراد برای بیدار ماندن در شب های امتحان از قرص های ریتالین استفاده می کنند تا بتوانند چندین ساعت متوالی بیدار مانده و به شکل غیر معمولی تمرکز خود را در مدت طولانی حفظ کنند.
هشدارها و عوارض جانبی:
هشدارها:
- برای بیمارانی با واکنش حاد استرس نباید تجویز شود.
- در صورت عدم بهبودی پس از یک ماه مصرف، باید دارو را قطع کرد.
- استفاده از این ماده طبق قوانین جهانی مبارزه با دوپینگ ممنوع می باشد.
- این دارو فقط برای افرادی تجویز می‌شود که سابقه کامل آنها به طور دقیق ارزیابی شود.
- این دارو نباید برای درمان حالت‌های خستگی مفرط طبیعی، افسردگی و سایکوزها استفاده شود.
- نیاز به ادامه مصرف دارو باید مرتب ارزیابی شود و در زمان تعطیلات و زمانهایی که استرس فرد کم است، مصرف کاهش یافته یا قطع شود.
- در مصرف طولانی مدت دارو، بهتر است آزمایش‌های منظم شمارش سلول‌های خونی، شمارش افتراقی و شمارش پلاکت‌ها نیز انجام شود.
- افزایش در جه حرارت بدن، بی نظمی در ضربان قلب، سردرد و تهوع، افزایش فشارخون و تشنج از عوارض مصرف بیش از اندازه ریتالین است.
- احتمال وابستگی به دارو و سواستفاده از دارو وجود دارد. اگر چه وابستگی جسمانی به ریتالین همانند مواد مخدری نظیر تریاک و شبه مرفین‌ها گزارش نشده است؛ اما پزشکان بر وابستگی روانی و نیاز به افزایش میزان مصرف آن که پدیده تحمل (Tolerance) نیز نامیده می‌شود، اتفاق نظر دارند. از علائم ترک جسمانی و روانی این قرص می‌توان به دردهای عضلانی، خواب آلودگی و افسردگی نام برد.
عوارض جانبی:
شایع ترین عوارض جانبی ناشی از مصرف متیل فنیدات یا ریتالین عبارتند از بی اشتهایی، تهوع، کاهش وزن، بی خوابی، کابوس های شبانه، گیجی، تحریک پذیری، کج خلقی، بی قراری که عموما زیر نظر پزشک قابل کنترل هستند.
!!! هشدار !!!
همراهان گرامی دارومارو، مصرف و تعیین دوز دارو به عهده پزشک معالج شما می باشد و مجله پزشکی داروماروهیچگونه مسئولیتی در خصوص مصرف خود سرانه داروها ندارد.
لطفا قبل از مصرف هرگونه دارو به صورت خود سرانه با پزشک معالج خود مشورت نمایید.
