لوموستین Lomustine

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف لوموستین

لوموستین در درمان تومورهای مغزی، دستگاه گوارش، ریه، کلیه، پستان، مولتیپل میولوما و ملانومای بدخیم به کار می رود.

مکانیسم اثر لوموستین

-مهار سنتزDNA ، RNA و پروتئین (کاربامیله کردن DNA پلیمراز، آلکیله کردن DNA و تغییر پروتئین های RNA)
در چرخه سلولی به صورت غیراختصاصی عمل می کند.

فارماکوکینتیک لوموستین

طول اثر: 6-5 هفته (بهبود مغز استخوان)
پیک پلاسمایی: 3 ساعت
متابولیسم: کبدی (به متابولیت های فعال)
نیمه عمر:
لوموستین 24-16 ساعت
متابولیت ها 48-16 ساعت
دفع: ادرار (50% به صورت متابولیت)، مدفوع (کمتر از 5%)

عوارض جانبی لوموستین

عوارض شایع (%10<):
گوارشی: تهوع و استفراغ (شروع: 6-3 ساعت بعد از مصرف خوراکی، طول مدت: کمتر از 24 ساعت)
هماتولوژی و انکولوژی: لکوپنی (فروکش: 6-5 هفته، بهبود: 8-6 هفته)، سرکوب مغز استخوان (محدود به دوز، تاخیری، تجمعی)، ترومبوسیتوپنی (فروکش: 4 هفته، بهبود: 6-5 هفته)
سایر عوارض (درصد نامشخص):
سیستم اعصاب مرکزی: آتاکسی، دیس اورینتیشن (اختلال در تشخیص موقعیت)، دیس آرتری (گفتارفلجی)، لتارژی
پوستی: ریزش مو
گوارشی: التهاب دهان
ادراری تناسلی: آزوتمی پیش رونده (تشکیل فرآورده های زايد نیتروژن در خون)، آتروفی نفرون، سمیت کلیوی
هماتولوژی و انکولوژی: لوکمی حاد، آنمی، دیسپلازی مغز استخوان
کبدی: سمیت کبدی، افزایش سطح سرمی آلکالین فسفاتاز، افزایش بیلی روبین سرم، افزایش ترانس آمینازهای سرم
چشمی: کوری، اپتیک آتروفی عصب بینایی، اختلالات بینایی
کلیوی: نارسایی کلیه
تنفسی: فیبروز ریوی، اینفیلتراسیون ریوی

تداخلات دارویی لوموستین

*مشخصات کلی تداخلات:
– عامل انکولوژیک سرکوب‌کنندهی سیستم ایمنی
– عامل انکولوژیک سرکوب‌کنندهی مغز استخوان

تداخلات رده X (پرهیز):
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، کلادریبین، دیپیرون، ناتالیزومب، پیمکرولیموس، تاکرولیموس (موضعی)، اوپاداسیتینیب، واکسن‌ (زنده)

کاهش اثرات داروها توسط لوموستین:
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، تست پوستی کوکسیدیوئید ایمیت، لنوگراستیم، لیپگفیلگراستیم، نیولومب، پیدوتیمود، سیپولوسل-تی، واکسن آبله وآبله میمونی (زنده)، ترتوموتید، واکسن‌ (زنده)، واکسن‌ (غیرفعال)

کاهش اثرات لوموستین توسط داروها:
اکیناسه

افزایش اثرات داروها توسط لوموستین:
باریسیتینیب، کلوزاپین، دفریپرون، فینگولیمود، لفلونومید، ناتالیزومب، اوزانیمود، سیپونیمود، توفاسیتینیب، اوپاداسیتینیب، واکسن (زنده)

افزایش اثرات لوموستین توسط داروها:
کلرامفنیکل (چشمی)، کلادریبین، دنوزومب، دیپیرون، اینبیلیزومب، مزالامین، اوکرلیزومب، پالیفرمین، پیمکرولیموس، پرومازین، روفلومیلاست، تاکرولیموس (موضعی)، تراستوزومب

تداخل با غذا:
ذکر نشده است.

هشدار ها لوموستین

1- پیش از شروع درمان، هشدارهای مربوط به مصرف دارو در نظر گرفته شود.
2- وضعیت کلیوی (مانند کراتینین و BUN)، هماتولوژی، ریوی و کبدی بیمار در ابتدای درمان، به صورت دوره ای در طول درمان و حداقل به مدت 6 هفته پس از دریافت دارو پایش گردد و در صورت نیاز تنظیم دوز انجام شود.
3- شمارش افتراقی سلول های خونی (CBC with diff) و سطح پلاکت، به صورت هفتگی حداقل تا 6 هفته پس از دریافت دارو ارزیابی شود.
4- ممکن است فیبروز ریوی با تاخیر در بیمار آغاز شود؛ در نتیجه ارزیابی علائم ریوی در طول و بعد از درمان الزامی است.
5- بیمار از لحاظ بروز علایمی از قبیل تب، لرز، التهاب گلو، خونریزی یا کبودی، عفونت، تنفس کوتاه، تورم پا و زردی پوست و چشم پایش شود و به بیمار گوشزد شود که این علائم را به سرعت گزارش کند.
– به بیمار گوشزد شود که ممکن است دوز مصرفی، متشکل از دو یا چند شکل و رنگ متفاوت کپسول در ظرف باشد.
– نحوه مدیریت تهوع و استفراغ به بیمار آموزش داده شود.

توصیه های دارویی لوموستین

1- درمان با لوموستین را باید تنها در صورت موثر بودن ادامه داد. اگر پس از 2-1 دوره درمان پاسخی به دست نیامد احتمال موثر بودن دارو بسیار کم است.
2- گاهی اوقات واکنش های مقاومت متقاطع بین کارموستین و لوموستین دیده شده است.
3- تجویز داروهای ضد استفراغ پیش از مصرف دارو و همچنین مصرف دارو در حالت ناشتا، در بعضی موارد از شدت و دفعات تهوع و استفراغ می کاهد.
4- به علت اثرات تجمعی و دیر رس کاهش فعالیت مغز استخوان ناشی از لوموستین، دارو نباید با فواصل کمتر از شش هفته تجویز گردد.