عارضه سلولیت (تجمع چربی) یک عفونت پوستی شایع و بالقوه جدی باکتریایی است. سلولیت به نظر می‌رسد یک بیماری است که علائم آن به‌صورت یک منطقه ملتهب با پوستی قرمز است که فرد مبتلا احساس می‌کند گرم و حساس است. این عارضه می‌تواند به‌سرعت به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد. سلولیت معمولاً از فردبه‌فرد گسترش نمی‌یابد. پوست در قسمت‌های پایینی پاها بیشترین آسیب را در این بیماری متحمل می‌شود، گرچه عارضه سلولیت می‌تواند در هرجایی از بدن و صورت رخ دهد. همچنین سلولیت ممکن است تنها بر روی سطح پوست تأثیر بگذارد یا ممکن است بر بافت‌هایی که زیرپوست شما قرار دارند نیز تأثیر بگذارد و می‌تواند به گره‌های لنفاوی و جریان خون شما گسترش یابد. عفونت گسترش‌یافته به سمت چپ بدون درمان، به‌سرعت می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. اگر علائم عارضه سلولیت رخ می‌دهد، مهم است که به پزشک متخصص مراجعه کنید.
علائم عارضه سلولیت
علائم و نشانه‌های احتمالی عارضه سلولیت که معمولاً در یک‌طرف بدن رخ می‌دهد عبارت‌اند از:
• قرمزی پوست که تمایل به گسترش در بدن داشته باشد
• ورم
• حساسیت
• درد
• التهاب
• تب
• وجود لکه‌های قرمز
• تاول‌ها
• کم‌رنگ شدن پوست
چه وقت برای دیدن یک پزشک مراجعه کنید؟
مهم است که عارضه سلولیت را شناسایی و درمان کنید زیرا این بیماری به‌سرعت می‌تواند در سراسر بدن شما گسترش یابد.
اگر موارد زیر را داشتید به‌سرعت به اورژانس‌های پزشکی مراجعه کنید:
• شما یک قرمزی، تورم، بثورات ملایم یا بثورات دارید که به‌سرعت در حال تغییر است
• اگر شما تب‌دارید
اگر موارد زیر را داشتید ترجیحاً در همان روزبه پزشک مراجعه کنید:
• اگر شما یک بثوراتی رادارید که قرمز، متورم، ملایم و گرم و در حال گسترش است اما این عارضه بدون تب باشد.
علت عارضه سلولیت
سلولیت زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌های، عمدتاً از جنس استرپتوکوک ها و استافیلوکوک ها، از طریق یک شکاف در پوست شما وارد می‌شوند. بروز یک عفونت جدی‌تر استافیلوکوکوس که استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متسییلین (MRSA) نامیده می‌شود، در حال افزایش است.
گرچه سلولیت می‌تواند در هرجایی از بدن رخ دهد، شایع‌ترین قسمت پایین پاها است. باکتری‌ها به‌احتمال‌زیاد از طریق نواحی متداول پوست و اعمالی مانند جراحی‌هایی که اخیراً انجام دادید، برش، زخم‌های پانکراس، زخم، پای ورزشکاران یا درماتیت وارد بدن می‌شوند.
انواع خاصی از نیش حشرات یا عنکبوت نیز می‌توانند باکتری‌هایی را که عفونت را شروع می‌کنند را به داخل بدن انسان انتقال دهند. باکتری‌ها همچنین می‌توانند از طریق مناطق خشک، پوسته‌پوسته یا متورم پوست وارد شوند.
فاکتورهای ابتلا به عارضه سلولیت
عوامل متعددی می‌توانند شمارا در معرض خطر ابتلا به عارضه سلولیت قرار دهند:
جراحات و صدمات: هر برش، شکستگی، سوختگی یا خارش، باکتری‌های مولد این بیماری را می‌تواند وارد بدن کند.
سیستم ایمنی ضعیف: مشکلاتی که سیستم ایمنی بدن شمارا تضعیف می‌کند مانند بیماری دیابت، لوسمی و عفونت اچ آی وی / بیماری ایدز شما را بیشتر نسبت به ابتلای عفونت این عارضه حساس می‌کند. همچنین برخی از داروها مانند کورتیکواستروئیدها می‌توانند سیستم ایمنی بدن شمارا تضعیف کنند.
مشکلات پوستی: اختلالات پوستی نظیر اگزما، پای ورزشکاران، آبله‌مرغان و زونا ممکن است باعث ایجاد شکاف در پوست و ایجاد نقطه‌ای برای ورود باکتری به بدن شخص شود.
تورم مزمن دست‌ها یا پاها (لنفدما): بافت متورم ممکن است شکسته شود و همین امر باعث می‌شود پوست شما نسبت به عفونت باکتریایی آسیب‌پذیر شود.
سابقه ابتلای به سلولیت افرادی که قبلاً سلولیت داشتند: به‌خصوص در قسمت‌های پایین پاها، ممکن است باعث استعداد بیشتر برای ابتلا به این بیماری باشند.
استفاده از داروهای تزریقی داخل وریدی: افرادی که داروهای تزریقی را به‌طور غیرقانونی تزریق می‌کنند، خطر ابتلا به سلولیت در آن‌ها افزایش می‌یابد.
چاقی: داشتن اضافه‌وزن یا ابتلای به چاقی خطر ابتلا به سلولیت را افزایش می‌دهد و عوارض تکراری را در فرد باعث می‌شود.
عوارض ناشی از ابتلای به این بیماری
باکتری‌هایی که باعث سلولیت می‌شوند، می‌توانند به‌سرعت وارد بدن شوند و همچنین آن‌ها وارد گره‌های لنفاوی و جریان خون شما می‌شوند. عفونت‌های مجدد سلولیت ممکن است به سیستم تخلیه لنفاوی آسیب برساند و موجب تورم مزمن در اندام آسیب‌دیده شود. در موارد نادر، عفونت می‌تواند به لایه عمیق بافتی به نام پوشش فاسیال گسترش یابد. گوشت‌خواری (فاسیای غلیظ) یک نمونه از یک عفونت عمیق متعاقب این عارضه است. این مورد یک اورژانس شدید پزشکی است.
پیشگیری از ابتلای به عارضه سلولیت
اگر سلولیت شما مجدداً عود کند، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک‌هایی را برای درمان پیشگیرانه توصیه کند. برای کمک به جلوگیری از ابتلای به سلولیت و سایر عفونت‌ها، هنگام ابتلای به زخم پوستی، این اقدامات احتیاطی را انجام دهید:
زخم خود را روزانه با صابون و آب شستشو دهید: این کار را می‌توانید به‌آسانی به‌عنوان بخشی از حمام طبیعی خود انجام دهید.
یک کرم محافظ یا پماد را استفاده کنید: برای اکثر زخم‌های سطحی، پماد ضد آنتی‌بیوتیک بدون آنتی‌بیوتیک (نئوسپورین، پولیسپورین و…) حفاظت کافی را فراهم می‌کند.
زخم خود را با یک باند پوشش دهید: باند را حداقل به‌صورت روزانه تغییر دهید.
نشانه‌های احتمالی عفونت را مراقب کنید: قرمزی، درد و وجود شیارهای پوستی همه نشان‌دهنده عفونت احتمالی هستند و همچنین نیاز به ارزیابی پزشکی خواهند داشت.
افراد مبتلابه دیابت و افرادی که دارای گردش خون ضعیف هستند نیاز به اقدامات احتیاطی بیشتری برای جلوگیری از آسیب‌های پوستی دارند. اقدامات مراقبتی از پوست خوب عبارت‌اند از:
روزانه پاهای خود را بازرسی کنید: به‌طور منظم پای خود را برای احتمال داشتن علائم آسیب‌دیدگی بررسی کنید تا بتوانید از ابتلا به عفونت جلوگیری کنید.
پوست خود را مرتب کنید: روغن زدن و چرب کردن پوست شما باعث جلوگیری از ترک‌خوردگی و لایه‌لایه شدن و تاول زدن می‌شود.
اصلاح ناخن: اصلاح ناخن‌های خود را انجام دهید و با دقت ناخن‌های پا خود را نیز مرتب کنید. مراقب باشید که پوست اطراف ناخن شما آسیب نبینید.
از دست‌وپا خود محافظت کنید: کفش و دستکش مناسب بپوشید.
به‌سرعت از عفونت‌های بر روی سطح پوست (سطح پوست) مانند پای ورزشکاران پیشگیری کنید: عفونت‌های سطحی پوست به‌راحتی می‌توانند از فردبه‌فرد پخش شوند. منتظر شروع درمان نباشید!
تشخیص عارضه سلولیت
ظاهر پوست شما به تشخیص پزشک کمک خواهد کرد. پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش خون، یک زخم یا سایر آزمایش‌ها را پیشنهاد کند تا مانع از بروز دیگر مشکلات متعاقب آن شود.
درمان عارضه سلولیت
درمان سلولیت معمولاً بر اساس مصرف یک نسخه از آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی است. در طی سه روز از شروع یک آنتی‌بیوتیک، اجازه دهید پزشک خود تشخیص دهد که آیا عفونت حساس به درمان است یا نه. شما باید مصرف آنتی‌بیوتیک را تا زمانی که پزشک شما توصیه می‌کند که معمولاً پنج‌تا ۱۰ روز است، اما احتمالاً تا ۱۴ روز طول بکشد، ادامه دهید.
در بیشتر موارد علائم و نشانه‌های سلولیت پس از چند روز ناپدید می‌شوند. ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شوید و از طریق رگ‌های شما (داخل وریدی) آنتی‌بیوتیک‌های موردنیاز را دریافت کنید اگر:
• علائم و نشانه‌ها به آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی پاسخ نمی‌دهند.
• علائم و نشانه‌ها گسترده هستند.
• اگر شما تب بالا داشته باشید
معمولاً پزشکان یک دارویی را تجویز می‌کنند که در برابر هر دو استرپتوکوک و استافیلوکوک ها مؤثر است. مهم این است که دارو را همان‌طور که پزشک توصیه کرد در تمام مدت توصیه‌شده مصرف کنید و دوره دارویی را تمام کنید، حتی پس‌ازاینکه احساس بهبودی کردید.
پزشک شما همچنین ممکن است توصیه به بالا نگه‌داشتن منطقه آسیب‌دیده کند که ممکن است روند بهبودی این عارضه را افزایش دهد.
آماده شدن برای یک ویزیت توسط پزشک
شما احتمالاً بعد از ویزیت توسط پزشک خانواده یا پزشک عمومی خود، ممکن است به یک پزشک متخصص در اختلالات پوست (متخصص پوست) ارجاع داده شوید. اگر یک عفونت شدید دارید، یک پزشک اورژانس ممکن است برای اولین بار شمارا مورد آزمایش قرار دهد. شما همچنین ممکن است به متخصص بیماری‌های عفونی مراجعه کنید.
در اینجا اطلاعاتی برای کمک به آماده شدن برای قرار ملاقات شما با پزشک وجود دارد.
آنچه شما می توانید انجام دهید
• علائم خود را فهرست کنید، ازجمله مواردی که ممکن است ناشی از دلایل تعیین وقت شما باشد.
• اطلاعات شخصی کلیدی، مانند اینکه اگر شما هرگونه جراحی، بریدگی، گزش حیوانات یا نیش حشرات را داشته اید را یادداشت کنید.
• فهرست داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌های مصرفی و دوز مصرف این داروها را فهرست کنید.
• لیست سؤالاتی را از پزشک خود می‌پرسید را فهرست کنید.
آماده‌سازی یک لیست از سؤالات می‌تواند به شما کمک کند که مطمئن شوید که پزشک شما موارد مهم برای شمارا پوشش می‌دید. برای سلولیت، بعضی از سؤالات اساسی برای درخواست پزشک شما عبارت‌اند از:
• چگونه می‌توانم به این عفونت مبتلا شوم؟
• چه آزمایش‌هایی نیاز دارم؟ آیا این آزمایش‌ها نیاز به آماده‌سازی ویژه دارند؟
• چگونه این عارضه درمان می‌شود؟
• چه مدت درمان طول می‌کشد؟
• ممکن است چه عوارض جانبی یا را در اثر مصرف این دارو تجربه کنم؟
• من مشکلات پزشکی دیگری نیز دارم. چگونه می‌توانم آن‌ها را مدیریت کنم؟
• آیا درمان جایگزینی برای درمان آنتی‌بیوتیکی وجود دارد؟
• آیا یک جایگزین عمومی برای داروی تجویزی شما وجود دارد؟
• چگونه می‌توانم از این نوع عفونت در آینده جلوگیری کنم؟
• آیا شما هرگونه بروشور یا سایر مطالب چاپ‌شده‌ای دارید که بتوانم داشته باشم؟ چه وب‌سایت‌هایی را برای مطالعه در مورد این عارضه توصیه می‌کنید؟
• اگر سؤالات دیگری داشتید دریغ نکنید و بپرسید.
چه مواردی را باید از دکتر خود انتظار داشته باشید:
مثال‌هایی از سوالاتی که ممکن است از پزشک سؤال کنید، عبارت‌اند از:
•چه زمانی علائم این عارضه در شما شروع شد؟
• آیا جراحات یا نیش حشرات را در منطقه‌ای که به آن سفرکرده‌اید به یاد می‌آورید؟
• درد ناشی از این عارضه در شما چقدر شدید است؟
• آیا به نظر شما به نظر می‌رسد که علائم شما بهبود می‌یابد؟
• آیا شما حساسیت یا عدم تحمل نسبت به هر نوع آنتی‌بیوتیک‌دارید؟
• آیا قبلاً این نوع عفونت را داشته‌اید؟
آنچه شما در حال حاضر می‌توانید انجام دهید
برای پاک کردن عفونت، ممکن است به مصرف یک نسخه از آنتی‌بیوتیک نیاز داشته باشید. بااین‌حال تا زمانی که پزشک خود را می‌بینید، می‌توانید منطقه آسیب‌دیده را با صابون و آب شستشو دهید و پارچه‌ای خنک و مرطوب را بر روی منطقه آسیب‌دیده برای تسکین درد و علائم عارضه قرار دهید.
منبع مقاله : mayoclinic
ترجمه اختصاصی از داروباکس
