اطلاعات تخصصی
موارد مصرف
-درمان میگرن حاد با یا بدون اورا
مکانیسم اثر
این دارو ترکیبی از یک آگونیست سروتونین است و یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی.
سوماتریپتان عنوان آگونیست سروتونین از طریق اثر روی رسپتورهای سروتونین عروق خونی اکسترا سربرال سبب انقباض عروق، مهار ریلیز نوروپپتید و کاهش انتقال درد در مسیرهای تریژمینال می شود.
و ناپروکسن با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز تولید پروستاگلاندین ها را مهار می کند و اثرات ضد درد ایجاد می کند
فارماکوکینتیک
فارماکوکینتیک سوماتریپتان:
بدنبال تجویز خوراکی، حداکثر سطح پلاسمائی آن 3-2 ساعت حاصل شده و فراهمی زیستی آن در حدود 74-63% است. باند پروتئینی آن 29% است. عمدتاً از طریق ادرار دفع شده که 50% آن بصورت تغیر نیافته و 30% آن بصورت متابولیتهای غیر فعال است. نیمه عمر حذفی آن حدود 6 ساعت بوده که مشخصاً در بیماران با اختلال کبدی یا کلیوی طولانی می شود.
و ناپروکسن:اين دارو بخوبي از دستگاه گوارش جذب مي‌شود. نيمه عمر پلاسمايي آن حدود 15-12 ساعت است و به طور عمده از طريق ادرار دفع مي‌شود. اين دارو به ميزان زياد به پروتئين‌هاي پلاسما پيوند مي‌يابد. اين دارو در كبد متابوليزه مي‌شود.
منع مصرف
در صورت داشتن مشکلات قلبی، فشار خون کنترل نشده، مشکلات گردش خون، سندرم ولف پارکینسون وایت، سابقه حمله قلبی یا سکته مغزی، بیماری شدید کبدی، سابقه واکنش آلرژیک شدید به آسپرین، نباید از سوماتریپتان و ناپروکسن استفاده کنید. یک NSAID یا اگر در اواخر بارداری هستید
عوارض جانبی
*
به مونوگراف هریک از داروها به صورت جداگانه نیز رجوع شود.
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
قلبی عروقی: ناراحتی قفسه سینه، درد قفسه سینه
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، خواب آلودگی، خواب رفتگی اندام
گوارشی: تهوع، التهاب گلو، سوء هاضمه، خشکی دهان
عصبی، عضلانی و اسکلتی: درد فک، فشار در فک، سفتی فک، گردن درد، فشار در گردن، سفتی گردن
تنفسی: ادم حلق (سفتی و فشار)
تداخلات دارویی
*مشخصات کلی تداخلات:
• جزء ناپروکسن؛
– مهارکننده Pg-p (ضعیف)
– نفروپاتی ناشی از داروهای مسکن
– تشدید اثرات ضد پلاکت
– کاهش پرفیوژن یا عملکرد کلیوی
– افزایش خطر خونریزی یا آسیب به مخاط دستگاه گوارش
– تشدید هایپرکالمی
– تشدید اثرات افزاینده فشارخون
– تشدید هیپوناترمی
– کاهش آستانه تشنج
– تشدید سمیت گوشی
• جزء سوماتریپتان؛
– سوبسترای MAO
– تشدید اثرات تضعیف‌کننده CNS
– تشدید اثرات افزاینده فشارخون
– کاهش آستانه تشنج
– تشدید اثرات سروتونرژیک
تداخلات رده X (پرهیز):
آسه‌متاسین، آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، دکس ایبوپروفن، دکس کتوپروفن، مشتقات ارگوت، فلوکتافنین، کتورولاک (نازال و سیستمیک)، ماسیمورلین، میفامورتید، مهارکننده‌های مونوآمینواکسیداز، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (انتخابی COX-2)، اوماستاکسین، پلوبیپروفن، فنیل بوتازون، آگونیست های گیرنده 5-HT1D سروتونین (تریپتان ها)، تالنیفلومات، تنوکسیکام، اوروکیناز، زالتوپروفن
کاهش اثرات داروها توسط سوماتریپتان و ناپروکسن:
آلیسکایرن، مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، بتابلاکرها، اپلرنون، هیدرالازین، دیورتیک های لوپ، ماسیمورلین، میفامورتید، دیورتیک های حافظ پتاسیم، پروستاگلاندین ها (چشمی)، سالیسیلات ها، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، سینکالید، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی
کاهش اثرات سوماتریپتان و ناپروکسن توسط داروها:
عوامل کمپلکس ساز اسیدهای صفراوی، سالیسیلات ها
افزایش اثرات داروها توسط سوماتریپتان و ناپروکسن:
مشتقات 5- آمینوسالیسیلیک اسید، داروهای با ویژگی ضد پلاکت، آلیسکایرن، آمینوگلیکوزیدها، آمینولوولینیک اسید (موضعی و سیستمیک)، داروهای ضد انعقاد، آپیکسابان، بمیپارین، مشتقات بیس‌فسفونات ها، سفالوتین، کلاژناز (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دابیگاتران اتکسیلات، دفراسیروکس، دئوکسی کولیک اسید، دسموپرسین، دکس ایبوپروفن، دیگوکسین، دروسپیرنون، دروکسی دوپا، ادوکسابان، انوکساپارین، اپلرنون، مشتقات ارگوت، هالوپریدول، هپارین، ایبریتومومب تیوکستان، لیتیم، متفورمین، متوترکسات، مهارکننده‌های مونوآمینواکسیداز، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (انتخابی COX-2)، اوبینوتوزومب، اوماستاکسین، پورفیمر، دیورتیک های حافظ پتاسیم، پرالاترکسات، کینولون ها، ریواروکسابان، سالیسیلات ها، داروهای سروتونرژیک (با خطر بالا)، تاکرولیموس (سیستمیک)، فرآورده‌های تنوفوویر، داروهای ترومبولیتیک، تولپریسون، تریفلوزال، اوروکیناز، ونکومایسین، ورتپورفین، آنتاگونیست های ویتامین کا
افزایش اثرات سوماتریپتان و ناپروکسن توسط داروها:
آکالابروتینیب، آسه‌متاسین، الکل (اتیل)، مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، کورتیکواستروئید ها (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، داساتینیب، دکس کتوپروفن، دیکلوفناک (سیستمیک)، مشتقات ارگوت، امولسیون‌های چربی (بر پایه روغن ماهی)، فلبیناک، فلوکتافنین، گلوکوز آمین، گیاهان (با خاصیت ضد انعقاد/ ضد پلاکت)، ایبروتینیب، اینوترسن، کتورولاک (نازال، سیستمیک)، لیماپروست، دیورتیک های لوپ، مهارکننده‌های مونوآمینواکسیداز، مورنیفلومات، مولتی ویتامین/ فلوراید (حاوی ویتامین‌های آ، دی و ای )، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای ، کا، فولات و آهن)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، ای و بدون آهن)، نفتازون، اسیدهای چرب امگا-3، پلوبیپروفن، پنتوسان پلی سولفات سدیم، پنتوکسی فیلین، فنیل بوتازون، پروبنسید، آنالوگ‌های پروستاسیکلین، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، آگونیست های گیرنده 5-HT1D سروتونین (تریپتان ها)، مهارکننده‌های باز جذب سروتونین/ نوراپی نفرین، سدیم فسفات‌ها، تالنیفلومات، تنوکسیکام، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تیپراناویر، تولپریسون، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (آمین نوع سوم)، ویتامین ای (سیستمیک)، زالتوپروفن، زانوبروتینیب
تداخل با غذا:
ذکر نشده است.
توصیه های دارویی
سوماتریپتان:
1. قرص بايد به طور كامل بلعيده و از شكستن ، خرد كردن و جويدن آن خودداري شود.
2. در صورت دراز كشيدن بيمار در یک اتاق تاريک و ساكت، تأثير دارو بيشتر خواهد شد.
3. اگر با يك بار مصرف بهبودي حاصل نشد، از مصرف مقادير اضافي خودداري و بايد از داروهاي جايگزين استفاده شود. در صورت عود سردرد بعد از بهبودي اوليه مي‌توان مقادير اضافي تجويز نمود.
4. بين دفعات مصرف سوماتريپتان بايد 7-5 روز فاصله داشته باشد.
ناپروکسن:
1.اين دارو نبايد بيش از مقدار توصيه شده مصرف شود.
2. در صورت مصرف اين دارو در درمان آرتريت ، دوره درمان بايد كامل شود. جهت دستيابي به پاسخ مطلوب ، ممكن است حداقل 2 هفته زمان نیاز باشد.
3 دارو بهتر است همراه با غذا مصرف شود تا تحريك گوارشي كاهش يابد.
4 احتمال بروز حساسيت به نور وجود دارد.
5 در صورت مشاهده علائم شبيه آنفولانزا (لرز، تب يا درد عضلاني) قبل يا همزمان با بثورات جلدي ، بايد به پزشك مراجعه شود
