اطلاعات تخصصی
موارد مصرف دفروکسامین
دفروکسامین یک عامل شلاته کننده فعال است که به عنوان داروی کمکی در درمان مسمومیت با آهن به کار برده می شود. این دارو همچنین برای تسریع دفع آهن مصرف می شود. دفروکسامین از راه تزریق وریدی، عضلانی، ویا داخل صفاقی برای کنترل تجمع آلومینیم در استخوان، در مبتلایان به نارسایی کلیه و درمان مسمومیت های عصبی و یا نا هنجاری های استخوانی در بیماران تحت دیالیز به کار برده می شود.
مکانیسم اثر دفروکسامین
د فروکسامین با آهن سه ظرفیتی اتصال پیدا کرده و از شرکت آن در واکنش های شیمیایی جلوگیری می کند. این دارو می تواند با آهن آزاد سرم ، آهن فریتین و هموسیدرین اتصال پیدا کند ولی از هموگلوبین، میوگلوبین وسیتو کرومها نمی تواند آهن برداشت کند. دفروکسامین همچنین می تواند از بافت های مختلف الومینیم بر داشت کرده و یک کمپلکس پایدار محلول درآب ایجاد کند.
فارماکوکینتیک دفروکسامین
کمتر از %15 دارو از طریق دستگاه گوارش جذب می شود بنا برین از طریق تزریقی مورد استفاده قرار می گیرد دفروکسامین به وسیله آنزیم های پلاسمایی متابولیزه و از طریق ادرار دفع می شود. مقداری از دارو نیز از طریق صفرا و مد فوع دفع می گردد و نیمه عمر آن 6 ساعت می باشد. آهن شلات شده که از طریق کلیه ها دفع می گردد، رنگ ادرار را به قر مز متمایل می کند .
منع مصرف دفروکسامین
این دارو در بیماری های شدید کلیوی یا بی ادراری و هموکروماتوز اولیه نباید مصرف شود.
عوارض جانبی دفروکسامین
*
سایر عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: گرگرفتی، افت فشارخون، شوک، تاکی کاردی
سیستم اعصاب مرکزی: بیماری مغزی (سمیت آلومینیوم/مربوط به دیالیز)، سرگیجه، سردرد، نوروپاتی (محیطی، حسی، حرکتی یا مختلط)، خواب رفتگی اندام، تشنج
پوستی: راش پوستی، کهیر
غدد درون ریز و متابولیسم: مهار رشد (کودکان)، پرکاری غدد پاراتیروئید (تشدید)، کاهش کلسیم خون
گوارشی: ناراحتی شکمی، درد شکمی، اسهال، تهوع، استفراغ
ادراری تناسلی: سوزش ادرار، تغییر رنگ ادرار (صورتی، نارنجی، یا مایل به قرمز)
هماتولوژی و انکولوژی: دیس پلازی (متافیزیال؛ کودکان زیر ۳سال؛ وابسته به دوز)، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی
کبدی: بی کفایتی کبدی، افزایش سطح سرمی آنزیم های ترانس آمیناز
ازدیاد حساسیت: آنافیلاکسی (با یا بدون شوک)، آنژیوادم، ازدیاد حساسیت
عفونی: عفونت (یرسینیا، موکورمایکوز)
موضعی: واکنش محل تزریق (سوزش، کراسته شدن، ادم، قرمزی، اسکار، پینه، اینفیلتراسیون، تحریک، درد، خارش، تورم، وزیکول، تشکیل ضایعات آلرژیک)
عصبی، عضلانی و اسکلتی: درد مفاصل، اسپاسم عضلانی، درد عضلانی
چشمی: تاری دید، آب مروارید، دید رنگی غیرطبیعی، کدورت قرنیه، کاهش دید محیطی، کاهش وضوح بینایی، شب کوری، التهاب عصب بینایی، تغییر رنگ شبکیه، اسکوتوما (نقطه سیاه در میدان دید)، کاهش بینایی، نقص در میدان دید
گوشی: کم شنوایی، وزوزگوش
کلیوی: نارسایی حاد کلیوی، افزایش کراتینین سرم، بیماری توبولی کلیه
تنفسی: دیسترس تنفسی حاد (تنگی نفس، سیانوز و/یا اینفیلتراسیون بینابینی)، آسم
متفرقه: تب
تداخلات دارویی دفروکسامین
*مشخصات کلی تداخلات:
– شلاته کننده آهن
– تشدید سمیت گوشی
تداخلات رده X (پرهیز):
تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
کاهش اثرات داروها توسط دفروکسامین:
تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
کاهش اثرات دفروکسامین توسط داروها:
تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
افزایش اثرات داروها توسط دفروکسامین:
پروکلرپرازین
افزایش اثرات دفروکسامین توسط داروها:
آسکوربیک اسید، مولتی ویتامین/ فلوراید (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای، کا، فولات و آهن)، مولتی ویتامین / مینرال (حاوی ویتامین‌های آ و ای و بدون آهن)
تداخل با غذا:
ذکر نشده است.
هشدار ها دفروکسامین
1- احتمال بروزآب مروارید در بیمارانی که تحت درمان طولانی با دفروکسامین هستند وجود دارد.
2- این دارو معمولا در کودکان زیر سه سال تجویز نمی شود .
3- در افراد سالخورده همراه ویتامین Cاستفاده گردد.
4- راه تجویز وریدی فقط در بیماران مبتلا به کلاپسی قلبی – عروقی مورد استفاده قرار گیرد و در اولین فرصت تجویز دارو به صورت داخل عضلانی ادامه یابد.
دارو های هم گروه دفروکسامین
گروه C
در شرايط خاص و نظارت ويژه پزشك قابل استفاده است: مطالعات حیوانی مواردی از عارضه جانبی برای جنین نشان داده است و مطالعات انسانی به اندازه کافی در دست نیست. منافع دارو در مقابل خطرات احتمالی، تعیین کننده مصرف یا عدم مصرف این دارو در دوران بارداری است.
