اطلاعات تخصصی
موارد مصرف بیکالوتامید
Bicalutamide یک آنتی آندروژن غیر استروئیدی با عملکردها و کاربردهای مشابه با فلوتامید می باشد. به صورت خوراکی در درمان سرطان پروستات کاربرد دارد. دوز معمول آن در درمان تسکینی سرطان پیشرفته پروستات که همراه با یک آنالوگ گونادرلین تجویز می شود 50 میلی گرم در روز می باشد. در انگلستان درمان حداقل 3 روز قبل از آغاز آنالوگ گونادرلین آغاز می گردد تا از ایجاد هر نوع واکنشی (flare reaction) جلوگیری شود اما در ایالات متحده آمریکا درمان به صورت همزمان آغاز می گردد. در مردان مبتلا به بیماریهای موضعی پیشرفته این دارو با دوز 150 میلی گرم در روز به صورت مونوتراپی یا درمان کمکی به جراحی یا رادیوتراپی تجویز می گردد. از این دارو در مونوتراپی بیماری های موضعی استفاده می شود اما شواهدی وجود دارد که این موضوع را مطرح می کنند که مصرف ناگهانی این دارو در مردان فاقد خطر پیشرفت بیماری خطر مرگ را افزایش می دهد.
مکانیسم اثر بیکالوتامید
*-مهارکننده غیر استروئیدی گیرنده¬های آندروژن
جلوگیری از اثر محرک تستوسترون بر رشد سلولی در سرطان پروستات (آنتاگونیست رقابتی دی هیدروتستوسترون و تستوسترون)
فارماکوکینتیک بیکالوتامید
*جذب: کامل، بدون تاثیرپذیری از غذا
پیک پلاسمایی: 31 ساعت
اتصال به پروتئین: 96%
متابولیسم: کبدی به صورت گسترده (گلوکورونیداسیون و اکسیداسیون انانتیومر R (فعال) و تبدیل به انانتیومر S (غیرفعال)
نیمه عمر:
افراد سالم 6 روز
نقص شدید کبدی 10 روز
دفع: ادرار (36%)، مدفوع (42%)
منع مصرف بیکالوتامید
مصرف این دارو در بارداری اکیدا ممنوع است و جزء داروهای گروه X طبقه بندی می شود و ممکن است باعث مرگ یا نقص عضو جنین گردد.
عوارض جانبی بیکالوتامید
*عوارض شایع (%10<):
قلبی عروقی: ادم محیطی
سیستم اعصاب مرکزی: درد
غدد درون ریز و متابولیسم: گرگرفتگی، ژینکوماستی
گوارشی: یبوست، تهوع، اسهال، درد شکمی
ادراری تناسلی: درد پستان، درد لگن، خون در ادرار، شب ادراری
هماتولوژی و انکولوژی: آنمی
عفونی: عفونت
عصبی، عضلانی و اسکلتی: کمردرد، ضعف
تنفسی: تنگی نفس
عوارض نسبتا شایع (%10-2):
قلبی عروقی: درد قفسه سینه، افزایش فشار خون، آنژین صدری، ایست قلبی، نارسایی قلبی، بیماری عروق کرونر، ادم، سکته قلبی، سنکوپ
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، خواب رفتگی اندام، سردرد، بی خوابی، ضعف عضلات، اضطراب، لرز، گیجی، خواب آلودگی، هایپرتونی، عصبانیت، نوروپاتی، افسردگی
پوستی: راش پوستی، افزایش تعریق، ریزش مو، خارش، خشکی پوست
غدد درون ریز و متابولیسم: کاهش وزن، افزایش قند خون، افزایش وزن، کاهش میل جنسی، کم آبی بدن، نقرس، افزایش کلسترول خون
گوارشی: سوءهاضمه، بی اشتهایی، نفخ، استفراغ، اختلال در بلع، فتق، ملنا (مدفوع خونی تیره)، آبسه دندانی، خشکی دهان
ادراری تناسلی: عفونت مجاری ادراری، ضعف جنسی، سختی در دفع ادرار، احتباس ادراری، سوزش ادرار، فوریت ادرار، بی اختیاری ادرار
هماتولوژی و انکولوژی: سرطان دستگاه گوارش، خونریزی معقدی، سرطان پوست
کبدی: افزایش آنزیم های کبدی، افزایش سطح سرمی آلکالین فسفاتاز
عفونی: زونا، سپسیس
عصبی، عضلانی و اسکلتی: درد استخوان، آرتریت، گرفتگی پا، درد عضلانی، گردن درد، شکستگی پاتولوژیک
چشمی: آب مروارید
کلیوی: پرادراری، هیدرونفروز کلیه، افزایش BUN، افزایش کراتینین سرم
تنفسی: سرفه، فارنژیت، علائم شبه آنفلوانزا، برونشیت، آسم، خون دماغ، سینوزیت، پنومونی، رینیت
متفرقه: کیست، تب
تداخلات دارویی بیکالوتامید
*مشخصات کلی تداخلات:
– مهارکننده CYP3A4 (ضعیف)
تداخلات رده X (پرهیز):
آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، آستمیزول، سیزاپراید، ایندیوم 111 کاپرومب پندتید، پیموزاید، ترفنادین
کاهش اثرات داروها توسط بیکالوتامید:
کولین کربن 11، ایندیوم 111 کاپرومب پندتید
کاهش اثرات بیکالوتامید توسط داروها:
تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
افزایش اثرات داروها توسط بیکالوتامید:
آمینولوولینیک اسید (سیستمیک و موضعی)، آستمیزول، سیزاپراید، دوفتیلید، فلیبانسرین، لمبورکسانت، لومیتاپید، نیمودیپین، پیموزاید، پورفیمر، ترفنادین، تریازولام، آبروگپنت، ورتپورفین، آنتاگونیست ویتامین کا
افزایش اثرات بیکالوتامید توسط داروها:
تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
تداخل با غذا:
ذکر نشده است.
هشدار ها بیکالوتامید
*1- عملکرد کبدی پیش از شروع درمان، به طور منظم طی 4 ماه اولیه و سپس به صورت دوره¬ای ارزیابی شود و علایم اختلال کبدی به دقت پایش گردد.
2- بیمار از لحاظ علائم سمیت کبدی (تیرگی ادرار، یرقان، کاهش اشتها، خستگی، مدفوع روشن) پایش شود و به بیمار گوشزد شود که این علائم را به سرعت گزارش کند.
3- CBC، الکتروکاردیوگرام، اکوکاردیوگرام، سطح سرمی تستوسترون، آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) و هورمون LH به صورت دوره ای پایش شود.
4- در بیماران مصرف کننده وارفارین، INR و PT به دقت پایش شود.
5- به بیماران مبتلا به دیابت توصیه شود که سطح قندخون را به دقت پایش و کنترل کنند.
– ضرورت مصرف منظم دارو و تکمیل دوره درمان به بیمار گوشزد شود.
