بیماری صرع یک اصطلاح گسترده‌ای مورداستفاده برای یک اختلال مغزی است که باعث تشنج می‌شود. تشنج یک تغییر کوتاه در فعالیت طبیعی مغز است. انواع مختلف از صرع وجود دارد. همچنین انواع مختلفی از تشنج وجود دارد. حدود ۱ نفر ازهر ۱۰ نفر در طول زندگی خود تشنج داشته‌اند. این بدان معناست که تشنج شایع است و یک روز شما باید به کسی ممکن است در طول یا پس از یک تشنج کمک کنید. آنچه شما می‌توانید برای حفظ سلامت آن شخص تا تشنج متوقف خودبه‌خودمی شود انجام دهید را باید بدانید. در این مقاله به طور مفصل در مورد این بیماری و راه های کنترل آن صحبت می کنیم.
انواع بیماری صرع
بیماری صرع یک اختلال در مغز است. افراد مبتلابه صرع زمانی که آن‌ها دو یا چند تشنج را تجربه کردند، تشخیص داده می‌شوند.
انواع مختلفی از تشنج وجود دارد. فرد مبتلابه بیماری صرع می‌تواند به بیش از یک نوع از انواع صرع مبتلا باشد.
نشانه‌های تشنج به نوع تشنج بستگی دارد.
گاهی اوقات گفتن اینکه یک فرد است دچار تشنج است یا نه سخت است. فردی که تشنج ممکن است گیج به نظر برسد و یا اینکه خیره به چیزی که وجود ندارد نگاه کند. دیگر انواع تشنج می‌تواند باعث شود که یک فرد سقوط کند، دچار لرزش شود و یا نسبت به آنچه در اطراف او می‌گذرد، بی‌اطلاع باشد.
تشنج به دو گروه تقسیم می‌شود:
- تشنج‌های عمومی در هر دو طرف مغز تأثیر می‌گذارند:
تشنج‌های غیرقابل تشخیص، که گاهی اوقات تشنج‌های پتیت مال نامیده می‌شود، ممکن است باعث ایجاد حالت چشمک زدن سریع یا چند ثانیه خیره شدن به فضا شوند. تشنج‌های تونیک-کلونیک که همچنین به نام تشنج‌های بزرگ نامیده می‌شود، می‌تواند در یک فرد این علائم را ایجاد کند:
• گریه کردن
• از دست دادن هوشیاری.
• به زمین افتادن.
• پرش‌ها یا اسپاسم عضلانی
• فرد پس از تشنج تونیک – کلونیک ممکن است احساس خستگی کند.
- تشنج موضعی فقط در یک منطقه از مغز اتفاق می‌افتد. این نوع تشنج، تشنج بخشی نیز نامیده می‌شود.
• تشنج فوکال ساده بخش کوچکی از مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این تشنج می‌توانید سردرگمی و یا تغییر در احساس، مانند یک طعم عجیب‌وغریب دردهان و یا یک حس بویایی شود.
• تشنج فوکال کمپلکس می‌تواند یک فرد را مبتلابه صرع را دچار سردرگمی و گیجی و یا دچار نگاه خیره کند. فرد تا چند دقیقه قادر به پاسخ به سؤالات و راهنمایی نیست.
• تشنج ثانویه در یک بخش از مغز آغاز خواهد شد، اما پس‌ازآن به هر دو طرف مغز گسترش می‌یابد. به‌عبارت‌دیگر، کسی فرد در ابتدا دچار تشنج موضعی و به دنبال آن دچار تشنج ژنرالیزه می‌شود.
تشنج ممکن است تا زمانی که به‌اندازه چند دقیقه کوتاه طول بکشد.
حقایقی در مورد بیماری صرع
صرع یک اختلال در مغزاست که باعث تشنج می‌شود. این تشنج‌ها توسط یک بیماری زمینه‌ای موقت مانند تب بالا ایجاد نمی‌شود.
صرع می‌تواند در افراد به راه‌های مختلفی تاثیربگذارد. دلیل این است که بسیاری از علل بسیاری برای ایجاد انواع مختلف تشنج وجود دارد. برخی افراد ممکن است علاوه بر صرع انواع متعددی از تشنج و یا مشکلات پزشکی دیگری را داشته باشند. این عوامل نقش مهمی در تعیین شدت وضعیت مشکل فرد و تأثیر آن در زندگی او بازی می‌کند.
علائم تشنج به نظر می‌رسد بستگی به نوع تشنج دارد
برخی از تشنج می‌تواند مانند حملات خیره شدن باشد. دیگر نوع تشنج می‌تواند باعث شود که یک فرد سقوط کند، دچار لرزش بدن شود و یا ازآنچه در اطرافش می‌گذرد بی‌خبر باشد.
صرع می‌تواند با شرایط مختلف که برای مغز فرد ایجاد می‌شود، حادث شود. چند علت آن ناشناخته است.
بعضی از علل شایع ایجاد بیماری صرع عبارت‌اند از:
• سکته مغزی
• کمبود اکسیژن در مغز
• تومور مغزی
• ضربه به سر یا آسیب‌های مغزی
• عفونت سیستم عصبی مرکزی ویا دیگر عفونت‌های مغزی مانند neurocysticercosis.
• برخی اختلالات ژنتیکی مانند سندرم داون
• دیگر بیماری‌های عصبی مانند بیماری آلزایمر
همچنین تشنج می‌تواند به دلیل مشکلات پزشکی دیگری اتفاق بیافتد.
این مشکلات عبارت‌اند از:
• تب بالا.
• قند خون پایین (هیپوگلیسمی)
• ترک مصرف الکل و نوشیدنی‌های الکلی و مواد مخدر.
برای دوسوم افراد مبتلای به صرع، علت صرع ناشناخته است. این نوع از صرع کریپتوجنیک یا صرع ایدیوپاتیک نامیده می‌شود.
فرد مبتلابه صرع باعث سرایت این عارضه نمی‌شود و نمی‌تواند به شخص دیگری این بیماری را منتقل کند.
پیشگیری از بیماری صرع
گاهی اوقات ما می‌توانیم از صرع جلوگیری کنیم. برخی از متداول‌ترین راه‌ها را برای کاهش شانس ابتلای شما به صرع درحال‌توسعه را در اینجا معرفی می‌کنیم:
• جلوگیری از صدمات مغزی
• آسیب‌های مغزی که آسیب‌های تروماتیک مغزی نیز نامیده می‌شود، یکی از علل شایع ایجاد صرع است.
• بااحتیاط و با استفاده از دستورالعمل‌های ایمنی برانید. از کمربند ایمنی، صندلی کودک، کیسه هوا، کلاه ایمنی دوچرخه و کلاه ایمنی موتورسیکلت به‌منظور کاهش صدمات ناشی از وسایل نقلیه موتوری استفاده کنید.
• بااحتیاط گام بردارید. زمین خوردن و سقوط باعث ایجاد آسیب مغزی می‌شود. بزرگ‌سالان و کودکان دارای شانس بیشتری برای دچار شدن به افزایش آسیب‌های مغزی ناشی از سقوط هستند.
• در مورد آسیب های تروماتیک مغز اگر آن‌ها رخ دادند در صورت امکان کمک کنید. احتمال صرع در هنگام آسیب شدید مغزی بالا است. مراقبت خوب از آسیب ممکن است به جلوگیری از صرع کمک کند.
• کاهش شانس سکته مغزی و بیماری‌های قلبی
گام‌هایی برای کاهش شانس روزمره ابتلای به سکته مغزی و بیماری قلبی وجود دارد. این گام‌ها عبارت‌اند از خوب غذا خوردن، ورزش کردن و سیگار نکشیدن. این اقدامات بهداشتی ممکن است از ایجاد صرع در مراحل بعدی زندگی جلوگیری کنند
• واکسن
شما و خانواده شمارا از این بیماری محافظت می‌کند. ایمن‌سازی باعث کاهش شانس ابتلای شما به عفونت می‌شود که گاهی اوقات می‌تواند به صرع منجر شود.
دست‌های خود را بشویید و با اطمینان خاطر مشغول غذا خوردن شوید.
• عفونتی به نام سیستی سرکوزیس ( که عامل آن انگل سیستی سرکوس بویس است) شایع‌ترین علت صرع در سراسر جهان است. این بیماری توسط یک انگل ایجاد می‌شود و از طریق بهداشت و آماده‌سازی مواد غذایی از طریق شیوه‌های درست می‌توان از بروز این عفونت جلوگیری کرد. غربالگری بهداشت و درمان زودهنگام برای سیستی سرکوزیس می‌توانید باعث جلوگیری از صرع شود.
برخی مشکلات بارداری و زایمان می‌تواند به صرع منجر شود. در دوران بارداری خود سالم بمانید. مراقبت‌های دوران بارداری از طریق برنامه‌ریزی ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود مانند پزشک، مراقب سلامت، ماما و… پیگیری کنید تا شما و کودک شما سالم نگه‌داشته شوید.
مدیریت و کنترل بیماری صرع
بیماری صرع می‌تواند در مسیر زندگی، هنگامی‌که تشنج به‌طور ادامه‌دار اتفاق می‌افتد مشکل‌زا باشد. گاهی اوقات، تشنج باعث دشوار در انجام کارها مانند به مدرسه رفتن، رانندگی و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی می‌شود. هنگامی‌که تشنج کنترل نشده است، این امر خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش می‌دهد:
• آسیب
• افسردگی
• اضطراب
• در برخی موارد، مرگ نیز ممکن است رخ دهد.
گاهی اوقات حتی درمان صرع می‌تواند باعث مشکلاتی مانند احساس خستگی شود.
خود مدیریتی چیزی است که شما باید برای مراقبت از خود انجام دهید. شما می‌توانید با مدیریت صرع خود یک زندگی فعال و کامل را داشته باشید. موفق خود مدیریتی نیاز به همکاری فعالانه میان یک فرد مبتلابه صرع، پزشک فرد و خانواده و دوستان شخص مبتلای به بیماری صرع دارد.
کمک‌های اولیه تشنج و بیماری صرع
کمک‌های اولیه برای (گراند مال) تشنج تونیک کلونیک ژنرالیزه
هنگامی‌که بیشتر مردم به تشنج فکر میکنند، آن‌ها به یک تشنج تونیک کلونیک ژنرالیزه که گراند مال نیز نامیده می‌شود فکر میکنند. در این نوع تشنج، فرد ممکن است گریه کند، سقوط کند، بلرزد و یا دچار حرکات تند و سریع شود و ازآنچه در اطراف او است، بی‌اطلاع باشد.
در اینجا کارهایی که شما می‌توانید برای کمک به کسی که این نوع تشنج را دارد انجام دهید معرفی می‌شود که این موارد عبارت‌اند از:
• به‌آرامی فرد را بر روی زمین دراز کنید.
• فرد بر یک‌طرف بدن به‌آرامی بچرخانید. این کمک خواهد کرد که فرد نفس بکشد.
• خالی کردن منطقه اطراف فرد از هر چیزی سخت و یا تیز. این می‌تواند از آسیب جانبی به فرد جلوگیری کند.
• چیزی نرم و صاف، مانند ژاکت تاخورده را در زیر سر فرد قرار دهید.
• برداشتن عینک از روی صورت فرد.
• شل کردن کراوات (دستمال‌گردن) و یا هر چیزی که در اطراف گردن فرد است که ممکن باعث شود که فرد به‌سختی نفس بکشد.
• سنجش زمان تشنج. اگر صرع بیش از ۵ دقیقه طول کشید با فوریت‌های پزشکی تماس بگیرید.
کمک‌های اولیه برای هر نوع از بیماری صرع
انواع مختلفی از تشنج وجود دارد. اغلب تشنج در چند دقیقه به پایان می‌رسد. به‌طور قدم‌های کلی برای کمک به کسی که دچار هرگونه از انواع تشنج شده عبارت است از:
• تا زمانی که تشنج به پایان می‌رسد و یا او به‌طور کامل بیدار هوشیار می‌شود در کنار او باقی بمانید. پس‌ازآن به پایان می‌رسد، به فرد برای نشستن در یک مکان امن کمک کنید. هنگامی‌که آن‌ها هشیار و قادر به برقراری ارتباط شدند، با واژگانی ساده به آن‌ها بگویید که چه اتفاقی افتاده است.
• محیط را جهت آسایش فرد فراهم کنید و با آرامش صحبت کنید.
• بررسی کنید که آیا فرد دستبند پزشکی یا … دارد.
• خود و افراد دیگر (در محل رخداد را) آرام نگه‌دارید.
• یک تاکسی یا شخص دیگری (از خانواده یا بستگان) را برای فرد برای اینکه مطمئن شوید که فرد با خیال راحت به خانه می‌رسد،خبر کنید.
موارد مهمی که برای حفظ سلامتی یک فرد در طول یا بعد از یک تشنج در طول نباید انجام دهید را بدانید. هرگز هیچ‌یک از کارهای زیر را انجام ندهید:
• هرگز فرد را نگه ندارید و یا سعی نکنید که از حرکات او جلوگیری کنید.
• چیزی را دردهان فرد قرار ندهید. این امرمی تواند به دندان یا فک او صدمه بزند. یک شخص نمی‌تواند با داشتن یک تشنج چیزی را ببلعد.
• سعی نکنید به فرد دهان‌به‌دهان تنفس بدهید شبیه (CPR). معمولاً افراد دوباره خودبه‌خود پس از یک تشنج شروع به تنفس میکنند.
• هرگز تا زمانی که فرد کاملاً هوشیار نشده است، به او آب و غذا ندهید.
منبع مقاله CDC
این مقاله به‌طور اختصاصی توسط داروباکس ترجمه‌شده است. اگر مقاله فوق موردپسند شما واقع شد، خرسند خواهیم شد که نظرات و پیشنهادات و انتقادات خود را برای هرچه بهتر شدن سطح کیفی مقالات با ما در میان بگذارید و از دیگر مقالات ما در بخش سلامت و تغذیه سایت دیدن فرمایید.
