اطلاعات تخصصی
موارد مصرف اسپارژیناز
آسپاراژیناز در درمان لوسمی حاد لنفوسیتیک به کار می رود. همچنین در درمان لوسمی حاد میلوسیتیک و میلومنوسیتیک، لنفوماهای هوچکینی و غیر هوچکینی و ملانوسارکوما مصرف شده است.
مکانیسم اثر اسپارژیناز
آسپاراژیناز آنزیمی است که باعث تجزیه آسپاراژین به اسید آسپارتیک و آمونیاک می شود. بعضی از سلول های بد خیم بر خلاف سلول های سالم بدن قادر به سنتز آسپاراژین نیستند. آسپاراژیناز در سنتز پروتئین، DNA مداخله می کند.
فارماکوکینتیک اسپارژیناز
به میزان خیلی کم از سد خونی- مغزی عبور می کند. توسط سیستم رتیکولواندوتلیال متابولیزه می شود. نیمه عمرتزریق عضلانی آن 49-39 ساعت و تزریق وریدی 30-8 ساعت می باشد. 33-23 روز بعد از قطع درمان، دارو دوباره در خون ظاهر می شود.
منع مصرف اسپارژیناز
در صورت وجود یا سابقه پانکراتیت، نباید مصرف شود.
عوارض جانبی اسپارژیناز
واکنش های حساسیتی و آنافیلاکسی، کاهش فاکتورهای انعقادی پلاسما، سمیت کبدی( از جمله تغییرات چربی)، التهاب لوزالمعده، تهوع، استفراغ و دپرسیون CNS از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو هستند.
تداخلات دارویی اسپارژیناز
دارو با وینکریستین، گلوکوکورتیکوئیدها یا کورتیکوتروپین، آلوپورینول، کلشی سین، متوترکسات، انسولین یا داروهای خوراکی کاهش دهنده قند خون تداخل دارد.
هشدار ها اسپارژیناز
در صورت بروز پانکراتیت، درمان با دارو باید برای همیشه قطع شود.
توصیه های دارویی اسپارژیناز
با توجه به احتمال بروز واکنش حساسیت مفرط به دارو، قبل از اولین تجویز و مواقعی که یک هفته یا بیشتر بین دو تزریق فاصله می باشد، انجام آزمون داخل جلدی توصیه نمی شود.
