بسیاری از مردم نگران فراموشی و ضعف حافظه هستند. آن‌ها فکر می‌کنند فراموشی اولین نشانه بیماری آلزایمر است. اما همه افراد مبتلا به مشکلات حافظه مبتلا به آلزایمر نیستند.
دلایل دیگری می‌تواند برای مشکلات حافظه وجود داشته باشد مانند پیری، بیماری‌های پزشکی، مشکلات عاطفی، اختلال شناختی خفیف یا انواع زوال عقل. در این مقاله به این موضوع پرداخته‌ایم. فهرست مطالب ارائه‌شده به صورت زیر است:
- فراموشی و تغییرات حافظه ناشی از افزایش سن
- تفاوت بین فراموشی طبیعی ناشی از افزایش سن و بیماری آلزایمر
- فراموشی به دلیل بیماری‌ها
- مشکلات حافظه ناشی از مشکلات عاطفی
- اختلال شناختی خفیف چیست؟
- علائم اختلال شناختی خفیف چیست؟
- اختلال شناختی خفیف چگونه تشخیص داده می‌شود؟
- اختلال شناختی خفیف چگونه مدیریت می‌شود؟
- آیا اختلال شناختی خفیف منجر به زوال عقل می‌شود؟
- زوال عقل، علائم، انواع و روش تشخیص آن
- علائم و نشانه‌های زوال عقل چیست؟
- چه عواملی باعث زوال عقل می‌شوند؟
- انواع مختلف زوال عقل کدامند؟
- زوال عقل مختلط چیست؟
- زوال عقل چگونه تشخیص داده می‌شود؟
- چه کسی می‌تواند زوال عقل را تشخیص دهد؟
در این مقاله علاوه‌بر شرح تفاوت‌های فراموشکاری طبیعی و غیرطبیعی به طور مفصل به دو موضوع اختلال شناختی خفیف که امکان بهبود دارد و زوال عقل که امکان بهبودی در آن وجود ندارد پرداخته شده است. بنابراین تا انتهای مقاله همراه ما باشید و نظرات و تجربیات ارزشمندتان را در قسمت دیدگاه‌ها با ما و دیگران به اشتراک بگذارید 🙂
Photo by SHVETS production from Pexels
فراموشی و تغییرات حافظه ناشی از افزایش سن
فراموشی می‌تواند بخشی طبیعی از روند پیری باشد. با افزایش سن افراد، تغییراتی در تمام قسمت‌های بدن از جمله مغز رخ می‌دهد. در نتیجه، برخی از افراد ممکن است متوجه شوند که یادگیری چیزهای جدید برایشان بیشتر از قبل طول می‌کشد، اطلاعات را مانند گذشته به خاطر نمی‌آورند یا چیزهایی مانند عینک خود را گم می‌کنند. اینها معمولاً نشانه‌های فراموشکاری خفیف است، نه مشکلات جدی در حافظه مانند بیماری آلزایمر.
داستان مریم
مریم سوئیچ ماشینش را پیدا نکرد. او به جایی که همیشه سوئیچ را قرار می‌داد نگاه کرد. اما آن‌ها آنجا نبودند. کیف خود را جستجو کرد. اما آنجا هم نبود. سرانجام، آن‌ها را روی میز خود پیدا کرد. دیروز هم او نام همسایه خود را فراموش کرده بود. حافظه‌اش داشت بازی درمی‌آورد و نگرانی‌هایش داشت شروع می‌شد.
تصمیم گرفت که به دکترش مراجعه کند. پس از یک معاینه کامل، دکتر گفت حال او خوب است و فراموشی او فقط یک قسمت طبیعی از افزایش سن بود. دکتر به مریم پیشنهاد کرد که در کلاس‌های محلی شرکت کند، با دوستانش کارت‌بازی کند یا برای کمک به حافظه خود در مدرسه‌های محلی کمک کند.
تفاوت بین فراموشی طبیعی ناشی از افزایش سن و بیماری آلزایمر
فراموشی طبیعی ناشی از افزایش سن
- گاهی تصمیم‌گیری‌های اشتباه دارید
- یکی از پرداختی‌های ماهانه را از دست می‌دهید
- فراموش می‌کنید که امروز چه روزی است و بعداً آن را بیاد می‌آورید
- گاهی اوقات فراموش می‌کنید که از چه کلماتی استفاده کنید
- گاهس اوقات اشیاء را گم می‌کنید
فراموشی ناشی از بیماری آلزایمر
- در بسیاری از مواقع قضاوت‌ها و تصمیم‌گیری‌های نادرست و غیرطبیعی می‌گیرید
- در اینکه به پرداخت قبض‌های ماهانه توجه داشته باشید مشکل دارید
- از دست دادن دنباله تاریخ یا زمان سال
- در مکالمات مشکل دارید
- غالباً اشیاء را در محل نامناسب قرار می‌دهید و بعداً نمی‌توانید آن‌ها را پیدا کنید
فراموشی به دلیل بیماری‌ها
برخی از شرایط پزشکی می‌توانند مشکلات جدی در حافظه ایجاد کنند. این مشکلات حافظه باید پس از درمان این بیماری‌ها برطرف شوند. شرایط پزشکی که ممکن است باعث مشکلات حافظه شود عبارتند از:
- تومور، لخته شدن خون یا عفونت در مغز
- برخی از اختلالات تیروئید، کلیه یا کبد
- نوشیدن بیش‌ازحد الکل
- آسیب به سر، مانند ضربه مغزی ناشی از زمین خوردن یا تصادف
- عوارض جانبی دارو
- کاهش مصرف غذاهای سالم یا دریافت کم ویتامین‌ها و مواد معدنی (مانند ویتامین B12)
داستان آل
آل نمی‌دانست چه اتفاقی دارد می‌افتد. او به سختی چیزها را بیاد می‌آورد. خوب غذا نمی‌خورد و خوب نمی‌خوابید و دوست نداشت دوستانش را ببیند. گیج و تحریک‌پذیر بود.
همسرش نگران بود. او را به دکتر برد. معلوم شد که آل واکنش بدی به یکی از داروهایش داشته است. هنگامی که دکترش دارو را تغییر داد، آل به حالت قبل برگشت.
مشکلات حافظه ناشی از مشکلات عاطفی
مشکلات عاطفی مانند استرس، اضطراب یا افسردگی باعث فراموشی بیشتر فرد می‌شود و می‌تواند با زوال عقل اشتباه شود. به عنوان مثال، شخصی که اخیراً بازنشسته شده است یا در حال کنار آمدن با مرگ همسر، بستگان یا دوستان خود است، ممکن است احساس غم، تنهایی، نگرانی یا کسالت کند. تلاش برای کنار آمدن با این تغییرات زندگی باعث می‌شود برخی از افراد دچار گیجی یا فراموشی شوند.
گیجی و فراموشی ناشی از احساسات معمولاً موقتی است و با کمرنگ شدن احساسات از بین می‌رود. مشکلات عاطفی را می‌توان با حمایت دوستان و خانواده برطرف کرد، اما اگر این احساسات بیش از ۲ هفته طول بکشد ، کمک گرفتن از پزشک یا مشاور مهم است. درمان ممکن است شامل مشاوره، مصرف دارو یا هر دو باشد. فعال بودن و یادگیری مهارت‌های جدید هم می‌تواند به فرد کمک کند تا احساس بهتری داشته باشد و حافظه خود را بهبود بخشد.
داستان گلوریا
گلوریا به صورت تمام‌وقت ناراحت بود. او می‌خواست تمام روز و شب را فقط بخوابد. او واقعاً در حال فراموشکار شدن بود. باب، برادرزاده گلوریا می‌ترسید که مشکلی پیش آمده باشد. او را به دکتر برد. دکتر گفت که او افسردگی دارد و باید دارو بخورد و به مشاور هم مراجعه کند.
بعد از ۳ ماه، باب می‌توانست تغییر در عمه خود را ببیند. او داشت بهتر غذا می‌خورد و بهتر می‌خوابید. گلوریا بیشتر وقت خود را با دوستانش می‌گذراند و کارهای داوطلبانه انجام می‌داد.
Photo by emre keshavarz from Pexels
اختلال شناختی خفیف چیست؟
برخی از افراد مسن بیشتر از هم سن و سال‌های خود مشکلات حافظه یا تفکر دارند. به این وضعیت اختلال شناختی خفیف یا MCI ( مخفف mild cognitive impairment) گفته می‌شود.
هیچ علت واحدی برای اختلال شناختی ضعیف وجود ندارد. خطر ابتلا به MCI با افزایش سن فرد افزایش می‌یابد. شرایطی مانند دیابت، افسردگی و سکته مغزی ممکن است خطر ابتلا به MCI در فرد را افزایش دهند.
علائم فراموشی از نوع اختلال شناختی خفیف چیست؟
علائم MCI به اندازه علائم بیماری آلزایمر یا زوال عقل نیست. به عنوان مثال، افراد مبتلا به MCI تغییرات شخصیتی یا سایر مشکلات که در مشخصات آلزایمر هستند را تجربه نمی‌کنند. افراد مبتلا به MCI هنوز قادر به مراقبت از خود و انجام کارهای عادی روزمره خود هستند.
علائم MCI می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- غالباً اشیاء را گم می‌کنند
- رفتن به رویدادها یا قرارها را فراموش می‌کنند
- بیشتر از افراد هم سن و سال خود در به یاد آوردن کلمات مشکل دارند
- مشکلات حرکتی و مشکلات مربوط به حس بویایی نیز با MCI در ارتباط هستند.
اختلال شناختی خفیف چگونه تشخیص داده می‌شود؟
خانواده و دوستان ممکن است متوجه افت حافظه شوند و فرد مبتلا به MCI نگران از دست دادن حافظه خود باشد. این نگرانی‌ها ممکن است باعث شود فرد برای مشکلات حافظه خود به پزشک مراجعه کند.
در برخی از موارد، مشکلات حافظه و تفکر ممکن است ناشی از بیماری‌هایی باشد که قابل درمان هستند. پزشک می‌تواند آزمایشات و ارزیابی‌ها را انجام دهد تا متوجه شود که آیا منبع مشکلات حافظه چیزی قابل درمان است یا ممکن است MCI باشد. همچنین ممکن است او پیشنهاد کند که فرد برای آزمایش‌های بیشتر به یک متخصص مراجعه کند.
داستان جو
جو تقریبا ۷۴ ساله بود. او هنوز هم به صورت نیمه‌وقت کار می‌کرد. او متوجه شد که دارد در کارش دچار فراموشی می‌شود. از اینکه یافتن کلمات مناسب برای توصیف چیزی برایش دشوار شده بود احساس ناامیدی می‌کرد. رئیسش به او گفت که دو جلسه را فراموش کرده است. جو تعجب کرد که آیا دچار مشکل جدی‌ای شده است یا نه؟
همسر جو او را برای معاینه سلامت برد. دکتر به جو گفت که او اختلال شناختی خفیفی دارد که MCI نیز نامیده می‌شود. دکتر گفت که هیچ درمانی برای MCI وجود ندارد، اما او مراقب حافظه و مهارت‌های تفکر جو خواهد بود. جو برای کمک به مقابله با تغییرات قدرت تفکر خود، از ابزارهای کمک به حافظه مانند لیست کارهای روزانه استفاده کرد.
اختلال شناختی خفیف چگونه مدیریت می‌شود؟
در حال حاضر هیچ درمان استاندارد یا داروی تأیید‌شده‌ای برای MCI وجود ندارد، اما مواردی وجود دارد که فرد می‌تواند انجام دهد. این موارد به افراد کمک می‌کنند تا سالم بمانند و با تغییر در قدرت تفکر خود مقابله کنند.
از آنجا که MCI ممکن است نشانه اولیه مشکلات جدی‌تر حافظه باشد، هر شش تا ۱۲ ماه یکبار مراجعه به پزشک یا متخصص ضروری است. پزشک می‌تواند به مرور تغییرات مهارت حافظه و تفکر را ردیابی کند. ثبت هرگونه تغییر نیز می‌تواند مفید باشد.
افراد مبتلا به MCI می‌توانند شرکت در آزمایشات بالینی یا مطالعات را نیز مد نظر داشته باشند. آزمایشات بالینی مطالعات تحقیقی هستند که به بررسی ایمنی و موثر بودن یک روش درمانی مانند داروی جدید کمک می‌کند. افراد با و بدون مشکلات حافظه می‌توانند در آزمایشات بالینی شرکت کنند و با این کار به خود، خانواده یا نسل‌های آینده کمک کنند.
آیا فراموشی از نوع اختلال شناختی خفیف منجر به زوال عقل می‌شود؟
محققان دریافته‌اند که افراد مبتلا به MCI بیشتر از افراد بدون MCI به بیماری آلزایمر یا زوال عقل مبتلا می‌شوند. تخمین زده می‌شود که ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد ۶۵ سال به بالا که مبتلا به MCI هستند در یک دوره یک ساله دچار زوال عقل می‌شوند. با این حال، همه کسانی که MCI دارند به زوال عقل مبتلا نمی‌شوند. در بسیاری از موارد، علائم MCI ممکن است ثابت بمانند یا حتی بهبود یابند.
تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی ممکن است در ایجاد MCI نقش داشته باشند، همان‌طور که در آلزایمر و زوال عقل نقش دارند. امروزه مطالعاتی توسط دانشمندان در حال انجام است تا بفهمند چرا برخی از افراد مبتلا به MCI به آلزایمر می‌رسند و دبرخی دیگر نه.
زوال عقل، علائم، انواع و روش تشخیص آن
زوال عقل یا دمانس (Dementia) از دست دادن عملکرد‌های شناختی – یعنی تفکر، حافظه و استدلال – است تا حدی که در زندگی و فعالیت‌های روزمره فرد اختلال ایجاد می‌شود. برخی از افراد مبتلا به زوال عقل نمی‌توانند احساسات خود را کنترل کنند و ممکن است شخصیت آن‌ها نیز تغییر کند.
شدت زوال عقل از خفیف‌ترین مرحله، یعنی زمانی که تازه شروع به تأثیر بر روی عملکرد فرد می‌کند شروع می‌شود و تا شدیدترین مرحله یعنی زمانی که فرد برای فعالیت‌های اساسی زندگی خود کاملاً به دیگران وابسته است ادامه می‌یابد.
با بیشتر شدن سن پیری، شیوع زوال عقل نیز بیشتر دیده می‌شود (حدود یک‌سوم کل افراد ۸۵ سال یا بیشتر ممکن است به نوعی زوال عقل داشته باشند) اما این مشکل یک قسمت طبیعی از پیری نیست. بسیاری از افراد تا ۹۰ سالگی و بالاتر از آن بدون هیچ نشانه‌ای از زوال عقل زندگی می‌کنند.
انواع مختلفی از زوال عقل وجود دارد، مانند بیماری آلزایمر و علائم آن بسته به نوع آن متفاوت است.
Photo by Kindel Media from Pexels
علائم و نشانه‌های زوال عقل چیست؟
علائم و نشانه‌های زوال عقل هنگامی رخ می‌دهد که نورون‌ها، یا سلول‌های عصبی سالم در مغز دیگر فعالیت نکنند، ارتباط خود را با سلول‌های عصبی دیگر مغز قطع کرده و از بین بروند. اگرچه همه افراد با افزایش سن برخی از سلول‌های عصبی مغزشان را از دست می‌دهند، افراد مبتلا به زوال عقل از دست دادن بسیار بیشتری را تجربه می‌کنند.
علائم زوال عقل می‌تواند متفاوت باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کاهش حافظه، قضاوت ضعیف و تجربه سردرگمی
- مشکل در گفتار، درک و بیان افکار، یا خواندن و نوشتن
- سرگردان شدن و گم شدن در محله‌های آشنا
- مشکل در مدیریت پول و پرداخت قبوض
- سوالات تکراری
- استفاده از کلمات غیرمعمول برای اشاره به اشیا آشنا
- صرف زمان زیاد برای انجام کارهای عادی روزمره
- از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها یا رویدادهای عادی روزمره
- توهم یا تجربه هذیان یا پارانویا (paranoia)
- عملکرد تکانشی ( ناگهانی و ناخودآگاه)
- بی‌توجهی به احساسات دیگران
- از دست دادن تعادل و پیدا کردن مشکلات حرکتی
افراد دارای ناتوانی‌های ذهنی و رشدی نیز ممکن است با افزایش سن به زوال عقل مبتلا شوند و شناخت علائم آن‌ها به طور ویژه‌ای دشوار است. مهم است که توانایی‌های فعلی فرد را در نظر بگیرید و تغییرات آن را با گذشت زمان – که می‌تواند زوال عقل را نشان دهد– کنترل کنید.
چه عواملی باعث زوال عقل می‌شوند؟
علل آلزایمر و زوال عقل بسته به انواع تغییرات مغزی که ممکن است اتفاق بیفتد، می‌تواند متفاوت باشد. اگرچه تحقیقات نشان داده است برخی تغییرات در مغز با اشکال خاصی از زوال عقل مرتبط است، اما در بیشتر موارد ، علل اصلی آن ناشناخته است. جهش‌های نادر ژنتیکی نیز ممکن است باعث ایجاد زوال عقل در تعداد نسبتاً کمی از افراد شود.
اگرچه هیچ پیشگیری اثبات شده‌ای وجود ندارد، اما به طور کلی، داشتن یک سبک زندگی سالم می‌تواند به کاهش عوامل خطر مرتبط با این بیماری‌ها کمک کند.
انواع مختلف زوال عقل کدامند؟
اختلالات و عوامل مختلفی در ایجاد زوال عقل نقش دارند. اختلالاتی که به از بین رفتن نورون‌ها (سلال‌های عصبی) مربوط هستند منجر به کاهش تدریجی و برگشت‌ناپذیر نورون‌ها و در نتیجه کاهش عملکرد مغز می‌شوند. در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری‌ها وجود ندارد.
پنج نوع رایج زوال عقل عبارتند از:
بیماری آلزایمر، شایع‌ترین تشخیص زوال عقل در میان بزرگسالان مسن است. علت آن تغییراتی در مغز است، از جمله تجمع غیرطبیعی پروتئین های معروف به پلاک‌های آمیلوئید (amyloid) و گره‌های تاو (tau).
زوال عقل پیشانی گیجگاهی (Frontotemporal dementia )، یک شکل نادر از زوال عقل است که غالبا در افراد کمتر از ۶۰ سال رخ می‌دهد. این بیماری با مقادیر یا فرم‌های غیرطبیعی پروتئین تاو و TDP-43 همراه است.
زوال عقل با اجسام لِوی (Lewy body dementia )، نوعی زوال عقل است که در اثر رسوبات غیر طبیعی پروتئین آلفا-سینوکلئین (alpha-synuclein ) که اجسام لِوی نامیده می‌شوند ایجاد می‌شود.
زوال عقل عروقی، نوعی زوال عقل است که در اثر شرایطی ایجاد می‌شود که به عروق خونی مغز آسیب رسیده یا جریان خون و اکسیژن به مغز قطع شده است.
زوال عقل مختلط، ترکیبی از دو یا چند نوع زوال عقل است.
زوال عقل مختلط چیست؟
در افراد مبتلا به زوال عقل، ابتلا به بیش از یک نوع زوال عقل معمول است. مثلا، بسیاری از افراد مبتلا به زوال عقل هم به بیماری آلزایمر مبتلا هستند و هم به زوال عقل عروقی.
محققانی که مطالعات کالبد شکافی را انجام داده‌اند، مغز افرادی که مبتلا به زوال عقل بودند را بررسی کرده‌اند و عقیده دارند که بیشتر افراد ۸۰ ساله و بالاتر احتمالاً زوال عقل مختلط داشته‌اند که از ترکیب تغییرات مغزی مربوط به بیماری آلزایمر، فرآیندهای مربوط به بیماری عروقی یا بیماری دیگری که شامل از دست دادن عملکرد یا ساختار سلول‌های عصبی و مرگ سلول های عصبی است (اصطلاحاً تخریب عصبی) ناشی می‌شود.
امروزه دانشمندان، در حال بررسی چگونگی شروع و تأثیر فرآیندهای بیماری‌های زمینه‌ای در زوال عقل مختلط بر یکدیگر هستند. به دست آوردن دانش بیشتر در این زمینه به محققان کمک می‌کند تا این شرایط را بهتر درک کرده و راهکارهای درمانی و پیشگیری دقیق‌تری را پیدا کنند.
سایر شرایطی که باعث ایجاد علائمی شبیه به زوال عقل می‌شوند می‌توانند با درمان، متوقف و یا حتی برطرف شوند. مثلا، هیدروسفالی با فشار طبیعی ( normal pressure hydrocephalus ) که تجمع غیرطبیعی مایع مغزی نخاعی در مغز است، اغلب با درمان برطرف می‌شود.
علاوه بر این، شرایط پزشکی مانند استرس، اضطراب ، افسردگی و روان‌آشفتگی (delirium ) و همچنین عوارض جانبی داروهای خاصی نیز می‌توانند مشکلات جدی در حافظه ایجاد کنند که شبیه زوال عقل است.
محققان، بسیاری از بیماری‌های دیگری که می‌توانند باعث زوال عقل یا علائم شبیه به زوال عقل شوند را شناسایی کرده‌اند. این بیماری‌ها عبارتند از:
- بیماری دانه آرگروفیلیک (Argyrophilic grain)، یک بیماری شایع، پیشرونده و با شروع دیرهنگام
- بیماری کروتزفلد جاکوب (Creutzfeldt-Jakob )، یک بیماری نادر مغزی است
- بیماری هانتینگتون ، یک بیماری ارثی و پیشرونده مغز است
- انسفالوپاتی تروماتیک مزمن ، ناشی از آسیب مغزی ناگهانی مکرر
- زوال عقل مرتبط با اچ آی وی (HIV )، یک بیماری نادر است که با انتشار ویروس اچ آی وی به مغز اتفاق می‌افتد
همپوشانی در علائم انواع زوال عقل می‌تواند تشخیص دقیق را دشوار کند. اما تشخیص مناسب برای انجام بهترین درمان، مهم است.
Photo by Anna Shvets from Pexels
زوال عقل چگونه تشخیص داده می‌شود؟
برای تشخیص زوال عقل، ابتدا پزشکان ارزیابی می‌کنند که آیا فرد بیماری زمینه‌ای دارد که به مشکلات شناختی مربوط باشد. معاینه فیزیکی برای اندازه‌گیری فشار خون و سایر علائم حیاتی و همچنین آزمایشات خون و مایعات دیگر برای بررسی سطح مواد شیمیایی مختلف، هورمون‌ها و ویتامین‌ها می تواند به کشف یا رد علل احتمالی علائم کمک کند.
بررسی سابقه پزشکی و خانوادگی فرد می‌تواند سرنخ‌های مهمی درمورد خطر ابتلا به زوال عقل ارائه دهد. سوالات معمول ممکن است شامل سوالاتی درمورد وجود زوال عقل در خانواده، چگونگی و زمان شروع علائم، تغییر در رفتار و شخصیت باشد و همچنین اگر فرد داروهای خاصی را مصرف می‌کند که باعث ایجاد یا بدتر شدن علائم می‌شود.
برای تشخیص زوال عقل می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:
آزمایش‌های شناختی و عصبی: این آزمایشات برای ارزیابی تفکر و عملکرد بدنی استفاده می‌شوند و شامل ارزیابی حافظه، حل مسئله، مهارت‌های زبانی، مهارت‌های ریاضی و همچنین تعادل، پاسخ حسی و رفلکس است.
اسکن مغز: این آزمایشات می‌تواند سکته‌های مغزی، تومورها و سایر مشکلاتی که می‌توانند باعث زوال عقل شوند را شناسایی کند. همچنین با اسکن، تغییرات در ساختار و عملکرد مغز نیز مشخص می‌شود. رایج‌ترین اسکن‌ها عبارتند از:
- توموگرافی کامپیوتری (CT) ، که از اشعه ایکس برای تولید تصاویر مغز و سایر اندام‌ها استفاده می‌کند.
- تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) ، که از میدان‌های مغناطیسی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق از ساختارهای بدن، از جمله بافت‌ها، اندام‌ها، استخوان‌ها و اعصاب استفاده می‌کند.
- توموگرافی با انتشار پوزیترون (PET)، که از اشعه برای تهیه تصاویر فعالیت مغز استفاده می‌کند.
ارزیابی روانپزشکی: این ارزیابی کمک می‌کند تا تشخیص دهیم که افسردگی یا بیماری روانی دیگری باعث ایجاد یا شرکت در علائم فرد شده است.
آزمایشات ژنتیکی: برخی از انواع زوال عقل توسط ژن‌های فرد ایجاد می‌شوند. در این موارد، یک آزمایش ژنتیکی می‌تواند به افراد کمک کند تا بدانند که آیا در معرض خطر زوال عقل هستند یا خیر. مشاوره ژنتیک قبل و بعد از آزمایش به همراه اعضای خانواده و پزشک بسیار مهم است.
آزمایش خون: اکنون برای پزشکان امکان انجام آزمایش خون برای اندازه‌گیری میزان بتاآمیلوئید، پروتئینی که به طور غیرطبیعی در افراد مبتلا به آلزایمر تجمع می‌یابد، وجود دارد. چند آزمایش خون دیگر نیز در مرحله تحقیق هستند. با این حال، در دسترس بودن این آزمایشات تشخیصی برای آلزایمر و زوال عقل، هنوز محدود است.
تشخیص به موقع علائم مهم است، زیرا برخی از ریشه‌های این بیماری قابل درمان هستند. با این حال، در بسیاری از موارد ، علت زوال عقل ناشناخته است و قابل درمان هم نیست. اما هنوز هم، یک تشخیص به موقع می‌تواند به مدیریت شرایط و برنامه‌ریزی‌های پیش رو کمک کند.
گاهی اوقات، فرد مبتلا به زوال عقل موافقت می‌کند مغز خود را برای تحقیقات اهدا کند. اهدای مغز به محققان کمک می‌کند تا اختلالات مغزی مانند بیماری آلزایمر و زوال عقل که میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد، را مورد مطالعه قرار دهند.
چه کسی می‌تواند زوال عقل را تشخیص دهد؟
مراجعه به پزشک عمومی اغلب اولین قدم برای افرادی است که تغییراتی در تفکر، حرکت یا رفتار خود تجربه می‌کنند. با این حال، اغلب متخصصان مغز و اعصاب – پزشکان متخصص در زمینه اختلالات مغز و سیستم عصبی – برای تشخیص زوال عقل صاحب‌نظر هستند. روانپزشکان سالمندان، روانپزشکان مغز و اعصاب و متخصصان سالمندان نیز ممکن است قادر به تشخیص زوال عقل باشند. پزشک عمومی می‌تواند به شما در یافتن یک متخصص کمک کند.
مقالات مرتبط:
چگونه از فردی که به آلزایمر شدید مبتلا است مراقبت کنیم؟
ترجمه اختصاصی توسط داروباکس
