سندرم خستگی مزمن، و یا CFS، یک اختلال ویرانگر و پیچیده است. افراد مبتلای به سندرم خستگی مزمن دچار خستگی شدید و یک سری از علائم دیگر می‌شوند که با استراحت در بستر بهبود نمی‌یابد و می‌تواند بعد از فعالیت بدنی و یا اعمال ذهنی بدتر شود. کارکرد افراد مبتلای به این بیماری، اغلب در سطح قابل ملاحظه‌ای پایین‌تر از فعالیت آنها در قبل از این است که آنها بیمار شده بودند.
اطلاعات عمومی در مورد بیماری سندرم خستگی مزمن
علاوه بر خستگی شدید، علائم دیگر شامل درد عضلانی، اختلال در حافظه و یا تمرکز ذهنی، بی خوابی، ضعف و بیحالی است که بیش از ۲۴ ساعت پایدار باشد. در برخی موارد، CFS می توانید برای سالها باقی بماند.
برای محققان هنوز مشخص نیست که چه چیزی باعث ایجاد این بیماری می شود ، و هیچ آزمایشی برای تشخیص CFS وجود ندارد. علاوه بر این، به دلیل بسیاری از بیماری ها که خستگی را به عنوان یک علامت دارند ، پزشکان نیاز به مراقبت و تشخیص برای رد کردن وضعیت دیگردارد که ممکن است قابل درمان باشند.
تعریف مورد
بیماری در چند تعریف مورد CFS وجود دارد و همه نیاز به خستگی به عنوان یکی از علائم بیماری دارند . CDC از تعریف مورد ۱۹۹۴ CFS استفاده کرد که نیاز به داشتن سه معیار داشت :
فردی که به مدت ۶ یا چند ماه متوالی دچار خستگی مزمن شدید و خستگی است که به علت اعمال در حال انجام و یا دیگر شرایط پزشکی مرتبط با خستگی نمی باشد (این شرایط دیگر نیاز به مدیریت توسط یک دکترپس از تست های تشخیصی انجام گرفته دارد) . خستگی به طور قابل توجهی با فعالیت های روزانه و کار تداخل دارد.
فرد باید به صورت همزمان دارای ۴ یا بیشتر از موارد زیر ۸ از علائم زیر باشد:
• ضعف بعد از کار بیش از ۲۴ ساعت پایدار
• سرحال و قبراق نشدن بعد از خواب
• اختلال قابل توجهی از حافظه کوتاه مدت
• درد عضلانی
• درد در مفاصل بدون تورم یا قرمزی
• سردرد از یک نوع و یا الگو و یا شدت
• لنفادنوپاتی در گردن یا زیر بغل
• گلودردی که به طور مکرر و یا در محدوده زمانی معینی اتفاق بیفتد.
این علائم باید تداوم داشته و یا در طول ۶ یا چند ماه متوالی بیماری عود کند ، و آنها نمی توانند برای اولین بار قبل از خستگی ظاهر شوند.
دیگر علائم همراه CFS
در حالی که علائم زیر بخشی از تعریف مورد مبتلا به CFS نیست و به تشخیص CFS کمک نمی‌کند، برخی از بیماران همچنین ممکن است این علائم اضافی را داشته باشند:
• درد شکم
• عدم تحمل الکل
• نفخ
• درد قفسه سینه
• سرفه مزمن
• اسهال
• سرگیجه
• خشکی چشم‌ها و دهان
• درد گوش
• ضربان قلب نامنظم
• درد فک
• خشکی صبحگاهی
• حالت تهوع
• عرق شبانه
• مشکلات روانی (افسردگی، تحریک پذیری، اضطراب، حملات هراس)
• تنگی نفس
• احساس مشکلی پوستی، مانند سوزن سوزن شدن
• کاهش وزن
• تیرگی مغز (احساسی مثل اینکه شما دچار یک تیرگی در مغز و روان خود هستید)
• مشکل در حفظ حالت نشسته، سرگیجه، مشکلات تعادل و غش کردن
• آلرژی یا حساسیت به غذاها، بوها، مواد شیمیایی، داروها، یا سر و صدا
• روده تحریک پذیر
• لرز و عرق شبانه
• اختلالات بینایی (حساسیت به نور، مات بودن دید، درد چشم)
• افسردگی و یا مشکلات خلق و خو (تحریک پذیری، نوسانات خلقی، اضطراب، حملات هراس)
این مهم است که مراقبت‌های بهداشتی خود را اگر شما تجربه هر یک از این علائم را داشتید، از این علائم مطلع کنید. در این حالت شما ممکن است سندرم خستگی مزمن و یا اختلال قابل درمان دیگری داشته باشید. فقط یک مراقب بهداشتی کارآزموده می‌تواند این بیماری را تشخیص دهد.
علل CFS
با وجود یک جستجوی قوی، برای دانشمندان هنوز مشخص نشده است که چه چیزی باعث بروز سندرم خستگی مزمن می شود . در حالی که یک علت واحد برای CFS عین حال ممکن است شناسایی می شود، احتمال دیگر این است که بیماری سندرم خستگی مزمن محرک های متعددی برای بروز داشته باشد .
برخی از علل احتمالی سندرم خستگی مزمن ممکن است:
• عفونت
• اختلال عملکرد ایمنی بدن
• فشار خون پایین که می تواند غش شود (افت فشار خون عصبی با واسطه)
• کمبود تغذیه ای
• استرس که فعال شدن محور که در آن با هیپوتالاموس، هیپوفیز و غدد آدرنال تداخل کند (محور HPA)
تشخیص CFS
از آنجا که هیچ آزمایش خون، اسکن مغز، و یا دیگر روش‌های آزمایشگاهی برای تشخیص سندرم خستگی مزمنوجود ندارد، تشخیص این بیماری تنها می‌تواند پس از رد سایر بیماری‌های امکان پذیر باشد. یک دکتر برای اولین بار باید یک تاریخچه دقیق از بیمار بگیرد و پس از آن یک معاینه سلامت جسمی و روانی کامل انجام دهد. بعد، یک سری از آزمایشات غربالگری آزمایشگاهی برای کمک به شناسایی و یا رد کردن سایر علل احتمالی علائم، درخواست خواهد شد. همچنین ممکن است آزمایش‌های اضافی برای پیگیری نتایج این آزمایش باشد. اگر بیمار به مدت ۶ ماه یا بیشتر احساس خستگی شدید می‌کند، اما حداقل ۴ نشانه از ۸ علائم سندرم خستگی مزمن را ندارد (و در نتیجه، فاقد معیارهای لازم برای تشخیص سندرم خستگی مزمن است)، دکتر ممکن است تشخیص ایدیوپاتیک را خستگی (خستگی با علت ناشناخته). در عمل، بیماران مبتلا به خستگی ایدیوپاتیک مانند بیماران CFS درمان می‌شوند.
یک متخصص باید برای تشخیص سندرم خستگی مزمن در نظر بگیرد که مورد مشکوک به بیماری، این سه معیار را دارا باشد:
فرد، خستگی مداوم غیر قابل توضیح را برای ۶ ماه یا بیشتر دارد که به دلیل اعمال در حال انجام نیست، به طور قابل ملاحظه‌ای توسط استراحت بهبود نمی‌یابد، و به تازگی آغاز است (مادام العمر نیست).
خستگی در این بیماری به طور قابل توجهی با فعالیت‌های روزانه و کار تداخل دارد.
• ضعف به صورت بیش از ۲۴ ساعت پایدار
• سرحال و قبراق نشدن بعد از خواب
• اختلال قابل توجه در حافظه کوتاه مدت
• درد عضلانی
• درد در مفاصل بدون تورم یا قرمزی
• سردرد از یک نوع، الگو و یا شدت
• لنفادنوپاتی در گردن یا زیر بغل
• گلودردی که مکرراً و یا در محدوده زمانی معینی اتفاق می افتد.
مدیریت سندرم خستگی مزمن
مدیریت سندرم خستگی مزمن می‌تواند به مانند خود بیماری پیچیده باشد. هیچ درمانی وجود ندارد، هیچ داروهای تجویزی به طور خاص برای سندرم خستگی مزمن توسعه نیافته‌اند، و نشانه می‌تواند در طول زمان بسیار متفاوت باشند. بنابراین، افراد دارای سندرم خستگی مزمن از نزدیک باید بر سلامت خود نظارت و اجازه دهند که پزشک آنها که از هر گونه تغییر در آنها اطلاع یابد؛ و پزشکان باید در وضعیت‌های مختلف، باید به طور منظم بر بیماران خود نظارت و گاهی تغییر استراتژی درمان، مورد نیاز است.
سندرم خستگی مزمن بر روی بیماران به روش های مختلف تاثیر می گذارد، و طرح درمان باید برای رسیدگی به مخرب ترین نشانه هایی و یا نشانه هایی باشد که باعث غیرفعال کردن بیمار می شود. کمک به تسکین بیمار از علائم، هدف اصلی درمان است. با این حال، انتظار یک بیمار برای بازگشت به فعالیت های معمول نباید یک هدف فوری باشد زیرا به دلیل اعمال فیزیکی و ذهنی که لازمه برای رسیدن به این هدف است ، ممکن است بیماری را تشدید کند.
از آنجا که سندرم خستگی مزمن یک بیماری پیچیده است، مدیریت آن ممکن است نیاز به انواع مختلف از متخصصان پزشکی داشته باشد. ارائه دهندگان مراقبت های اولیه می توانند برنامه های درمان موثر را بر اساس تجربه خود در درمان بیماری های دیگر اعمال کنند. رویکرد تیم درمانی که پزشکان و بیماران را در بر می‌گیرد، یک کلید برای مدیریت سندرم خستگی مزمن است. بیماران هنگامی که می‌توانند در همکاری با یک تیم از پزشکان و سایر درمانگران، که ممکن است شامل متخصصان توانبخشی، متخصصان سلامت روانی، و درمانگران فیزیکی یا ورزش درمانی باشد شرکت کنند، سود خواهند برد. با هم، آنها می‌توانند یک برنامه درمانی فردی طراحی کنند که به بهترین وجه نیازهای بیمار مبتلای به سندرم خستگی مزمن را مرتفع کند. این برنامه باید در ترکیبی از روش‌های درمانی که به علائم رسیدگی می‌کند و همچنین روش‌های مقابله و مدیریت فعالیت‌های عادی روزانه فرد بیمار باشد.
مشکلات زندگی با سندرم خستگی مزمن
زندگی با سندرم خستگی مزمن می‌تواند مشکل باشد. مانند سایر بیماری‌های مزمن ناتوان کننده، سندرم خستگی مزمن می‌تواند تأثیر مخربی بر زندگی روزمره بیمار ایجاد کند و آنها نیازمند ایجاد تغییرات عمده در شیوه زندگی برای انطباق با محدودیت‌های بسیار ناشی از این بیماری است.
مشکلات شایع در بیماران سندرم خستگی مزمن شامل مشکلات مقابله با:
• علائم متغیر و غیر قابل پیش بینی
• کاهش در استقامت که با فعالیت‌های زندگی روزانه تداخل دارد
• مشکلات حافظه و تمرکز که به طور جدی باعث صدمه بر کار یا عملکرد در مدرسه می‌شود
• از دست دادن استقلال، امرار معاش، و امنیت اقتصادی
• تغییرات در روابط با شرکای زندگی، اعضای خانواده، و دوستان
• نگرانی در مورد پرورش کودکان
احساس خشم، گناه، اضطراب، انزوا و متارکه در بیماران CFS رایج است. در حالی که درست است که احساسات، عواطف حل نشده و استرس می‌تواند علایم را بدتر کنند، درمان این مشکلات با داروهای تجویزی می‌تواند با روند درمان بیماری سندرم خستگی مزمن تداخل ایجاد کند و بهبودی از این بیماری را سخت‌تر کند.
منبع: CDC
این مقاله توسط داروباکس به صورت اختصاصی، ترجمه شده است. در صورتی که این مطلب، برای شما مفید بود، لطفاً نظرات، انتقادات و موضوعات مورد علاقه پیشنهادی خود را با ما به اشتراک بگذارید.
