سالیسیلات سدیم
سالیسیلات سدیم
0
زمان خواندن تقریبی مقاله : 4 دقیقه
سالیسیلات سدیم
نام فارسی: سالیسیلات سدیم
نام انگلیسی: Sodium Salicylate
گروه دارویی: داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی
مکانیزم اثر:
سالیسیلات سدیم یک ضد التهاب غیراستروئیدی بوده و دارای اثر ضد التهاب، ضد درد و ضد تب میباشد. این دارو با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز موجب کاهش تولید پیش نیاز پروستاگلاندین‌ها می‌شود.
میزان مصرف:
بزرگسالان:
بعنوان ضد درد و ضد تب، ۶۵۰-۳۲۵ میلی‌گرم هر ۴ ساعت به صورت خوراکی مصرف شود تا زمانی که علایم قطع گردد. بعنوان ضد روماتیسم، ۳/۶g/day – 4/5g/day در نوبتهای منقسم به صورت خوراکی مصرف شود.
کودکان:
در کودکان با سن بیش از ۶ سال، به عنوان ضد درد و ضد تب ۱/۵g/m² در روز در ۴ تا ۶ نوبت منقسم مصرف شود و بعنوان ضد روماتیسم ۸۰mg/kg -100mg/kg در نوبتهای منقسم مصرف شود.
توضیحات دارو:
سالیسیلات سدیم (Sodium Salicylate) برای درمان درد خفیف تا متوسط، تب، آرتریت روماتیسمی، آرتریت جوانی، اوستئوآرتریت، تب روماتیسمی و التهاب روماتیسمی استفاده می‌شود. جذب این دارو سریع و کامل است و دارای متابولیسم کبدی و دفع کلیوی (به صورت کونژوگه یا تغییر نیافته ۱۳%) میباشد. نیمه عمر دارو در مقادیر کم و یا با یکبار مصرف۳-۲ ساعت و با مقادیر زیاد ۱۸-۵ ساعت میباشد.
هشدارها و عوارض جانبی:
موارد منع مصرف: در صورت وجود زخم‌های گوارشی، خونریزیهای فعال، هموفیلی و سایر اختلالات انعقادی، نباید از این دارو استفاده کرد.
در صورت کم‌خونی، احتباس مایعات، فشار خون بالا، اختلالات قلبی، نقرس، اختلالات کبدی و کلیوی، هیپوپروترومبینمی، کمبود ویتامین K، سابقه واکنشهای حساسیتی، تیروتوکسیکوز، این دارو را باید با احتیاط کامل بکار برد.
عوارض جانبی: واکنشهای آلرژیک و آنافیلاکتیک، کم خونی، درماتیک آلرژیک، تحریک، زخم یا خونریزی گوارشی از عوارض جانبی این دارو محسوب میشوند.
تداخلات دارویی: همزمان با مصرف دارو، داروهای زیر را (به دلایل ذکر شده) باید با احتمال کامل به کار برد:
استامینوفن (افزایش احتمال نفروپاتی)؛ اسیدی کننده‌های ادرار مثل آمونیوم کلراید، اسید آسکوربیک، سدیم یا پتاسیم فسفات (کاهش کلیرانس و افزایش سطح پلاسمایی سالیسیلات‌ها)؛ الکل یا سایر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (افزایش احتمال خطر خونریزی معده)؛ قلیاییکنندههای ادرار مثل مهار کننده‌های کربنیک انیدراز، سیترات‌ها یا سدیم بیکربنات و آنتیاسیدها (افزایش کلیرانس و کاهش سطح پلاسمایی سالیسیلات‌ها)؛ داروهای ضد دیابت خوراکی، انسولین (تشدید اثر هیپوگلیسمی) داروهای ضد تهوع و فنوتیازین‌ها (پوشاندن عوارض سمیت گوشی سالیسیلات‌ها) بیسموت ساب سالیسیلات (افزایش احتمال مسمومیت با سالیسیلات‌ها)، داروهای ایجادکننده هیپوپروترومبینمی (سفامندول، سفوپرازون، سفوتتان، پلیکامایسین، والپیروئیک اسید) ضد انعقاد‌ها (هپارین، مشتقات کومارین و اینداندیون) و ترمبولیتیکها مثل استرپتوکیناز، اوروکیناز و داروهای مهارکننده، به هم چسبندگی پلاکت‌ها (افزایش اثر ضد انعقادی)؛ کورتیکوستروئید‌ها و کورتیکوتروپین (افزایش دفع سالیسیلات ها و تشدید عوارض گوارشی)؛ فورزماید (افزایش احتمال سمیت گوشی)؛ ترکیبات ملین (کاهش اثرات مفید سالیسلات‌ها)، متوترکسات(کاهش کلیرانس متوترکسات)؛ داروهای با سمیت گوشی مثل وانکومایسین (تشدید عوارض گوشی)؛ پروبنسید، سولفین پیرازون(کاهش اثر درمان این داروها)، ویتامین K (کاهش اثر ویتامینK) و زیدوودین (کاهش کلیرانس زیدوودین)
نکات قابل توصیه:
- قبل از شروع درمان ضد روماتیسم با این دارو، آزمون کبدی باید انجام شود و در صورت بروز علائم سمیت کبدی، این آزمون‌ها را باید مجددا انجام داد.
- در صورت مصرف طولانی مدت مقادیر زیاد این دارو،باید هماتوکریت و غلظت سرمی سالیسیلات را به طور مرتب اندازه‌گیری کرد.
- در حین مصرف طولانیمدت در صورت بروز درد، سرگیجه و صدای زنگ در گوش مقدار مصرف را باید کاهش داد.
- این دارو را باید بعد از غذا و همراه با یک لیوان آب مصرف کرد و بعد از مصرف ۱۵ تا ۳۰ دقیقه نباید دراز کشید.
این دارو ممکن است باعث نتایج کاذب در آزمون‌های اندازه‌گیری قند ادرار شود.
مجله پزشکی دارومارو
