جوش‌های پوستی یک ضایعه موقت یا تغییر رنگ پوست است و اغلب دارای التهاب یا تورم است. جوش‌های پوستی در بسیاری از فرم‌ها و سطوح ازنظر شدت قرار می‌گیرند و در طول مقادیر مختلفی از زمان است. در این مقاله به بررسی این عارضه، علل ابتلا، نشانه‌های ابتلا و همچنین تشخیص، پیشگیری و درمان جوش‌های پوستی خواهیم پرداخت.
برخی از علل شایع ابتلا به جوش‌های پوستی عبارت‌اند از:
عفونت: این مورد طیف وسیعی از بیماری‌ها را شامل می‌شود، ازجمله:
عفونت‌های ویروسی: مانند سرخک، سرخجه، روزئولا، بیماری پنجم، واریسلا زوستر، تب‌خال و زونا
عفونت‌های باکتریایی مانند زرد زخم، تب‌خال و یا بیماری لایم
عفونت‌های قارچی، مانند خارش جک (عفونت قارچی در ناحیه کشاله ران).
واکنش‌های آلرژیک: این می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:
مصرف داروها، ازجمله آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای تشنج و دیورتیک ها
استفاده از محصولات موضعی پوست مانند لوازم‌آرایشی، عطر و یا کرم‌های پوست
مصرف غذاها، به‌خصوص بادام‌زمینی، غذاهای دریایی و تخم‌مرغ
نیش حشرات (ازجمله زنبورها (مثل زنبور سرخ)
تحریک‌کننده‌های موضعی: این دسته شامل بثوراتی است که به خاطر تماس با ترشحات (ناشی از تماس طولانی‌مدت پوست با ادرار و مدفوع) و یا جوش‌های پوستی ناشی از تماس با مواد شیمیایی خشن مانند صابون‌های لباسشویی و نرم‌کننده‌های پارچه است.
گیاهان سمی مانند پیاز سمی، بلوط سمی و سمومی که دارای یک رزین سدیم بسیار آلرژیک هستند که ۷۰٪ افراد مبتلابه آن در معرض ابتلا به جوش‌های پوستی حساسیتی قرار می‌گیرند.
اختلالات خود ایمنی: این دسته شامل لوپوس اریتماتیک سیستمی (SLE یا لوپوس)، درماتومیوزیت و اسکلرودرمی می‌باشد ( که اختلالاتی است که در آن سیستم ایمنی بدن به‌اشتباه به مناطق سالم بدن، ازجمله پوست حمله می‌کند).
علائم جوش‌های پوستی
اگرچه جوش‌های پوستی به‌راحتی تشخیص داده می‌شود، ولی تمام بثورات یکسان نیستند. جوش‌های پوستی در ظاهر، زمان، مکان یا توزیع و مدت طول کشیدن آن متفاوت است. به‌طورکلی، جوش‌های پوستی را می‌توان بر اساس دسته‌بندی‌های زیر توصیف کرد:
ماکولار: تخت، نقاط قرمز
پاپولار: کوچک، برآمده
Macular and papular : ترکیبی
Papulosquamous : ترکیبی از پاپول ها و مناطق پوسته‌پوسته‌شده
Vesicular : کوچک‌تر، برآمده ، تاول‌های پرشده با مایع
علائم و نشانه‌های اضافی که بعضی‌اوقات همراه با جوش‌های پوستی است عبارت‌اند از:
• تب
• تورم غدد لنفاوی
• علائم واکنش شدید آلرژیک و تهدیدکننده زندگی به نام آنافیلاکسی (شوک آنافیلاکتیک) که نیاز به کمک فوری اورژانسی دارد: دشواری درتنفس، کندی تنفس، استفراغ، گرفتگی شکمی، کاهش سریع فشارخون، سردرگمی و گیجی
• نشانه‌های اختلالات خود ایمنی مانند لوپوس (ممکن است شامل خستگی، اشتها، ضعف، تورم مفصلی) یا درماتومیوزیت (اغلب شامل ضعف عضلات، تورم و تغییر رنگ پلک‌ها و افزایش مشکل پس از نشستن) باشد.
تشخیص جوش‌های پوستی
پزشک شما درباره سابقه پزشکی شما، ازجمله سابقه ابتلای به آلرژی و سابقه کار شما، از شما در مورد احتمال قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و یا افراد مبتلابه عفونت بررسی خواهد کرد. پزشک شما همچنین ممکن است سؤالات خاصی درباره جوش‌های پوستی شما بپرسد، ازجمله:
چه زمانی این جوش‌ها شروع شد: آیا پس از خوردن یک غذای جدید، یک محصول جدید مراقبت از پوست یا یک دارو جدید به این عوارض دچار شدید؟
محل و الگوی توزیع بیماری: آیا راش تنها در مناطق معرض آفتاب یا تنها مناطقی است که در تماس مستقیم با دستکش، کفش، عینک آفتابی یا ماسک صورت هستند (همان‌طور که انتظار می‌رود مربوط به واکنش‌های آلرژیک به یک ماده شیمیایی است) آیا این‌یک الگوی پروانه‌ای بر روی گونه‌ها و بینی (یک نشانه کلاسیک لوپوس) است، یا این الگو یک‌شکل قرمز “چرک شیپوری شکل” (نشانه‌ای از بیماری پنجم) وجود دارد؟ اگر شما یک کوهنورد هستید، آیا رگه‌های خطی را در امتداد قسمت پایین پاهای خود (نشانه‌ای از پیچک سمی) مشاهده می‌کنید؟
مدت‌زمان: آیا بثورات ظاهرشده و در عرض یک یا دو روز (روزئولا) ناپدید می‌شود، و یا برای یک هفته (بیماری پنجم) یا طولانی‌تر (SLE) وجود دارد؟
قرار گرفتن در معرض مخاطرات شغلی: آیا شما یک کارشناس مراقب هستید که ممکن است در معرض تماس با کودکان مبتلابه بیماری‌های کشنده (سرخک، سرخجه، روزئولا، بیماری پنجم) باشید؟ آیا شما در نزدیکی مناطق مسکونی کار می‌کنید و در آنجا خطر گزش توسط کنه وجود دارد؟
پزشک شما ممکن است به علت خاصی برای ایجاد این عارضه بر اساس سابقه پزشکی و تاریخچه ابتلای به جوش‌های پوستی شما مشکوک شود. پزشک شما با بررسی ظاهر، محل، الگو و علائم مرتبط با جوش‌های پوستی، سعی می‌کند این موارد مشکوک را تائید یا رد کند. در بسیاری از موارد، نتایج معاینه فیزیکی شما تشخیص را تسهیل می‌کند و نیازی به آزمایش‌های دیگری نخواهد بود.
در صورت لزوم، آزمایش‌های اضافی ممکن است عبارت‌اند از:
آزمایش خون: گرچه اکثر بثورات ویروسی نیاز به شناسایی ویروس عامل آن ندارند، آزمایش خون برای شناسایی بعضی از ویروس‌ها و باکتری‌هایی که باعث ایجاد عفونت‌های تولید جوش‌های پوستی می‌شوند در دسترس است. همچنین برای بررسی اختلالات خود ایمنی ممکن است آزمایش‌های خون انجام شود.
آزمایش‌های پچ: اگر پزشک شما به یک واکنش آلرژیک موضعی مشکوک شود، ممکن است آزمایش‌های پوستی به نام آزمون پچ انجام شود. در این آزمایش‌های، مقدار کمی از مواد شیمیایی مختلف بر روی پوست شما در طی دو روز قرار می‌گیرد تا ببینید آیا یک راش ناشی از آلرژی ایجاد می‌کند یا نه؟
لامپ چوب: یک چراغ چوب یک نور سیاه است که برای کمک به ارزیابی جوش‌های پوستی استفاده می‌شود. بسته به علت خاصی که ممکن است عامل ایجاد جوش‌های پوستی باشد، نور ممکن است باعث شود پوست آسیب‌دیده به رنگ قرمز، پائیز آبی، زرد یا سفید دیده شود.
آزمون Tzanck: در این آزمون یک تاول برای به دست آوردن یک نمونه در آزمایشگاه برای بررسی علائم عفونت ویروس تب‌خال باز و برش داده‌شده و بررسی می‌شود.
آماده‌سازی KOH: در این آزمایش یک ناحیه پوستی که به علت داشتن عفونت قارچی مشکوک است، به‌آرامی تراشیده می‌شود. مواد تراشیده شده بر روی یک اسلاید قرار می‌گیرند و تحت درمان با KOH (هیدروکسید پتاسیم) قرار می‌گیرند و به‌عنوان نشانه‌های ابتلا به قارچ‌ها تحت میکروسکوپ بررسی می‌شوند.
بیوپسی پوست: در این روش پوست بی‌حس می‌شود و نمونه‌ای از پوست آسیب‌دیده برداشته‌شده و در آزمایشگاه بررسی می‌شود. ممکن است در این آزمایش انجام بخیه موردنیاز باشد.
طول دوره بیماری
مدت‌زمان بروز جوش‌های پوستی بستگی به علت آن دارد. بااین‌حال، اغلب بثورات معمولاً در عرض چند روز ناپدید می‌شوند. به‌عنوان‌مثال، بثورات ناشی یک عفونت ویروسی روزئولا معمولاً ۱ تا ۲ روز طول می‌کشند، درحالی‌که بثورات ناشی از بیماری سرخک در ۶ تا ۷ روز از بین می‌رود. بثورات ناشی از آلرژی آنتی‌بیوتیکی ممکن است ۳ تا ۱۴ روز طول بکشد، درحالی‌که بثورات پوستی ناشی از پوشک تقریباً همیشه در عرض یک هفته پاک می‌شود (اگر پوشک بارها تغییر می‌کند). جوش‌های پوستی ناشی از لوپوس یا درماتومیوزیت ممکن است دوره‌اش مدت‌زمان زیادی طول بکشد.
پیشگیری از ابتلای به جوش‌های پوستی
پیشگیری بستگی به علت ایجاد جوش‌های پوستی دارد:
عفونت‌ها: اطمینان حاصل کنید که شما و فرزندانتان ازنظر برنامه ایمن‌سازی خود به‌روز هستید. دست‌ها را به‌طور مرتب بشویید، به‌طور منظم حمام کنید و از اشتراک لباس و لوازم‌آرایش شخصی با افراد دیگر اجتناب کنید. برای جلوگیری از ابتلای به بیماری لایم، لباس‌های بارنگ روشن را که ضد کنه است را بپوشید و اکثر نقاط پوست خود را در هنگام رفتن به جنگل پوشش دهید. از مواد ضدعفونی‌کننده مورد تائید استفاده کنید. توجه داشته باشید که احتمال دارد در مناطقی از کشور که بیماری لایم شایع است بیشتر در معرض آلودگی باشید.
واکنش‌های آلرژیک: اجتناب از مصرف مواد غذایی خاص، داروها، محصولات مراقبت از پوست یا لوازم‌آرایشی که در شما باعث ایجاد واکنش می‌شود. هرگز یک داروی مصرفی را بدون تجویز پزشک با شخص دیگری به اشتراک نگذارید. اگر مشکوک به نیش حشرات حساسیت دارید، با پزشک خود صحبت کنید. شما ممکن است نیاز باشد که به یک متخصص آلرژی برای آزمایش و درمان حساسیت مراجعه کنید. شما همچنین ممکن است به یک کیت کمک‌های اولیه نیاز داشته باشید که حاوی داروهای اضطراری برای جلوگیری از واکنش‌های خطرناک بالقوه ایجادشده می‌باشد. اطمینان حاصل کنید که می‌دانید که کیت در منزل است و اگر یکی از شما اغلب در فضای باز مشغول به فعالیت ورزشی می‌شوید، این موارد را در نظر بگیرید و در کیف ورزشی خود را نگه‌دارید.
تحریک‌کننده‌های موضعی: برای جوش‌های پوستی ناشی از پوشک، پوشک را تغییر دهید (به‌محض اینکه مرطوب یا خیس شدند). اطمینان حاصل کنید که قبل از بستن پوشک تازه، بدن کودک شما کاملاً تمیز و خشک است. برای حساسیت به مواد شیمیایی در تمیز کردن محصولات، صابون‌های لباسشویی و تمیزکننده‌های پارچه‌ها را با محصولاتی که عاری از رنگ و هستند، تغییر دهید برای تحریک به علت لوازم‌آرایشی، از محصولات ضد آلرژیک استفاده کنید که کمتر حاوی مواد نگهدارندِ و بدون رایحه و عطر باشند.
گیاهان سمی: یاد بگیرید که چگونه پیاز سمی، بلوط سمی و سماق سمی را تشخیص دهید. هنگامی‌که شما در جنگل پیاده‌روی می‌کنید یا کار خود را در حیاط انجام می‌دهید، دست‌ها و پاهای خود را با پیراهن آستین‌بلند و شلوار بلند پوشانید.
درمان جوش‌های پوستی
درمان بستگی به علت ایجادکننده دارد:
عفونت: عفونت‌های باکتری با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شوند. عفونت‌های قارچی با داروهای ضد قارچی درمان می‌شوند. بسیاری از عفونت‌های ویروسی که باعث بروز بثورات می‌شوند، طی چند روز از بین می‌روند و به هیچ دارویی نیاز ندارند. اغلب داروهای ضدویروسی کمتر ضروری هستند.
واکنش‌های آلرژیک: واکنش‌های شدید آلرژیک یک اورژانس پزشکی و تهدیدکننده زندگی در فرد مبتلا است. این مورد باید بلافاصله پس با اپی نفرین ( که یک دارو که راه‌های هوایی تنگ‌شده را باز کند و فشارخون پایین را به‌طور خطرناکی افزایش می‌دهد) انجام شود. دوزهای بالا کورتیکواستروئیدها و آنتی‌هیستامین‌ها همچنین برای سرکوب واکنش سیستم ایمنی بدن استفاده می‌شود. واکنش‌های آلرژیک موضعی می‌تواند با کورتیکواستروئیدهای موضعی یا خوراکی، آنتی‌هیستامین‌ها و یخ درمان شود تا خارش و تورم را کاهش دهد.
تحریک‌کننده‌های موضعی: بثورات ناشی از پوشک اغلب با تغییر پوشک و استفاده از کرم‌های غیر تجویزی یا پمادهایی حاوی اکسید روی و روغن معدنی درمان می‌شود.
گیاهان سمی: برای پاک کردن ماده آلرژیک باید پوست را کاملاً با آب گرم شستشو دهید. فقط پس‌ازآن شما باید با صابون و آب موضع را بپوشایند. اگر صابون را بلافاصله قبل از شستن پوست با آب استفاده کنید، می‌توانید روغن گیاه آلرژیک را روی پوست خود گسترش دهید. هنگامی‌که روغن را شسته‌اید، نمی‌توان آن را گسترش داد. بثورات اغلب با استروئید موضعی تجویز می‌شود. بااین‌حال، استروئیدهای خوراکی ممکن است برای درمان بثورات گسترده یا بثورات روی صورت موردنیاز باشد.
اختلالات اتوایمیون (خود ایمنی): این بیماری‌ها با داروهای کورتیکواستروئید و سرکوب‌کننده ایمنی (یعنی داروهایی که سیستم ایمنی بیش‌ازحد فعال بیمار را سرکوب می‌کند)درمان می‌شوند.
چه زمانی باید به یک پزشک متخصص مراجعه کنید؟
اگر دچار دشواری تنفس یا تاول، تب، ضربان قلب سریع، سردرگمی و گیجی یا حالت تهوع شدید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. این امر می تواند نشانه‌هایی از واکنش آلرژیک تهدیدکننده زندگی باشد.
اگر جوش‌های پوستی همراه با موارد زیر بود، همیشه با پزشک خود مشورت کنید:
• بدتر شده است.
• بیش از یک هفته طول می‌کشد
• علائم عفونت موضعی را نشان می‌دهد، قرمزی یا تورم پوست
• همراه با تب، لرز، غدد تورم یا سایر نشانه‌های عفونت (گلودرد، سرفه، سردرد، گرفتگی بینی و غیره) رخ می‌دهد
• همراه با علائمی است که نشان‌دهنده یک اختلال خود ایمنی است، مانند تب راجعه، اختلال در خواب، خستگی، کاهش وزن بدون دلیل و یا تورم مفصلی.
پیش‌آگهی
چشم‌انداز روند بیماری معمولاً خوب است، به‌خصوص بعدازاینکه علت دقیق مشخص‌شده باشد.
در واکنش‌های شدید آلرژیک، بیمار می‌تواند در عرض چند دقیقه بدون درمان فوری فوت شود. با درمان مناسب، بهبود معمولاً کامل است. بااین‌حال، درصورتی‌که با یک عامل ایجادکننده آلرژی مواجه شدید، بیمار در معرض خطر ابتلا به واکنش‌های شدید قرار می‌گیرد. به همین علت، یک نسخه از قلم خود تزریقی اپی نفرین ( آدرنالین) برای موارد اضطراری معمولاً برای افرادی که دارای آلرژی شدید هستند توصیه می‌شود.
برای مشکلات و بیماری‌های خود ایمنی طولانی‌مدت، بثورات تنها یکی از انواع مختلف علائم است. پیش‌آگهی بستگی به نوع و شدت بیماری‌های خود ایمنی دارد.
منبع مقاله Drugs.com
این مقاله به‌طور اختصاصی توسط گروه نویسندگان داروباکس ترجمه و تألیف شده است.
