شناخت افسردگی کودک و علائم و شیوه درمان آن

 

آیا بچه‌های (اطفال) نیز به دپرشن (افسردگی) گرفتار (مبتلا) می‌شوند؟ این دشواری چگونه بروز پیدا می‌کند؟ دلمردگی (افسردگی) بچه‌های (اطفال) با نوسانات احساسی و دلخوری‌های معمولِ گذرگاه بلوغ و رشد، تفاوت دارد و البته رنجش بچه‌های (اطفال) نیز دلیلی قطعی برای افسرده خواندن آن‌ها نیست.

چنانچه این رنجش دائمی باشد و سبب ایجاد آشفتگی در رفتارهای معمولی بچه (کودک) که در ارتباط با فعالیت‌های معاشرتی (اجتماعی)، علایق، کار مدرسه یا زندگی فامیلی است، زنگ بیم (خطر) به‌صدا درمی‌آید.

خاطرتان باشد که گرچه دلمردگی (افسردگی) اختلال مهم و با اهمیتی است، ولی درهرحال راه چاره و درمان دارد.

 

بازشناسی (تشخیص) دلمردگی (افسردگی) بچه‌ها (اطفال)

 

نشانه‌های دلمردگی (افسردگی) در اطفال تفاوت دارد.

گاهی‌اوقات این علائم نادیده گرفته می‌شوند، زیرا با عواطف و دگرگونی (تغییرات) روان‌شناسی دوره بلوغ اشتباه گرفته می‌شوند.

بررسی‌های تازه روان‌شناسی به موضوعی باعنوان «افسردگی مخفی یا پنهان» می‌پردازند. در این گونه از بیماری رنجش و دلمردگی (افسردگی) بچه‌های (اطفال)، با بروز بدخلقی یا خشم نمود پیدا میکند.

البته درموارد زیادی نیز دلمردگی (افسردگی) در اطفال شبیه افراد بزرگسال رخ میدهد.

 

عارضه‌های و نشانه‌های بیرونی دلمردگی

(افسردگی) به شکل رنجش، احساس ناامیدی و تغییر خلق‌وخو بروز میکند.

نشانه‌های بیرونی دلمردگی (افسردگی) بچه‌های (اطفال) به‌این‌صورت است:

خشم و کج‌خلقی
احساس مستمر رنجش و ناامیدی
انزوای اجتماعی
افزایش حساسیت نسبت به طردشدن
تغییر و آشفتگی در اشتها به شکل کاهش یا افزایش
تغییر و اختلال در حین خواب به شکل کم‌خوابی یا خواب زیاد
طغیان کلامی یا فریاد و گریه
چالش در تمرکز
ملال و خستگی و کاهش انرژی
دردهای جسمی (مانند شکم‌درد و سردرد) که با درمان‌ها متوالی التیام و بهبود نمی‌یابد
کاهش نیرومندی برای انجام تکاپو (فعالیت) در منزل یا با رفیقان در بازی‌ها و …
حس گناه و بی‌ارزش‌بودن
سستی در تفکر یا تمرکز
فکر‌کردن درباره مرگ و خودکشی

این علائم در تمام بچه‌های (اطفال) یکسان نیست.

درواقع نشانه‌های دلمردگی (افسردگی) بچه‌های (اطفال) در شرایط مختلف و زمان‌های گوناگون به شکل‌های متنوعی نمایان می‌شوند.

با این‌وجود برخی از بچه‌های (اطفال) با وجود دلمردگی (افسردگی) به شکلی معقول رفتار میکنند و نشانه‌های بیرونی مذکور را ندارند، ولی بیشتر بچه‌های (اطفال) ضمن تجربه دلمردگی (افسردگی) دگرگونی (تغییرات) محسوسی در کارکرد تحصیلی، فعالیت‌های معاشرتی (اجتماعی)، علایق و حتی ظاهرشان شکل می‌گیرد.

گرچه در سالهای زیر دوازده سال موضوع خودکشی در اطفال مسئله‌ای نادر است، ولی امکان گرایش به خودکشی در این سن نیز وجود دارد.

گرایش بیشتر به خودکشی در وقتیکه آن‌ها عصبانی یا ناراحت هستند، وجود دارد.

میل به مبادرت (اقدام) به خودکشی در دخترها بیشتر دیده میشود، درحالی‌که پسرها گرایش زیادتری دارند که در اثر این مبادرت (اقدام) کشته شوند.

نوجوانانی که سابقه‌ی خشونت، استفاده از مواد و الکل یا سوء‌استفاده‌های جنسی و فیزیکی در خانواده‌هایشان وجود داشته باشد، بیشتر درمعرض این مخاطره هستند و امکان دارد مبادرت (اقدام) به خودکشی کنند.

 

کدام بچه‌های (اطفال) افسرده می‌شوند؟

بروز دلمردگی (افسردگی) بچه‌های (اطفال)

در حدود ۲٫۵ درصد از بچه‌های (اطفال) آمریکایی از دپرشن (افسردگی) رنج میبرند و این بیماری در پسران زیر ده سال شایعتر است.

ولی در رده‌ی سنی والای ۱۶ سال دلمردگی (افسردگی) در دختران بیشتر دیده میشود.

بیماری (بای پولار) دوقطبی در تازه جوانان متداول‌تر از جوانان است.

بیماری (بای پولار) دوقطبی در اطفال حتی از تازه جوانان نیز افزونتر است.

این مشکل میتواند به همراه اختلالات دیگری همچون اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی ، اختلال وسواس فکری-عملی، CD یا اختلال سلوک باشد.

 

دلیل دلمردگی (افسردگی) بچه‌های (اطفال) چیست؟

 

علت دلمردگی (افسردگی) بچه‌های (اطفال) نیز به طور مثال افراد بزرگسال، ترکیبی از عوامل مختلف است.

به‌طور نمونه ترکیبی است از مشکلات و عواملی به طور مثال فقدان تندرستی (سلامت) فیزیکی، رویدادهای ناخوشایند، سابقه‌ی فامیلی، عوامل ژنتیکی و محیطی و اختلالات بیوشیمیایی.

دلمردگی (افسردگی) در اطفال و افراد بزرگسال به شکل خودبه‌خود درمان نمی‌شود و مسئله‌ای گذرا و زودگذر نیست.

آیا جلوگیری از دپرشن (افسردگی) بچه‌های (اطفال) ممکن است؟

 

کودکانی که در خانواده‌ای با سابقه‌ی دلمردگی (افسردگی) زادروز (تولد) و رشد پیدا میکنند، زیادتر در خطر مبتلا شدن به این بیماری هستند.

وقتی پدر و مادر بچه (کودک) به این دشواری گرفتار باشند، مبتلا شدن به این بیماری در طفل پیش از دیگر بچه‌های (اطفال) بروز پیدا میکند.

اختلاف و آشوب در اوضاع فامیلی یا بکارگیری مواد روانگردان و غیره بچه‌های (اطفال) را افزونتر پیش روی دلمردگی (افسردگی) قرار میدهد.

 

بازشناسی (تشخیص) دلمردگی (افسردگی) در اطفال چگونه است؟

 

چنانچه نشانه‌ها و نشانه‌های دلمردگی (افسردگی) بیشتر از ۲ هفته در طفل به‌طول بینجامد، قطعا بایست به دکتر مراجعه نمایید.

وجود بیماری‌های فیزیکی محتمل یا شروع درمان را پیگیری کنید.

مراجعه به مشاور تندرستی ذهنی متخصص در زمینه بچه‌های (اطفال) نیز پیشنهاد (توصیه) میشود.

ارزیابی تندرستی ذهنی شامل مصاحبه‌هایی با پدر و مادر یا سرپرست و البته خود طفل است.

ضمنا دیگر آزمون‌های پیوسته نیز باید از بچه (کودک) گرفته و مورد بررسی قرار گیرد..

کسب اطلاعات واجب و ضروری از آموزگاران، رفیقان و هم‌کلاسان نیز میتواند برای رسیدگی (بررسی) علایم دلمردگی (افسردگی) در طی زمان و درخلال فعالیت‌های مختلف، به‌عنوان معیاری برای مقایسه‌ی دگرگونی (تغییرات) رفتاری بچه (کودک) مورد بررسی قرار گیرد..

گرچه می‌بایست اذعان کرد که هیچ‌گونه ارزیابی و آزمون ویژه‌ای قادر نیست به‌وضوح دپرشن (افسردگی) را در طفل تأیید کند، ولی بکارگیری ابزارهایی به طور مثال پرسش‌نامه‌هایی که به طفل و پدر و مادر او داده میشود، در تلفیق با اطلاعات شخصی، در بازشناسی (تشخیص) بیماری بسیار مؤثر هستند.

گاهی‌اوقات این آزمون‌ها سبب برملاشدن مشکلات و اختلالات دیگری چون بیش‌فعالی و غیره می‌شوند.

برای درمان چه بایست کرد؟

درمان دلمردگی (افسردگی) بچه‌های (اطفال)

رویه درمان دلمردگی (افسردگی) بچه‌های (اطفال) نیز شبیه رویه درمان در بالغین و بزرگسالان است؛ بکارگیری دارودرمانی و هم چنین برگزاری جلسات مشاوره از راههای درمان است.

البته نقش خانواده و محیط در درمان بچه (کودک)، بطور کامل مختلف (متفاوت) از درمان در بالغین و بزرگسالان است.

شاید دکتر بچه (کودک) آغاز مشاوره و روان‌درمانی را توصیه کند، در‌صورتی‌که این رویه پاسخ‌گو نبود باید دارودرمانی را آغاز کرد.

پژوهش‌ها نمایش می‌دهد که ترکیب این دو رویه باهم برای التیام و بهبود دلمردگی (افسردگی) مناسب است.

«پروزاک» دارویی است که از سوی «سازمان جهانی خوراک و دارو» (FDA)، برای درمان دلمردگی (افسردگی) بچه‌های (اطفال) ۸ تا ۱۸ ساله مناسب اعلام شده است.

چنانچه بیماری‌های دیگر در ارتباط با دلمردگی (افسردگی) وجود داشته باشد، درمان‌های دیگری نیز پیشنهاد میگردد.

 

درمان بچه‌های (اطفال) گرفتار بیماری (بای پولار) دوقطبی

 

بچه‌های (اطفال) گرفتار با بیماری بیماری (بای پولار) دوقطبی بطور معمول با دواهای آنتی دپرسان (ضد افسردگی) و روان‌درمانی تحت درمان قرار میگیرند.

شیوه‌های تثبیت خلق‌وخو برای آن‌ها به‌کار گرفته میشود.

بکارگیری دواهای آنتی دپرسان (ضد افسردگی) در اطفال گرفتار این اختلال‌ها باید به‌دقت انجام شود؛ زیرا امکان دارد سبب تجدید علایم بیماری و حالات شیدایی و بیش‌فعالی در آن‌ها بشود.

«سازمان جهانی خوراک و دارو» (FDA)، به‌شدت بر ارزش (اهمیت) دقت در تجویز دواهای آنتی دپرسان (ضد افسردگی) تأکید دارد، به‌طوری که این موضوع را هشدار می‌دهد که امکان دوباره‌ی میل و مبادرت (اقدام) به خودکشی در صورت استعمال این داروها در تازه جوانان و بچه‌های (اطفال) وجود دارد.

چنانچه بچه (کودک) و کودکتان از این دواها استفاده میکند، قطعا باید دکتر متخصص و مشاور او از جزئیات وضعیت فرزندتان مطلع باشد.

 

دورنما در بلندمدت

بررسی‌های نمایش می‌دهد که سن مبتلا شدن به دپرشن (افسردگی) نخستین در اطفال کاهش یافته است.

دلمردگی (افسردگی) بطور معمول به همراه دیگر مریضی‌ها بروز میکند و امکان دارد بعدها در زندگی سبب شکل‌گیری بیماری‌های ذهنی و روانی جدی بشود.

ازاین‌رو، پیگیری و درمان آن خیلی پراهمیت است.

بعضی‌اوقات قبول وجود دلمردگی (افسردگی) و مراجعه به مشاور، برای درمان روحی اندکی دشوار و سنگین است.

پدر و مادر میبایست این دیدگاه را کنار گذاشته و با اقدامات مناسب و به‌موقع خود شرایط رشد روحی و احساسی و فیزیکی فرزند را بطور تندرست و سالم انجام بدهند.

پسندیده‌تر است پدر و مادر نسبت به عارضه‌های آتی دلمردگی (افسردگی) در سالهای نوجوانی و بزرگسالی نیز اطلاعاتی کسب کنند.

 

نشانه‌های هشداردهنده دلمردگی (افسردگی) در اطفال

نشانه‌های بیرونی به طور مثال آشفتگی در میل کردن (خوردن)، خواب و فعالیت‌های دیگر؛
انزوای معاشرتی (اجتماعی)، به طور مثال دور شدن از خانواده؛
صحبت درباره‌ی خودکشی، ناامیدی و بی‌پناهی؛
افزایش بروز رفتارهای نامطلوب (جنسی/ رفتاری)؛
افزایش رفتارهای پرخطر؛
رخ‌دادن تصادف و حادثه؛
سوءمصرف مواد مخدر؛
تمرکز بر افکار منفی و مریض؛
صحبت درباره‌ی مرگ و مردن؛
افزایش گریه یا کاهش ابراز احساسات؛
بخشیدن اموال و تعلقات